Książka dla przyjaciela

Czym obdarować miłego gościa, małego chłopca, który rozpoczyna przygodę z czytaniem po polsku, lubi zwierzęta i jest ciekawy opowieści? Pełnym wyobraźni prezentem od serca. Własnoręcznie zrobioną książką!

Podobna książka powstała ponad rok temu, Milo sięgnęła więc po sprawdzoną formułę. Książka harmonijkowa, kolorowa, składana i odczytywana dowolnie, z której bądź strony. Wypełniona obrazkami, których bohaterami są zwierzęta: królik, pies, sowa, mysz, sarenka, kot, małpa, miś… oraz dziewczynka Barbara.

Dziecko obdarowane taką książką może poznawać nazwy zwierząt i sytuacje, w których się znaleźli bohaterowie, opowiadając, zgadując, wymyślając własne interpretacje scenek wspólnie z rodzicem. Proste, krótkie zdania opisujące bohaterów i ich emocje wprowadzają małego czytelnika w skomplikowany świat uczuć, pomagając rozpoznawać je i nazywać. U nas temat rozwinął się dzięki zainteresowaniu NVC – Porozumieniem bez Przemocy. Po kilku latach cierpliwej praktyki całej rodziny i mając nasze wsparcie, Milo fajnie sobie radzi z wyrażaniem emocji, szczególnie zaś tych trudnych.

Prezent od Milo bardzo się podobał. Małemu przyjacielowi życzymy wspaniałych przygód z literaturą po polsku i nie tylko :)

Małpka Magda cieszy się i podskakuje z radości, bo ma wielki zapas bananów na zimę.

Sowa Letiko złości się, bo krzak z kolcami ją ukłuł. Ma kolca w skrzydle i ze złości rzuciła wiadrem, aż wylało się błoto.

Miś Anatol jest wściekły, bo popękał mu jego ulubiony dzbanek, z którego nalewa do kubka gorącą kawę Anatol ;-)

Królik Riri jest smutny, bo musi skakać przez znaki, które zagrodziły mu drogę, a on nienawidzi skakać!

Reklama

Kontrastowe love

Kiedy wiosna już oczekiwała lata, pojawiło się w naszym życiu nowe życie :) Czwarta osoba w rodzinie – maleńka dziewczynka.

Stąd pustki na blogu, niemrawość w postach i zaległości. Odrabiamy dziś Przygody z książką (mocno przeze mnie zaniedbane), a tematy bardzo u nas na czasie. O kontrastach na początkowym etapie widzenia świata przez niemowlę napisano już wiele. Wytłumaczyłam Milo pokrótce o co chodzi i zabrałyśmy się do roboty. Malowane, wycinane, naklejane obrazki w ostrych zestawieniach barw i o wyraźnych kształtach. Prosta harmonijkowa książeczka stała się pierwszym prezentem Milo dla siostrzyczki.

Kontrastowe love, czyli jak Milo prezent dla siostry szykowała…  

Inspiracje zwierzęce…

… i roślinne wzory.

Takie propozycje…

Harmonijka gotowa!

Owocowo / Przygody z książką 2

Kolejna przygoda z książką artystyczną własnej roboty. Plus obrazkowa recenzja cudownie lekkiej i pełnej fantazji książeczki z ilustracjami ukochanego przez nas Benjamina Chaud. Do zrobienia książki wykorzystałam rzucony w kąt papier marmurkowy w dwóch technikach – marmurek na piance do golenia i marmurek na tłuszczu z wodą do odnalezienia na blogu.

Marmurkowa harmonijka

O leporello, czyli książce harmonijkowej, pisałam w ramach pierwszej edycji i przy okazji naszych papierowych eksperymentów. Powracamy do harmonijki – zdjęcia pokazują gotowy efekt raczej niż tutorial. Widać klejone białym paskiem kartki od tej mniej ważnej, niezarysowanej strony. Wzmocnienia, czyli dwie okładki, są z tektury oklejonej tym tłuściejszym marmurkiem, na który nakleiłam grube kartki od wewnątrz, aby zakryć robotę z okładką. Książka jest pachnąca! Pianką do golenia oczywiście, dość nietypowo, prawda?

Owocowo

W tym momencie wkroczyła Milo z pomysłem na tytuł i treść. Owocowo jest też nazwą miejscowości zamieszkanej przez wesołe owocowe postacie.

Zabawa polegała na dorysowywaniu do wydartych lub wyciętych kształtów całej reszty. I stworzenie postaci z wyobraźni, z historią w tle. Milo tchnęła więc życie i humor w owocowe postacie, rysując każdą z osobna i wymyślając krótkie teksty, w których przedstawiają się czytelnikowi.

Mama pomogła wszystko posklejać, a na tacie sprawdzałyśmy jak się słucha historyjek. Owszem, pękał ze śmiechu, więc książka działa!

Gotowe!

Dlaczego nie masz pracy domowej?

Davide Cali, Benjamin Chaud
Nie odrobiłem lekcji, bo…
Wydawnictwo Dwie Siostry

Książka dla szkolniaków, choć humor docenią też młodsi, a rodzice też się ubawią. Zaczyna się jednym z typowych pytań ze szkolnych lat (chyba każdemu zdarzyło się je usłyszeć, choć nie zawsze łatwo było odpowiedzieć). I na szalonych, zupełnie odjechanych i nierzeczywistych (ale to nie szkodzi!) odpowiedziach zbudowana jest fabuła, a raczej kolekcja historyjek-wymówek. Co takiego przeszkodziło bohaterowi w odrobieniu pracy domowej? Same poważne sprawy… Zerknijcie!

– No więc… czemu mi pani nie wierzy?

Strasznie poważna ta pani nauczycielka :)

Tekstu mało, zdawkowo, tyle tylko, aby otworzyć drzwi wyobraźni… Za to ilustracje Benjamina Chaud sprawiają, że natychmiast dajemy się ponieść. Milo czyta i ogląda w kółko tę książkę, wciąż się śmiejąc. Każda historyjka chłopca, któremu nie dane było odrobić lekcje, jest jak scena ze snu! Wydawca ostrzega, że można używać podanych przykładów w realu na własny użytek, ale – uwaga! – każda wymówka działa tylko raz :)

Zapraszam na blogi ponad czterdziestu uczestniczek zabawy – na pewno przygotowały coś smakowitego :)

Kosmicznie / Przygody z książką

Witajcie w kosmosie! To ostatni wpis w ramach projektu Przygody z książką, choć wiele uczestniczek naszej blogowej zabawy trwającej od ładnych paru tygodni zasugerowało, że projekt powinien trwać i rozwijać się dalej, albo zaistnieć w kolejnej edycji. Bardzo się cieszę, że tyle fantastycznych osób się wciągnęło w pisanie i recenzowanie książek dla dzieci we wspólnym gronie. Pomysł jest kuszący… postaram się do niego wrócić jednak dopiero po świętach :)

Milo interesuje się kosmosem od czasu naszego warsztatu kosmicznego zrealizowanego w ramach Dziecka na warsztat we wrześniu zeszłego roku. Fascynacja pozostała. Pokazujemy więc książkę, która wówczas oswoiła i otworzyła 4-latce wszechświat na miarę jej możliwości. Dzielimy się najnowszą zdobyczą, absolutnie wyjątkową książką Profesor Astrokot odkrywa kosmos. Zapraszamy też do zapoznania się z kolejną książką własnej roboty – harmonijkową książką o kosmosie. Przy okazji wzmianka o niezwykłej książce harmonijkowej, którą pokazywałam przedszkolakom na warsztatach z tworzenia książek harmonijek, przekładanek, zwanych też leporello. Zapraszam!

Profesor Astrokot odkrywa kosmos
Tekst: Dominic Walliman / ilustracje: Ben Newman
Wydawnictwo Entliczek

Profesor Astrokot

Wszechświat, w którym żyjemy, jest bardzo skomplikowany. Wielu naukowców przez lata próbowało rozwikłać jego tajemnice, jednak udało się im to tylko częściowo. Ale nie martwcie się – profesor Astrokot służy pomocą. A jest to najmądrzejszy kot jakiego kiedykolwiek spotkaliście! Tak więc nie ma na co czekać! Zamykajcie właz, odpalajcie silniki – pora wyruszyć w fascynującą podróż! Odkryjcie kosmos z profesorem Astrokotem!

I nie trzeba nikogo długo zachęcać. Pokaźnych rozmiarów książka o grubym papierze, twardej okładce i wspaniałej kolorystyce ilustracji Bena Newmana skrywa wiedzę, którą przyswaja się w przygodach. Każdy „rozdział” to wizualna uczta, postacie pełne poczucia humoru,  które podążają za Astrokotem wprowadzającym ich w tajniki wiedzy kosmicznej, spisanej przez Dominica Wallimana, doktora fizyki i specjalistę od fizyki urządzeń kwantowych. Poznajemy więc wraz z bohaterami-astronautami historię wszechświata, życie gwiazd, układ słoneczny, działanie rakiety, budowę skafandra, ciekawostki księżycowe, teleskopy… Pada fundamentalne pytanie Czy istnieje życie pozaziemskie? Na końcu książki mamy słowniczek wszystkich ważnych pojęć. Moja artystyczna głowa nie przyswoiła jeszcze całej wiedzy, Milo podczytuje wybrane zagadnienia. Przygoda z tą książką zainspirowała nas do stworzenia harmonijkowej książki o kosmosie, jednej z naszych ulubionych form. Poza tym Milo zażyczyła sobie w nowym roku warsztaty kosmiczne. Nie ma co, muszę się porządnie przygotować. Póki co, jaramy się kosmosem i Astrokotem!

Książka harmonijkowa o kosmosie i gra w jednym

Pamiętacie zapewne naszą fascynację książką harmonijkową. Nasze nowe dzieło to książka i gra planszowa w jednym. Strony książki to plansze z przygodami w kosmosie i polami do przemieszczania się w przestrzeni kosmicznej dla pionków-astronautów. Wystarczy kostka do gry i zasady gry (Milo stwarzała je naprędce, improwizując i modyfikując je często, z czym miałam problem, bo wielokrotnie traciłam wątek i nie bardzo wiedziałam o co chodzi). Dało się grać, wymyślać niestworzone historie, nowe planety, ilustrować kosmiczne sprawy, a przy tym poznawać i utrwalać nowe pojęcia. Super sposób na wiedzę z dużą dawką humoru, rodzinnie spędzony czas i artystyczna praca w tle.

Przy okazji wypróbowałyśmy różne techniki i narzędzia (kreda to tablicy, korektor do efektu białe na czarnym, choć zwykła biała farby wystarczy w zupełności i nie śmierdzi). Milo prowadziła eksperymenty fakturowe: odciskając, stemplując, rozcierając, wydrapując wzory. Podpisałam jej obrazki. Na różnych polach czekają na podróżnika fascynujące przygody i zdarzenia (spotkanie z pająkiem kosmicznym, więzienie na obcej planecie, strata kolejki z powodu wiatru kosmicznego, spotkanie z kabulotem czy czarną dziurą).

Pies w kosmosie.

Nieznana galaktyka.

Planeta dyniowa.

W książce mamy też rakietę zaprojektowaną przez Milo. Okrągłe okienka otwierają się i widać w nich maleńkich bohaterów kosmicznej podróży.

Książę w cukierni

Nie spodobała się Milo ta książka tak jak mnie, choć uważam, że jest wyjątkowa. Książę i Kaktusica rozprawiają o szczęściu, zajadając się słodkościami. Gdy się ją rozłoży na podłodze, trzeba wokół niej spacerować, żeby ogarnąć narrację i obrazki w całości. Warto!

Książę w cukierni
tekst: Marek Bieńczyk / ilustracje: Joanna Concejo
Wydawnictwo Format

Pierwsze podejście do wszechświata

Z poznaniem tej książki narodziło się zainteresowanie Milo kosmosem. Nie jest idealna, ale spełniła swoją rolę, a wówczas szukałam pozycji, która ukaże wiedzę w nieskomplikowany sposób (Milo polubiła od razu kilka postaci z bajek, które pokazują planety i komentują je w zabawnych komiksowych dymkach). Najbardziej zależało mi na tym, aby wiadomości były możliwe do przyswojenia dla 4-letniego dziecka, a szata graficzna nie przytłaczała nadmiarem bodźców. Jeśli więc szukacie czegoś na początek, polecam. Astrokot jest bowiem dla ciut bardziej zaawansowanych.

Cudowny świat kosmosu
Seria Disney uczy
Wydawnictwo Ameet

Na więcej przygód z książką zapraszają pozostałe uczestniczki projektu na swoich blogach :)

Dziękuję wszystkim uczestniczkom projektu, które podjęły wyzwanie, nie straciły chęci, wciągnęły się i przez wiele tygodni dzieliły się oraz inspirowały się nawzajem!!! Dzięki udziałowi w projekcie:

• poznałam mnóstwo ciekawych mam i ich blogów oraz pasji
• kilka z nich miałam okazję spotkać i poznać osobiście!!!
• nabyłam całą półkę książek dla dzieci, które Milo pokochała, a od których nie mogę się oderwać (czytaj: prawie zbankrutowałam)
• zaczęła się nasza przygoda z komiksem dla dzieci
• stworzyłam listę książek, które po prostu musimy mieć!
• zapisałyśmy się z Milo do biblioteki :)
• odbyłam wiele wzruszających podróży do czasów dzieciństwa dzięki książkom, wspomnieniem, Waszym wpisom, niekiedy bardzo poruszającym i osobistym…
• stworzyłam z córką wspaniałą kolekcję książek artystycznych własnej roboty i mamy plany na robienie kolejnych
• w ogóle mam nowe plany związane z książkami dla dzieci, a może też z samym projektem :)
• doświadczyłam niezwykłej wymiany dzięki Wam, dziewczyny, Waszej otwartości i chęci dzielenia się
• zarwałam wiele nocy, ale nie żałowałam żadnej przygody ;-)

Dzięki wielkie za spotkanie i wspólną robotę :)
Justyna / Dzika Jabłoń

Miniaturowo / Przygody z książką

Dziś kolejne Przygody z książką! Tym razem naszym hasłem przewodnim jest miniatura. Inspiracji – wiele!

1. Filmy Rio 1 i Rio 2 – motyw dżungli i jej mieszkańców zainspirował Milo do stworzenia rysunków.

2. Moja dawna miłość – średniowieczne miniatury, pismo gotyckie, Imię Róży, etc.

3. Nowa miłość matki i córki – Pomelo!

4. Chęć przekazania Córce informacji o historii książki, czym była dawniej i jak powstawała zanim wynaleziono druk.

5. Potrzeba przechowywania prac rysunkowych Milo nie tylko w pudle, czyli eksponowania ich w zasięgu ręki i wzroku.

6. Potrzeba wspólnej zabawy połączonej z nauką i zdobywaniem nowych umiejętności, np. robienia książek :)

Miniatura i kalendarz

Ostatnio zrobiłyśmy tekę na komiksowe rysunki, które już nie mieszczą się na biurku i stole. Kiedy natrafiam w sieci na pytania „Jak przechowywać prace dzieci?”, myślę sobie, że warto poszukać różnych sposobów, nie tylko chować prace do pudła. Kiedyś pisałam o domowych, mobilnych, czasowych galeriach prac dziecięcych. Praktykujemy w domu, dzięki czemu stale coś się dokoła zmienia, a dziecko widzi, że jego twórczość jest doceniana. Wspaniałym pomysłem jest robienie książek, a więc komponowanie malunków czy innych prac w większe całości, czy nawet zbiory i domowe kolekcje. Niesamowita pamiątka dla całej rodziny!

Zebrałam więc mnóstwo niewielkich rysunków ukazujących życie zwierząt i ptaków (papug!) w dżungli i zrobiłam z nich książkę-kalendarz. Milo z ciekawością przyjrzała się Bardzo bogatym godzinkom księcia de Berry, niesamowicie zilustrowanemu rękopisowi z początku XV wieku. Przy okazji poznała parę słów związanych ze średniowieczną sztuką miniatorstwa: rękopis, iluminacja, inicjał, miniatura. Najbardziej podobało jej się przedstawienie różnych aktywności w każdym miesiącu (głównie ciężka praca na rzecz panów).

Źródło: Wikibooks.org

Wątek pracy przeobraził się u nas jednak w lekką i przyjemną przygodę w dżungli. Milo opisała co porabiają jej mieszkańcy miesiąc po miesiącu :)

• styczeń – robimy fikołki, wspinamy się po drzewach, zbieramy kwiaty
• luty – pływamy w łódce
• marzec – bawimy się w chowanego i kwasimy ogórki
• kwiecień – bujamy się w hamaku
• maj – hodujemy pająki
• czerwiec – pijemy herbatkę
• lipiec – wysiadujemy jaja
• sierpień – kąpiemy się w strumyku
• wrzesień – zwisamy na ogonach
• październik – tkamy sieci
• listopad – syczymy na odstraszenie
• grudzień – szykujemy prezenty

Zwierzęta trzymają się świątecznej tradycji jak widać ;) Ogólnie – przyjemne życie, prawda?

Na końcu książki jest również trochę miejsca na notatki. Wypisałam poszczególne dni miesiąca – można zaznaczyć sobie coś ważnego, np. urodziny. Najciekawszą obserwacją dla mnie było to, że pomimo moich obaw czy ta średniowieczna inspiracja nie jest jednak za poważna dla pięciolatki, dziecko wzięło z tego tyle, ile w danej chwili potrzebowało. A co za trudne w pojęciu, to sobie uprościło, przełożyło na swoje możliwości.

Pokazałam Milo ozdobne inicjały. Spodobało się jej dekorowanie literek – w kalendarzu każde zdanie zaczyna się inicjałem!

Źródło: From Old Books

Mini-książeczka

Książki harmonijkowe oraz miniaturowe książeczki to jeszcze inna historia. Przed wakacjami zrobiłyśmy dużą harmonijkową książkę o emocjach, inspirowaną bajkami empatycznymi o żyrafie Bibi, a tym razem podpatrzyłam u przyjaciół sposób na połączenie skali mini oraz harmonijki. Nasza książeczka ma wymiary ok. 7 cm x 7 cm. Do opowiedzenia obrazkowej historyjki o kolorach zainspirował nas Pomelo! Obie go kochamy, czytamy na okrągło, lubimy za zaskakujący humor, filozoficzne podejście do świata, uważność na detale i zwykłe sprawy, którym słonik Pomelo potrafi poświęcić uwagę, używając przy tym poetyckiego języka z nutą abstrakcji. Cenna, odświeżająca mieszanka, na mnie działa jak dobra poezja :) Rozśmiesza Milo za każdym razem lub skłania do postawienia poważnych, niepokojących pytań. A ilustrator Benjamin Chaud jest jednym z naszych ulubionych – nasza fascynacja jego ilustracjami warta jest odrębnego postu :)

Dużym plusem najnowszej części, Pomelo i kolory, dla nas jest spora, wyraźna czcionka, bez udziwnień i roztańczonej typografii po całej stronie. Lubię jak ilustrator uwzględnia potrzeby małego czytelnika, który właśnie uczy się czytać i dzięki takim literom się nie zniechęca: Mama, ja mogę czytać Pomela sama!!!

Poprzednią książkę zszyłam i okleiłam grzbietem, a tę złożyłyśmy z paska brystolu i połączyłyśmy z okładką. Jako że harmonijka, książeczka jest dwustronna. Maluszki szczególnie zainteresują się tą możliwością ;)

Mamy dużo skrawków kolorowej folii samoprzylepnej, więc użyłyśmy jej do wycięcia prostych kształtów. Milo nakleiła je na karty książeczki, a potem bawiłyśmy się w skojarzenia z kolorami. Świetna zabawa w rozwijanie językowej i wizualnej wyobraźni! Zapisane skojarzenia Milo wydrukowałam i nakleiłam w formie podpisów do obrazków. Nasza harmonijka poetycko wymiata!

 

Dla wielbicieli obrazkowych książek polecam bardzo interesującą stronę-skarbnicę inspiracji i podpowiedzi Książki obrazkowe. Dobre!

Zachęcam do odwiedzenia blogów pozostałych uczestniczek projektu Przygody z książką – znajdziecie tam mnóstwo inspiracji :)