Antarktyda raz jeszcze / Pożegnanie zimy

Dość już tej Antarktydy, dość zimy, krainy lodu i śniegu – żegnamy się! Czas na wiosenne tryby przestawiony! Drzewa owocowe kwitną i pachną słodko w całym parku! Forsycja rozdaje uśmiechy! Dzieci i dorośli na hulajnogi! Wiosna…

Na pożegnanie zorganizowaliśmy ostatnią w tym sezonie wyprawę na biegun południowy, przygodę artystyczno-sensoryczną dla 2-3-latków. Maluszki zmieniły się w budowniczych, podróżników-polarników i badaczy, bo przyszło im nie tylko tworzyć własną Antarktydę, nie tylko eksplorować i malarsko śladować białą przestrzeń, ale także poznawać gatunki zwierząt i przeprowadzać lodowe eksperymenty z kolorami :)

Część tych zabaw pewnie już znacie, przerabiałyśmy je z Milo – przedszkolakiem-starszakiem: Lodowa planeta, Mała Antarktyda, Zwierzęta Antarktydy i Arktyki łączcie się!, a nawet – pośrednio – Dziewczyna Foka w ramach projektu bajkowego. Dla maluszków atrakcyjne będzie:

• sortowanie do pojemników na kostki lodu (szkiełka, krążki, szydełkowe kwiatki, nakrętki od butelek) rączkami, łyżeczką i dużymi szczypcami
• zabawa otwarta – układanie kształtów z różnych materiałów
• wyklejanie mapy kontynentu obrazkami, watą i papierem (sensoryczna zabawa w pogodę)
• karty ze zwierzętami
• stemplowanie stopami na dużej przestrzeni – zabawa ruchowa z kolorem
• badanie bryły lodu – doświadczenia malarskie z mieszaniem kolorów

Zobaczcie sami co Wam się może przydać :)

  

Reklama

Recepturki na rurki

Prosta i sympatyczna, dobra jako rozgrzewka i zabawa sama w sobie – propozycja dla 2-3-latków. Zaproszenie do ćwiczenia małej motoryki. Składniki: tuby i rolki oraz recepturki. Po chwili, oprócz naciągania i naprężania, dzieci odkrywają dźwięki-brzdęki, przesuwając gumki po tubie, a potem to już koncert na całego – przesyłanie głosu przez długą rurę, straszenie mamy  – Uaaaa!… Plus lornetki i lunety, oczywisty, ale zawsze atrakcyjny wątek! Bardzo polecam :)

Jaskiniowa przygoda

Dzisiejsza przygoda z malarstwem jaskiniowym i rysunkiem naskalnym zaczęła się od wylosowania kart z wizerunkami zwierząt pochodzących z różnych jaskiń Francji i Hiszpanii (o kartach w oddzielnym poście już niebawem) i przygotowania farb własnej roboty z dodatkiem barwników naturalnych… Farb na bazie mąki i wody uzupełnionych kakao lub kurkumą. Pachnąca robota!

Doświadczenia sensoryczne z konsystencją mieszanek, natryski dłoni, obrysy ciał małych artystów, zabawa z węglem rysunkowym. Szablony, naklejanki, budowa groty o ścianach pokrytych malunkami :) Bardzo pojemny temat! Zabawę przeprowadziłam z 2-3-latkami, a teraz rozwiniemy temat z Milo :)

Doświadczanie malarstwa

Jestem niezmiennie zafascynowana różnorodnością sposobów przeżywania i doświadczania malarstwa przez dzieci, ich pomysłami na ekspresję. Odkrywaniem, że zanurzenie ręki w farbie, jej fizyczność, konsystencja i temperatura, to bycie całym sobą w procesie twórczym, jest o niebo ważniejsze niż efekt końcowy – ładny kształt czy wyszukany kolor.

Nic nie musi być poprawiane. Kierowane. Tłumaczone. Rozpoznane. Niech po prostu się dzieje! Każda kreska i każdy gest dziecka na papierze jawi się jako zapis energii twórczej wyrażanej w danej chwili w niepowtarzalny sposób – tak wyjątkowy jak wyjątkowe jest nasze dziecko!

My widzimy kreski – one rzęsisty deszcz.
My plątaninę – one kosmos i wędrówki planet.
My bure kolory – one wybuch wulkanu.
Pragniemy rozpoznać fragment rzeczywistości,
poukładać, przypisać, odnieść się, zaklepać.
Upewnić się, że wiemy. Dzielimy się. Prowadzimy…

Dokąd? Co takiego wiemy?
W czym chcemy mieć pewność?
Bądźmy obok uważni i gotowi – by widzieć, a nie patrzeć.
By pomóc, jeśli pomoc jest potrzebna.
By milczeć i trwać w zachwycie.
Nie przeszkadzać…
I może wtedy, w nie narzucającym się towarzyszeniu,
uda nam się dostrzec kogoś wyjątkowego. Dziecko!

    

 

Światło pod stołem

Podświetlany stolik jeszcze będzie u nas hitem! A na razie impresja, prolog, preludium i zapowiedź… Przygoda ze światłem w wersji podstawowej – pudełko z ikei plus lampki choinkowe – oficjalnie rozpoczęta! Tata dostał zamówienie na wykonanie bardziej profesjonalnego stołu, a tymczasem zrobiłyśmy rozpoznanie terenu, znosząc do światła wszystko, co się nadawało do podświetlania i co było pod ręką. A że w domu nie było akurat kolorowych szkiełek, postanowiliśmy się wybrać po nie w mroźny wieczór do Kabum. Rozwojowo: krepina w paskach, transparentne plastiki z kuchni, stare zbiory guzików, kulki szklane, słomki do picia pocięte na kawałki, spinacze biurowe, szkiełka. Mieszanie kolorów, układanie kształtów, a także historii podwodnych, doświadczanie… Właśnie, pozwólcie, że w ten sposób podsumuję wartość tej zabawy, cytując Milo podczas wizyty w Kabum: Chciałabym tego doświadczyć :)

Inspiracją do podjęcia wątku był blog Mama Bliźniacza, prawdziwa Montessoriańska skarbnica.

Pierwsze koty za płoty! Tymczasem rozkręcamy się! Mamy ochotę na więcej. Stay tuned :)

    

 

Układanki z pianki cz. I

Nie mamy całej wanny zabawek do kąpieli. Od niemal dwóch i pół roku towarzyszy nam pewna wesoła ekipa zwierząt, która – jak na kraj pochodzenia – i tak wykazała się mocną kondycją w dziedzinie przetrwania. Od dość dawna towarzyszyły nam też piankowe kształty – gotowce! Trochę wyblakły, trochę się znudziły. Tym większy był mój szok z tak banalnego powodu, jakim okazała się możliwość własnoręcznego stworzenia kompletu dowolnych kształtów do wodnej zabawy :)

Zdziwienie moje zawdzięczam pewnej mamie tworzącej bloga Tulmnie.pl, której pomysł uświadomił mi, że wystarczy zakupić w Empiku komplet kolorowych pianek (20 arkuszy) za ok. 20 zł i… zabawa gotowa! Codziennie więc powstają nowe kształty, ręce się ćwiczą w cięciu, a wyobraźnia w wymyślaniu nie tylko piankowych układanek, ale także improwizowanych historii, opowiadanych w wannie niewiarygodnych losach bohaterów z pianki, np. Człowieka-Ptaka i Uciekającej Dziewczyny :)

Wspominam o tej zabawie z kilku powodów. Jest banalnie prosta i fajna. Nadaje się dla dzieci w przedziale wiekowym od najmłodszych, które w wanie są w stanie usiedzieć bądź ustać i wejść w interakcję, do ciekawskich przedszkolaków, które chcą same wszystkiego własnymi rękami spróbować. Materiał jest niedrogi, a zawartość z pewnością wystarczy na dłużej. Układanie można (w przypadku mówiących gaduł) łączyć z opowiadaniem historii, tyle że jak na wieczorną kąpiel, ostatnia aktywność dnia nie będzie wyciszająca, bo czekają Was wybuchy śmiechu i radości!

Wspominam o niej także dlatego, że córka zainspirowała mnie do rozwinięcia tej zabawy… Mam pomysł. Wypatrujcie więc drugiej części, w której powieje i sztuką współczesną i starożytnością… A przede wszystkim dobrą zabawą :)