Nić Ariadny / W 7 bajek dookoła świata

W projekcie blogowym W 7 bajek dookoła świata zapoczątkowanym przez autorkę bloga Projekt: Człowiek czas na Europę. Nasz tydzień europejski stał się greckim, a konkretnie starożytnym greckim :) Na warsztat poszły mity greckie!

Oto harmonogram naszej bajkowej zabawy:

16/04 Australia i Oceania
23/04 Azja
30/04 Afryka
7/05 Europa
14/05 Ameryka Północna
21/05 Ameryka Południowa

Spotkanie ze Starożytną Grecją, nawet tak wybiórcze i fragmentaryczne, okazało się fascynującym przeżyciem. W podróż do źródeł europejskiej cywilizacji wprowadziła nas rozmowa o kulturze, która zrodziła filozofów (Mamo, czy filozof też coś je oprócz myślenia?), architekturę i sztukę, matematykę i astronomię, a także literaturę. Opowiedziałam Milo o największych dziełach literackich – Iliadzie i Odysei, rzuciłyśmy też okiem na alfabet grecki – podobny i niepodobny zarazem do naszego.

Do Map Mizielińskich zajrzałyśmy tym razem na sam koniec – Milo niczym detektyw wytropiła poznane już motywy i rozgryzała tajemnicze nowości. Było też o: sałatce greckiej, gajach oliwnych, drzewach migdałowych i pewnej niezapomnianej podróży rodziców do Delf i Myken (tu sięgnęłyśmy po zdjęcia, a ja odpłynęłam!)…

Z kilku mitów wybrałyśmy historię Ariadny, Tezeusza i Minotaura, i zrobiłyśmy postacie do naszego przedstawienia. Tym razem w domu zagościł teatrzyk na oknie, a pomysł na działania na oknie już dawno za mną chodził, od kiedy zobaczyłam na blogu Bajdocja miasteczko papierowe na oknie – cudo! Bohaterowie wskoczyli więc na okno i odbył się mały spektakl, a przy okazji wspomniałyśmy starożytny teatr grecki na przykładzie Epidauros.

W malowaniu zainspirowały nas wazy greckie w stylu czarno- i czerwonofigurowym. Tak powstali stylizowani aktorzy: król Minos, Tezeusz, księżniczka Ariadna, architekt Dedal oraz straszny Minotaur.

Pobawiłyśmy się też w szyfrowanie wiadomości w starożytnym języku. Pokazałam Milo dysk z Fajstos, którego zapis nie został do dziś odkodowany. Pismo obrazkowe bardzo się córce spodobało i stwierdziła, że odczytanie go to bułeczka z masłem, po czym bez wahania streściła mi przekaz starożytnych: czupiradełko, piłka, latarka, ptak, roślinka, kwiatek, pół cytryny, kość, duch, ryba… Niestety, mimo to nie doznałam oświecenia… :) Po chwili przyszła kolej na własne pismo (jedna z moich ulubionych zabaw w dzieciństwie) i tak powstał nasz starożytny dysk!

Nić Ariadny

Na wyspie Krecie panował król Minos.

Był to rozumny władca, który budował swą potęgę bez podbojów i wojen, a umiejętnym współżyciem z innymi krajami oraz rozległym handlem zapewnił krajowi zyski i spokój.

Miał wielką flotę i był prawdziwym władcą mórz.

Zabrakło jednak szczęścia w jego domu. Jego żona, Pazyfae, urodziła dziecko, które miało kształt byka i człowieka.

Istota ta wyrosła na groźnego potwora, którego nazywano Minotaurem.

Król, obawiając się, aby stwór nie szkodził jego poddanym, postanowił go zamknąć w bezpiecznym miejscu i ukryć przed mieszkańcami.

W tym celu wybudowano wspaniały gmach, labirynt, o niezliczonej liczbie pokoi, schodów i krużganków, z których gmatwaniny Minotaur nie mógł się wyplątać.

Budowę labiryntu prowadził Ateńczyk Dedal – mistrz we wszystkich sztukach.

Miasta zamawiały u niego posągi bogów i bohaterów, a ludzie zjeżdżali się z daleka, aby podziwiać kunszt artysty, o którym mówiono, że umie w drzewo lub kamień tchnąć żywą duszę tak, iż ma się wrażenie, że jego postacie ruszają się i patrzą.

   

Nikt nie potrafił pokonać Minotaura – pół-byka, pół-człowieka, a każdy kto wszedł do labiryntu, nie znajdował drogi wyjścia.

 

Pewnego razu przybył na wyspę Tezeusz. Kiedy zjawił się na dworze Minosa, wszystkie oczy patrzyły na niego złowrogo i podejrzliwie. Tylko księżniczka Ariadna, córka króla, patrzyła na niego inaczej.

 

Pięknej Ariadnie na widok młodego i dumnego Ateńczyka żal ścisnął serce na myśl o jego niechybnej śmierci w zawiłych korytarzach labiryntu. Postanowiła pomóc Tezeuszowi.

 

Kiedy nazajutrz grupa Ateńczyków została przyprowadzona do labiryntu, Ariadna dała potajemnie Tezeuszowi nić i powiedziała co ma czynić, aby nie zabłądzić w krętych korytarzach. Ateńczyk przywiązał nić u wejścia do labiryntu i rozwijał nić w miarę jak posuwał się w głąb budowli.

 

W samym sercu budowli spotkał Minotaura. Odważny Tezeusz zabił straszliwego potwora i, zwijając nić, znalazł bez trudu drogę powrotną.

 

Wsiadł na okręt i odpłynął, zabierając ze sobą Ariadnę, córkę Minosa.

Zapraszam do odwiedzania blogów pozostałych uczestniczek projektu.