9 zabaw bez zabawek dla roczniaka / Dziecko na warsztat 3

Czy do zabawy dziecko potrzebuje zaproszenia?
Czy zabawa może zdarzyć się przypadkiem i niechcący?
Czy istnieje zabawa bez zabawek?
Taka zabawa z niczego, z nie-wiadomo-czego, z byle czego. Z tego co pod ręką. To moja ulubiona kategoria – bez przepłacania, za grosze albo bez płacenia w ogóle. Bez kupowania i gromadzenia bardzo drogich zabawek, głośnych i kolorowych, które oferują przyciski i melodyjki w określonym schemacie działania. A taka zabawa z niczego to nawet nie wiadomo, że akurat właśnie się zdarza i że w ogóle jest zabawą. Bo może być akurat śmieceniem, brudzeniem, rozwałką i ogólnym rozmontowaniem rzeczywistości…

Dużo zależy od reakcji rodzica. Czy w działaniu dziecka dostrzeże chaos czy potencjał? Czy skarci czy będzie obserwować? Czy weźmie głęboki oddech, uśmiechnie się i doceni ciekawość dziecka, czy też wkurzy się, że znów czeka sprzątanie i mycie, podczas gdy w planach była chwila odpoczynku ;-) To zależy, prawda?

Na warsztat wzięłam zabawy, które w dużej mierze zdarzyły się mimochodem, gdy dziecko miało radochę, a ja się ledwo co spostrzegłam, że to fajna aktywność na kilka-kilkanaście minut. Najczęściej jak cisza się nieznośnie przedłużała i nie wiadomo było o co chodzi! Niektóre były poprzedzone zaproszeniem w postaci przygotowanych gadżetów, z ciekawością czy propozycja zainteresuje moje dziecko. Malutka jest teraz na etapie wywalania rzeczy z pojemników czy toreb, dlatego takie w większości akcje były odpowiedzią na jej aktualne potrzeby. Po niektórych zabawach niezbędne było małe czyszczenie terenu i potomka. Najważniejsze, że dało się wypić w spokoju kawę :)

Kuchenne skarby

Zwykłe przedmioty z szuflady lub szafki kuchennej czynią cuda! Sama przypomniałam sobie, że szuflady były dla mnie w dzieciństwie tajemniczymi wyspami pełnymi skarbów :)
Wkładam gadżety do większych pojemników, żeby mała mogła obadać kształty i… wszystko wyrzucić.

Przechwycone zakupy

Z paczki porwano szampony. Gdy tylko rozpakowałam pudło, cała bateria kolorowych, mieniących się butelek, poszła w ruch. To przecież istne butelki sensoryczne! Dziecko zachwycone. Turlanie, łapanie, podnoszenie, rzucanie, oglądanie pod światło, próbowanie dziąsłem.

Wielka siła w małych rękach

Zanim się spostrzegłam, rolka ręcznika kuchennego została przechwycona. Po chwili pojęłam, że córka fantastycznie ćwiczy małą motorykę, siłując się z papierowymi kwadratami i rozrywając je na strzępy. Z dziką satysfakcją i szelmowskim uśmiechem na twarzy ;-)

Reklamówka tajemnic

Podobna kategoria zabawy co poprzednio. Po sprzątaniu dokumentów przez tatę, została pod biurkiem torba z podartymi papierami. Córeczka dokonała odkrycia i w tej samej chwili świat stał się jeszcze bardziej fascynujący :) Torba była pełna, więc wyjmowaniu nie było końca. A potem, jak się nie znudzi, można zapakować papierzyska znów do środka i cała zabawa zaczyna się od początku.

Latające pranie

W wieszaniu prania też jest potencjał. Kotłowanina mokrych ubrań ląduje na sofie, ja poruszam się tanecznym krokiem między łóżkiem a suszarką, a malutka rzuca się na ciuchy. Każdą sztukę chwyta, obraca w dłoniach i ciska na podłogę. Moim zadaniem jest podnieść, strzepnąć i rozwiesić. Ta współpraca może w przyszłości zaowocuje wieszaniem prania przez dziecko, kto wie?

Sensoryczna miska

Do michy z niewielką ilością wody wrzucamy tak naprawdę cokolwiek. Ważne, żeby było atrakcyjne, kolorowe, w kilku sztukach, o ciekawej fakturze, splocie, kształcie… Ja wrzuciłam bransoletki, do tego dołożyłam łyżeczki oraz pędzel. Doświadczenia wodne, taplanie, wylewanie (na szczęście mało tej wody!), moczenie pędzla, mieszanie łyżeczką, wyrzucanie bransoletek. Sporo możliwości!

Naturalne farby do zjedzenia

Farby to w rzeczywistości jogurt naturalny w dwóch odsłonach. Mieszanka ze zblendowanymi truskawkami oraz jogurt wymieszany z kurkumą. Czyli farby czerwona i żółtawa :)
Dziecko w foteliku, jedzenie na stoliku. Patrzymy co się dzieje… Zaawansowane badania nad konsystencją i smakiem. Eksplorowanie nieskończonych możliwości rozmazania mazi po twarzy, nogach i ścianach. Niestety, trzeba zmywać wszystko, łącznie z dzieckiem.

Autobus z ludzikami

Pudełko z przegródkami albo forma do muffinek będzie super. Do środka idzie cokolwiek co się zmieści i nadaje się do wywalania. U nas hitem są drewniane kołeczki-ludziki. Wszyscy zajmują miejsca… odliczamy… i jedziemy na wycieczkę! Po drodze wszyscy pasażerowie wypadają z pędzącego autobusu :) Oczywiście ja nie jestem pomysłodawczynią tej zabawy.

Lodowe zabawy

W upalny dzień fajnie sprawdza się zabawa z lodem. Miałam zamrożone dwie miski, więc dałam malutkiej do zabawy razem z pędzelkiem. Wyrzuciła kawały lodu z naczyń, jeździła nimi po podłodze w kuchni, dotykała rączkami i stópkami. Bardzo, bardzo zdziwiona temperaturą ;-)

To ostatni warsztat w tej edycji. Ostatnia szansa, aby odwiedzić pozostałe uczestniczki i zaczerpnąć świeżych inspiracji :)

Książka sensoryczna

Książka sensoryczna powstała ponad 2 lata temu we współpracy ze starszą córką (która nie tylko wymyśliła zadania w tej książce, ale też stwierdziła, że przydałby się nam bobas do tej książki), a teraz, odnaleziona po latach w zapomnianych zakamarkach szafy, znów ma szansę się przydać – młodszej. Zaglądamy do środka? Kto chętny?

Doświadczalna książka sensoryczna DIY, domowa  i recyklingowa, do zabawy dla najmłodszych „czytelników”, bogata w różne kręcidełka, sznurki, kształty, kolory i faktury, angażuje oprócz wzroku przede wszystkim dotyk, a także słuch. 

Same plusy. Maluch jest zachwycony, a mam ma chwilę dla siebie. Ponadto produkcja nie kosztuje ani grosza i należy do robót w mojej ulubionej kategorii „z tego co pod ręką”. Wszystkie materiały można znaleźć w domu. Uważam, że jest o niebo atrakcyjniejsza od wrzeszczących fiszerprajsów i innych tzw. zabawek edukacyjnych w podobnym stylu.

Co skrywają karty i jak zrobić taką książkę samemu? Czego nam potrzeba?

Tektura, nakrętki, druciki kreatywne, sznurek, torba papierowa, kolorowe papiery albo inne resztki z wycinanek, tasiemki lub wstążki. Zaokrąglamy rogi, przekłuwamy boki i spinamy tekturowe karty drutem kreatywnym (najlepsze byłoby kółko, łatwiej przewracać stronice).

Okładka – tematy kuchenne. Kształty ciasteczek i małe kurki do kręcenia jak w kuchence.

Po lewej zabawa z kształtami. Po prawej kolorowa plątanina. Ruszające się kolory do łapania w rękę, motania, plątania, etc.

Po lewej dróżki z taśmy izolacyjnej do eksplorowania śliskiej powierzchni, po prawej poletko z folii bąbelkowej.

Różne kształty wycięte z drobnoziarnistego papieru ściernego.

Papierowa torba-borba po burgerach do szarpania, pękania i robienia huku :)

Wariacje kwiatowe!

Ulubiona strona młodszej córeczki – zamotany sznurek z dzwonkiem.

Przyciski z rozczłonkowanej myjki do naczyń (twarde i miękkie). Jak wiemy, dzieci uwielbiają przyciskać.

Mój ulubiony paw – klamerki, mała motoryka, chwyt pęsetkowy.

Książka sensoryczna jest łatwa i przyjemna w przygotowaniu. Ma duży potencjał. W zależności od nastroju i potrzeb, dziecko skupi się na wybranych zadaniach, a jak mu się znudzi, można książkę schować na 2-3 tygodnie i znów mu pokazać. A gdy będziecie mieli ochotę na więcej, stwórzcie tom drugi, trylogię, a nawet serię :)

Niektóre dzieci będą o wiele bardziej zainteresowane rozmontowaniem takiej książki i to będzie dla nich najbardziej ekscytujące doświadczenie! Nawet jak ulegnie zniszczeniu, nie będzie nam specjalnie szkoda, bo z racji materiałów jest prosta i tania w naprawie. Podoba Wam się pomysł? Jestem ciekawa jakie będą Wasze książki domowej roboty.

Urodziny dziewczynki

Jeszcze niedawno padałam w fotelu ciężko, miękko, wygodnie.
Z ręką na brzuchu nasłuchującą szmerów wędrówki i tajemnych pozdrowień.
Z imionami startującymi w konkursie na to jedyne
dla wyjątkowej dziewczynki, przybysza z dalekich stron.
A gdy przyszła do nas, o wiele za wcześnie, znów trzeba było poszukać w sobie siły,
wyruszyć na wędrówkę za siedem gór i siedem rzek.
Przechodzić upał i lód, liczyć liście na drzewach i krople w oceanach.
Stąpać ostrożnie, iść pod górę i nie oglądać się za siebie.
Zaufałam sobie. Zaufałam Dziewczynce. Wielkiej Nieskończonej Miłości i baśni z happy endem.
Minął rok. Trzysta sześćdziesiąt pięć dni darów codzienności i nocy pełnych kołysanek.
Jedna uczy się chodzić, druga – obchodzić z cudem.
Jedna wyciąga ręce do świata, druga ich nie załamuje.
Razem jemy czerwcowe truskawki, śmiejemy się, prychamy jak leniwe koty w słońcu,
gdy szepczę jej do ucha „Jesteś piękna! Wszystkie Twoje dary masz w sobie”.

Zdjęcia pochodzą z książki Narodziny księżniczki stworzonej przez dwie węgierskie autorki: Ildikó Boldizsár (tekst) oraz Katalin Szegedi (ilustracje) i wydanej przez wydawnictwo Namas. Tutaj można przeczytać więcej o tej niezwykłej książce pełnej dobrych życzeń. Nie jest to recenzja, lecz wpis urodzinowy inspirowany Narodzinami księżniczki :) Ślę do Was dobre myśli!

Przeciąganka – zabawka dla roczniaka

To jedna z przyjemniejszych zabawek do wykonania samemu w domu, prawie bez kosztów i bez wysiłku. Da się ją stworzyć nawet będąc w tak zwanym niedoczasie. Klasyka – przecież większość mam nie ma czasu na dodatkowe działania twórcze i robótki DIY, kiedy w domu tyle codziennej roboty przy dzieciakach ;-) Przeciąganka jest tak prostą, a zarazem cudowną zabawką, że na pewno znajdziecie na nią czas, co więcej, poczujecie radość, że udało Wam się zrobić dla swojego dziecka coś fajnego i wartościowego bez wychodzenia do sklepu!

Składniki

Kilka słów o tym co potrzeba do wykonania przeciąganki:

• puszka po kawie zbożowej lub mleku modyfikowanym (dokładnie wymyta i wysuszona)
• kolorowa taśma izolacyjna do obklejenia puszki lub naklejki, ewentualnie kawałki/paski folii samoprzylepnej
• wstążki w kilku kolorach (szerokość od 0,5 cm do 1,5 cm, długość ok. 20-30 cm)
• gruba igła
• patyk do szaszłyków (opcjonalnie)

Idea

Zabawkę nazwałam przeciąganką, bo celem jest chwytanie i przeciąganie wstążek przez otwory w puszce. To nie tylko świetne ćwiczenie na motorykę małą (chwyt w połączeniu z ruchem przeciągania i siłą potrzebną do jego wykonania), to też magiczne doświadczenie zmiany, poczucie sprawczości, wrażenia sensoryczne oraz zabawa z kolorami. Dużo dobra w jednym, jak widzicie. Moja niespełna roczna córka, jeszcze nie odkryła idei tej zabawki, za to wymyśla własne wariacje na temat. Pozwólmy dziecku eksplorować możliwości zabawki w jego własnym tempie. Zanim to jednak nastąpi, warto pokazywać mu jak działa przeciąganka i bawić się razem, choćby po to, by móc obserwować zachwyt malujący się na twarzy maluszka :)

Wykonanie

Wyklejanie. Zaczęłam od obklejenia wymytej i wysuszonej puszki kolorową taśmą. Lubię taśmę izolacyjną, bo łatwo i przyjemnie się z niej korzysta, a daje tak wiele możliwości. W marketach budowlanych można ją kupić w jednej rolce po 20 m lub w kompletach złożonych z kilku kolorów, ale za to o mniejszej długości. Fajną opcją są też naklejki, jeśli chcemy pozbawić puszkę firmowych drukowanych obrazków z napisami i zaprojektować ją trochę po swojemu. Zrobiłam jednolite tło, żeby nie przedobrzyć ze stymulacją wzrokową przy i tak już wielu kolorowych wstążkach.

Dziurkowanie. Puszka jest miękka, więc łatwo się robi dziury, przebijając ścianki grubą igłą. Przebijamy się naprzemiennie – wnętrze puszki widać na zdjęciu. Poprawiłam jeszcze dziury patykiem do szaszłyka ;-)

Przewlekanie. Za pomocą igły o szerokim uchu przewlekłam wstążki różnej szerokości (0,7 cm oraz 1,3 cm) i zakończyłam supełkami, żeby wstążki nie uciekły do środka przy mocniejszym szarpnięciu. Wstążki nie powinny być za długie ze względów bezpieczeństwa, a najlepiej jak na początku dobrze siedzące już dziecko korzysta z zabawki pod czujnym okiem rodzica. Końcówki wstążek najlepiej przygrzać na rozgrzanym kawałku metalu lub ostrożnie nad ogniem, aby się nie farfocliły i w końcu nie spruły :)

Życzę Wam wspaniałej zabawy! Dajcie znać jak się sprawiła przeciąganka w rękach Waszych dzieciaków :)

Chwytanki – bransoletki do chwytania

Trochę koloru w taki ponury, ciężki dzień. Listopad nie jest moim ulubionym miesiącem, ale co tam, skoro w domu dzieją się radosne rzeczy, a małe rączki ruszają się niepewnie, niecierpliwie, w poszukiwaniu czegoś do złapania :)

Chwytanki, czyli zabawki do chwytania. Tak na szybko, bez większych wydatków. Drewniane pierścienie / bransoletki / kółka od karnisza, z naturalnego drewna i nielakierowane (to ważne, bo za chwilę lądują w małej buzi celem bliższego poznania i sprawdzenia) plus kolorowe wstążeczki (ze względów bezpieczeństwa nie za długie) . Jest zabawa! A zarazem – choć trudno tak na to spojrzeć z dorosłej perspektywy – jest prawdziwe odkrywanie świata :)

Radosnych dni pomimo późnojesiennej senności i śmiechu wokół, tego Wam życzę.

Zawieszki (tematyczne) dla niemowlaka DIY 2

Produkcja trwa. Mobile Montessori, zawieszki, bransoletki, a nawet… piłka! Zanim jednak przejdziemy do chwytania, jeszcze o patrzeniu. O zawieszkach dla patrzącego niemowlaka.

Postanowiłam nie wydawać na zabawki więcej niż jest to konieczne, a przy tym uważnie rozglądać się po domu. Udaje się! Na każdym kroku znajduję pod ręką rzeczy, które inspirują do  eksploracji tematu atrakcyjnych dla oka zawieszek. Jestem pewna, że każdy znajdzie coś fajnego w swoim domu i stworzy własne, tematyczne zawieszki i zabawki do oglądania.

Trochę improwizacji i sprawa załatwiona! I dobra okazja, żeby sprawdzić co zainteresuje na dłużej nasze dziecko ;-)

Wieszam różne przedmioty, grupując je tematycznie, w różnych zestawieniach kolorystycznych. Często wykorzystuję „haczyki” z drucików kreatywnych do mocowania przy meblach lub na pałąku w leżaczku-bujaczku. W pobliżu lustra ustawionego na ziemi, aby podwoić wrażenia ;-)

Ostatnio hitem są stare szyszki podwieszone na sznurku. Niezmiennie wywołują uśmiechy.

Można wykorzystać zabawki choinkowe (różne postacie) i skomponować zawieszki tematyczne – świąteczne, np. z motywem choinki. W końcu za chwilę Święta :)

Zawieszka (dźwiękowa) dla niemowlaka DIY 1

Co zamiast popularnej karuzelki do łóżeczka coraz ciekawiej rozglądającego się po świecie niemowlaka? Takiego, który dobrze już rozróżnia kolory i wyłapuje najlżejszy choćby dźwięk w otoczeniu. Który jeszcze nie sięga rękami, ale już, już…, za chwileczkę, za momencik… zacznie wprawiać się w coraz większy ruch ;-)

Rozejrzałam się po domu i w oko wpadły mi kolorowe wstążki i zalegająca fajna, gruba tektura. Wybrałam 2 zestawienia po 5 kolorów. Jedno bardziej kontrastowe i zróżnicowane. Drugie będące gradacją tonów jednego koloru – w tym wypadku odcienie niebieskiego, trochę na wzór montessoriańskiego mobilu Gobbi, którego ideą jest zaznajomienie maluszka z odcieniami koloru.

Tekturę pocięłam na 4 paski długości ok. 30 cm. Po jednej stronie przykleiłam wstążki i po posmarowaniu klejem całej powierzchni nakryłam drugim kawałkiem tektury, która ukryła przymocowane końcówki wstążek w środku. Widać to na powyższym zdjęciu. Tekturowy pasek jest wzmocniony i wygląda dość estetycznie.

Wstążki poruszają się przy najlżejszym ruchu, dziecko obserwuje z uśmiechem :)

Sposób z tekturą pozwolił mi na mocowanie paska do naszego wieszaka-pałąka na mobile za pomocą klamerek do bielizny. Pałąk jest zamontowany na ściance łóżeczka. Bardzo łatwo można zawieszkę zdjąć i zamienić na inne wieszadło dla malucha.

Zawieszkę można też zawiesić na innej konstrukcji, macie, sznurku rozpiętym nad leżącym niemowlakiem, na którym eksponujemy zabawki do oglądania. Idealnie nadaje się do położenia na brzegu biurka czy stolika, przy którym stoi leżaczek czy fotelik z dzieckiem. Dziecko się zachwyca wstążkami, a mama na chwilę zajrzy do komputera.

Parę dni później do jednego zestawu wstążek dołożyłam dzwonki. Niech to będzie muzyczna zawieszka – pomyślałam. I to był strzał w dziesiątkę!

Do końcówek (wcześniej lekko posmarowanych klejem, żeby się nie strzępiły) przyszyłam różne dzwoneczki. Dźwięki więc nieco się różnią między sobą. Malutka jest zachwycona i zaciekawiona.

Wizualny misz-masz w trakcie przygotowań pracy. Maluszek dostałby chyba oczopląsu od tylu bodźców ;-)

Mobil Gobbi

Kolejny mobil do Montessoriańskiej kolekcji. Mobil Gobbi pokazuje się dziecku w wieku 7-10 tygodni. Niemowlak ogląda sobie kule w różnych odcieniach jednego koloru.

Ten mobil jest bardzo fajny i łatwy do wykonania, nie potrzeba wielkich obliczeń ani specjalnych tutoriali. Nie wydamy też na niego wiele pieniędzy. Ciekawe jest to, że ideę stopniowania nasycenia koloru w trójwymiarze można zrealizować na kilka sposobów.

Sposób 1. Najprostszy. Styropianowe kule. Sztuk 5. O średnicy 6 cm (mogą być większe).

Wkręcamy w nie zawieszki, dodatkowo mocujemy klejem kreatywnym. Drążek plus nici (użyłam kordonka w tym samym kolorze co mobil, może być też żyłka).

Można zrobić go w dowolnej wersji kolorystycznej – ja wybrałam czerwień. Rozrabiamy kolor w 5 odcieniach, do każdej próbki dodając farbę o ton jaśniejszą (rozbieloną). Szczerze mówiąc, styropian nie okazał się zbyt przyjaznym materiałem – farba położona w kilku warstwach trochę słabo się trzyma.

Udało się! Montujemy kule na drążku, zachowując między nimi równe odstępy. Różnią się natomiast długości nitek – od najkrótszej do najdłuższej.

Sposób 2. Piękne efekty daje mulina. W kuli styropianowej robimy otwór i przewlekamy nić przez środek dokoła kuli. Malowany styropian jest matowy, a kule z muliny w 5 odcieniach przepięknie odbijają światło. Chyba pokuszę się za jakiś czas na takie kule, choć nie zapowiada się więcej niemowląt, to mam ochotę zrobić jeszcze raz ten mobil po prostu dla ozdoby.

Sposób 3. Widziałam też w necie takie rozwiązanie – 5 kłębków kordonka w różnych odcieniach wieszamy na drążku. Bardzo szybka akcja, cel osiągnięty. Można też pobawić się drewnianymi koralami zamiast kłębków czy kul ze styropianu. Jak widać, możliwości jest wiele. Fajne przykłady znajdziecie na blogu Domowe Montessori.

Mała jest zachwycona :)

Proste maty edukacyjne DIY dla siostry

Od siostry dla siostry!

Milo majstruje maty i zawieszki własnej roboty dla młodszej siostry. Cieszy mnie to ile radości daje jej zaangażowanie się w świat niemowlęcia na własnych warunkach. Sama próbuje organizować otoczenie dla malucha, sprawdza co siostrę zainteresuje, wyciąga swoje stare zabawki i przerabia je na mały plac zabaw :)

Od początku wiedziałam, że nie będę inwestować w krzykliwe i przeładowane maty edukacyjne. Przeczuwałam też, że wciągniemy się w tworzenie mobili. Przy drugiej córce mam szansę zrobić te zabawy i zabawki, których nie wyczarowałam z Milo. Poniżej spontaniczne zestawienie propozycji starszej siostry w temacie własnoręcznie zaprojektowanych mat edukacyjnych. Milo postawiła na kolor!

Część tych pomysłów „uporządkowałam” potem trochę – wkrótce więc będzie więcej o zawieszkach i pierwszych domowych placach zabaw DIY dla najmłodszych niemowląt.

Oszczędzamy wydatków na sklepową matę, nie szczędzimy za to czasu na zabawę z dzidziusiem :)

Na rozciągniętej taśmie rozwieszamy wstążki lub paski krepiny.

Kolory rozwieszone nad kocykiem (montaż spontaniczny na czym popadło – od parapetu do fotelika).

Milo stworzyła przestrzeń do zabawy, wykorzystując własnoręcznie przygotowane kiedyś pomoce matematyczne dla przedszkolaka. Bransoletki do liczenia czy liczydła służą teraz do pokazywania małej siostrze różnorodności kształtów i kolorów, a tak naprawdę są pretekstem do opowiadania historii i wspólnego spędzania czasu.

Sztuczne kwiaty wygrzebane z czeluści szafy też się przydały do zmontowania prostej zawieszki za pomocą klamerek do bielizny.

Doskonałym uzupełnieniem zabaw jest lustro, ustawione nisko tak, że niemowlę może się w nim przeglądać i bawić z własnym odbiciem.

Warto poszukać różnorodnych inspiracji albo – jeśli maluch ma starsze rodzeństwo – oddać inicjatywę jego bratu lub siostrze ;-)

Ośmiościany. Mobil Montessori

Po mobilu Munari przychodzi czas na zawieszkę z ośmiościanami. Wg Montessori ośmiościany pokazujemy dziecku, gdy osiąga wiek 5-8 tygodni.

Od czarno-białych kontrastów przechodzimy dalej, do kolorów podstawowych: żółci, czerwieni i błękitu. Od figur płaskich – do brył. Co dobrego daje niemowlęciu sposobność obserwowania ośmiościanów? Mobile dobrane odpowiednio do wieku dziecka rosną razem z nim, w odpowiedzi na możliwości rozwojowe malucha na danym etapie. Kolejna pomoc wspomaga więc koncentrację na trójwymiarowym obiekcie w ruchu, zaznajamia z kolorami i rozwija percepcję głębi.

Mobil jest bardzo łatwy i fajny do przygotowania. Efekt zachwyca i hipnotyzuje podobnie jak w przypadku Munari. Dorosły obserwator też się wkręci!

W zależności od użytego papieru (papier holograficzny, metalizowany czy błyszczący) uzyskamy odrobinę inny efekt wizualny. Potrzebujemy 3 arkusze papieru w kolorach podstawowych (żółty/złoty, czerwony i niebieski), klej lub taśmę dwustronną oraz siatkę ośmiościanu do odrysowania na każdym z arkuszy. Na stronie Little Red Farm można znaleźć dobry tutorial.

Trzeba pamiętać o dwóch sprawach. Zrobić zagięcia na papierze wzdłuż krawędzi (np. tępą stroną noża czy kątownikiem z zaokrągloną ścianką). Przed ostatecznym sklejeniem bryły umieścić w środku nitkę/sznurek z supełkiem, aby móc zawiesić gotowy ośmiościan. Mocujemy wszystkie trzy na listewce, patyku czy wieszaku ;-)

Gotowe. I możemy obserwować małego obserwatora. Moja córka śmieje się do ośmiościanów :)

Dla tych co mają ochotę poczytać więcej na temat zabawek Montessori dla niemowląt polecam artykuły:

• Zabawki Montessori dla dziecka w wieku 0-3 miesiące
• Montessori dla najmłodszych dzieci

Spacer zamiast maty edukacyjnej

Refleksja po spacerze. Nie potrzeba niemowlakom wymyślnych mat edukacyjnych, skoro można patrzeć w niebo i gałęzie drzew!
Wystarczy pójść na spacer do parku i gapić się na jarzębinę nad głową :)
Mała przez 15 minut nie mogła się oderwać od tego widoku. Hipnoza…
Najpiękniejsze obrazy, witraże z liści na tle intensywnie błękitnego nieba!

Dżem session

To już chyba uzależnienie. Ajvary, sosy pomidorowe, dżemy jabłkowe, konfitury śliwkowe… duma mnie rozpiera, gdy zaglądam do spiżarki. Przy przetworach pracuje już cała rodzina, każdy ma swój kawałek roboty ;-)

Malutka potrzebuje towarzystwa, a w łóżeczku wieje nudą. Siedzimy więc sobie razem, słuchając Niny Simone, ona na mnie patrzy, ja obieram kilogramy jabłek…

Przy okazji podsuwam jej karty z obrazkami kontrastowymi. Do tego coś prawdziwego, z życia!

Zabawy na dotyk. Coś twardego, okrągłego, mokrego… Jeszcze trochę i poznasz ten smak, córcia!

Tradycyjna wieża z gotowych słoików. Tradycyjnie – etykiety na słoiki wykonała Milo i mama, wygłupiając się rysunkowo w czasie porannej sesji po śniadaniu ;-)

Smutna i ponura zgraja pustych słoików czeka na lepszy los i łut szczęścia. Jeszcze nie powiedzieliśmy w tej sprawie ostatniego słowa!

A Wy jakie pyszności skrywacie w spiżarce?

Mobil Munari

Nasz pierwszy Montessoriański mobil. Kontrastowy. Pełen gracji. Hipnotyzujący. Po prostu piękny :)

Pierwsza zabawka

Niemowlę widzi niewyraźnie; jego wzrok potrzebuje czasu, aby dojrzeć. Na początku widzi dwuwymiarowo, a największą atrakcją jest twarz mamy (tak, potwierdzam!). W ten sposób budujemy więź, wpatrując się w siebie nawzajem i utrzymując kontakt wzrokowy. Skoro wzrok malucha jeszcze przez jakiś czas pozostaje niedoskonały, zaczynamy od pokazywania mu obrazków kontrastowych, na których jest mu łatwiej skupić uwagę. Mobil Munari to przykład kontrastowej zawieszki, którą możemy umieścić nad łóżeczkiem lub przewijakiem. Nie dość, że różnorodne kształty, mocny kontrast, odbijające się w szklanej bańce światło, ale jeszcze delikatny ruch może zaciekawić dziecko na długie minuty.

Dla aktywnego, ciekawego świata i rozglądającego się wokół niemowlęcia mobil w zasięgu wzroku to najcenniejsza zabawka.

Maria Montessori spotyka Bruna Munari

Od kilku lat czerpiemy inspiracje i sięgamy po bliskie nam wartości płynące z pedagogiki Marii Montessori, ale nie żyjemy stricte „montessoriańsko”. Bez dwóch zdań jednak mobile skradły moje serce. Może m.in. dlatego, że widzę w nich ruchome rzeźby, zabawę z formą i światłem… Taki zawodowy skręt ;-)

Nie było więc dla mnie dużym zaskoczeniem, gdy okazało się, że pierwszy mobil zalecony przez M. Montessori do pokazania dziecku po wstępnym okresie adaptacyjnym został zaprojektowany przez włoskiego artystę Bruna Munari. Jest to szalenie interesująca postać nie tylko ze względu na wkład w sztuki wizualne, design, poezję konkretną, ale także dorobek w postaci książek i zabawek dla dzieci oraz działalności w obszarze dydaktyki. Jego książki miały uczyć małych odbiorców wrażeń dotykowych, oferując bogactwo faktur i kształtów. To prawdziwe przykłady wizjonerstwa idącego w parze z kreatywnością.

źródło: Munari Politecnico

W dziedzinie nauczania Munari był zwolennikiem metody kinestetycznej – poprzez dotyk, ruch i wykonywanie raczej niż słuchanie i oglądanie. Stąd zapewne bliskie związki projektanta ze sztuką kinetyczną, a w szczególności tworzonymi przez niego mobilami, które nazywał maszynami powietrznymi lub bezużytecznymi maszynami. Łączył kawałki lakierowanej tektury wyciętej w różnorodne kształty (oraz innych lekkich materiałów) tak, aby powietrze wprawiało je w ruch. Jego prace i projekty można zobaczyć na stronie MunArt, a poczytać o jego twórczości w artykule absolwentki wrocławskiej ASP.

Dziś jeden z mobili artysty jest częścią materiału Marii Montessori. Według jej zaleceń pokazuje się go niemowlakom będącym w fazie aktywnej. Obserwując obiekt-zabawkę, maluch ćwiczy skupianie wzroku, wodzenie oczami za przedmiotem, rozwija koncentrację i uwrażliwia się na barwy (więcej kolorów w przypadku innych mobili). Pierwszy miesiąc życia dziecka jest idealnym czasem na wprowadzenie mobilu Munari.

Harmonogram wprowadzania mobili Montessori

Montessoriańskie blogi donoszą, że po etapie obrazków kontrastowych mobile wprowadza się w odpowiedniej kolejności. Zainteresowanym przedstawiam schemat:

• mobil Munari / wiek: 3-6 tygodni
• ośmiościany / wiek: 5-8 tygodni
• mobil Gobi / wiek: 7-10 tygodni
• tancerki oraz falujący rytm/ wiek: 8-12 tygodni
• motyle, kolibry oraz wieloryby/ wiek: 10-16 tygodni

Tutoriale

W internecie jest wiele tutoriali pokazujących krok po kroku jak zrobić samemu mobil Munari. Zajrzyjcie na stronę Villa Maria (english) po klarowne i wypasione tutoriale do ściągnięcia w pdf po angielsku lub francusku. Dokładnych wskazówek dostarcza także autorka bloga Little Red Farm, korzystając z ilustracji z książki Bruna Munari Design as Art. Z polskich blogów mogą się przydać: Skacząc w kałużach i Biele Morele.

Jeśli chodzi o materiały do zrobienia kształtów, można wybierać:

1. karton biały i czarny
2. folia samoprzylepna
3. brystol malowany farbami
4. druk wzoru i laminowanie

Wybrałam folię. Na drążki idealna jest balsa, a do połączenia elementów żyłka (w naszej wersji akurat zwykła biała nitka).

Zamiast szklanej bańki użyłam plastikową bombkę z allegro. Potrzeba precyzji, aby obliczyć i sporządzić kształty, oraz cierpliwości, aby zrównoważyć odpowiednio całość.

Średnica bombki jest punktem wyjścia do zrobienia obliczeń – u nas był to odcinek długości 6 cm i na tej podstawie powstała reszta.

Drążek czarno-biały okleiłam taśmą izolacyjną. Wiązania dodatkowo wzmocniłam gorącym klejem, aby nic się nie przesuwało.

To była przygoda! Teraz mam ochotę na kolejne mobile M. M. :)

Strefa nad łóżeczkiem. Nasz „pałąk” do zawieszania mobili :)

Karty z obrazkami kontrastowymi

Wciąż bawimy się w kontrasty. Do książeczek dołączyły karty. Materiał za darmo do ściągnięcia – wzory, twarze, zwierzęta – można znaleźć na stronie BrillKids, a rejestracja na forum umożliwia dostęp do większej ilości plików. Zapisałam, wydrukowałam, zalaminowałam! Pasja do robienia kart we mnie nie ostygła, dzięki temu mamy pierwszy komplet dla maluszka :)

Jak siostra z siostrą… ;-)

Wzory oparte na prostych kształtach i figurach, w czerni, bieli i czerwieni.

Milo zaprojektowała „kontrastową trasę” w domu. Wszędzie na ścianach przykleiła karty. Jak to działa? Chodzi się po pokojach z dzieckiem na ręku i pokazuje/ogląda obrazki :)

To my idziemy sobie pozwiedzać!

Kontrastowo / Przygody z książką 2

Pociągnęłyśmy wątek kontrastowy przy okazji domowej roboty harmonijki dla młodszej córki, a teraz czas na pozycje ze sklepu. Wybór kontrastowych obrazków ćwiczących patrzenie maluszka jest szeroki! Dopiero co nabyte przeze mnie dwie propozycje w czarno-białym temacie okazały się praktyczne i przydatne. Dobrze sporządzone, czyli w miarę trwałe, choć małe rączki jeszcze nie wypróbowały stron z grubego papieru, a i smak książki nadal pozostaje nieznany :)

Wydawca jednej z serii – Książeczki kontrastowe – zachęca do oglądania obrazków wraz z dzieckiem i opowiadania o otaczającym je świecie. Książeczki oparte na biało-czarnym kontraście mają ukazać maluszkowi świat w bardziej zdecydowanych kształtach i konkretnych barwach, świat, który na początku jawi mu się nieostry.

Komplet zawiera 4 książeczki rekomendowane dla niemowląt od 3 miesiąca życia. Każda książeczka liczy 10 stron.

1. Jakie to ciekawe!
2. Moje pierwsze obrazki
3. Zwierzęta wokół nas
4. Zwierzęta tu i tam

seria: Książeczki kontrastowe
wydawnictwo: Wilga
nadzór merytoryczny: Zofia Małachowska

Seria Oczami maluszka na obecną chwilę przemawia do nas w formie ulubionej harmonijki :)

Do bieli i czerni dołącza czerwień. Harmonijkę można rozłożyć w łóżeczku lub na kocyku, obserwując jak dziecko zaczyna sięgać do obrazka, reagować, interesować się… Oprócz harmonijki dostępne są też książeczki polecane dla dzieci od urodzenia do 6 miesiąca.

seria: Oczami Maluszka
wydawnictwo: Sierra Madre

Harmonijka jest o tyle wygodna, że umożliwia rozciągnięcie jej w łóżeczku, np. wzdłuż ścianek, zamiast pastelowego ochraniacza w misie ;-)

Wspomniane wyżej pozycje są przez nas wypróbowane. Z całą pewnością obecnie jest z czego wybierać, bo podobnych propozycji jest więcej. Dodajmy i podsumujmy:

• seria Książeczki kontrastowe 3M+, wydawnictwo Wilga
• seria Oczami maluszka 0-12 M, wydawnictwo Sierra Madre
• seria Maluszek patrzy 3-6 M+, wydawnictwo Galaktyka
• seria książeczek kontrastowych Świat wokół nas 6M+, wydawnictwo Wilga
• seria Widzę to (Kwadraty, Kółeczka) 3M+, wydawnictwo Olesiejuk

Kilka dni przed zakupem książeczki zrobiłyśmy własną harmonijkę.

Kontrastowe love, czyli prezent dla siostry :)

Zapraszam na blogi innych uczestniczek projektu :)

Kontrastowe love

Kiedy wiosna już oczekiwała lata, pojawiło się w naszym życiu nowe życie :) Czwarta osoba w rodzinie – maleńka dziewczynka.

Stąd pustki na blogu, niemrawość w postach i zaległości. Odrabiamy dziś Przygody z książką (mocno przeze mnie zaniedbane), a tematy bardzo u nas na czasie. O kontrastach na początkowym etapie widzenia świata przez niemowlę napisano już wiele. Wytłumaczyłam Milo pokrótce o co chodzi i zabrałyśmy się do roboty. Malowane, wycinane, naklejane obrazki w ostrych zestawieniach barw i o wyraźnych kształtach. Prosta harmonijkowa książeczka stała się pierwszym prezentem Milo dla siostrzyczki.

Kontrastowe love, czyli jak Milo prezent dla siostry szykowała…  

Inspiracje zwierzęce…

… i roślinne wzory.

Takie propozycje…

Harmonijka gotowa!