Metamorfozy. Paskuda i królestwo czyste jak łza

Macie ulubione książki do śmiechu? Pozycje-pewniaki, po które zawsze można sięgnąć i dobrze się bawić? Takie, które nigdy nie zawiodą potrzeby rozchmurzenia się i wewnętrznego oczyszczenia? Było kilka takich książek w domu do tej pory, ale dzięki kartonówce Mydło stworzonej przez cudowny duet Małgorzatę Strzałkowską i niezawodnego Adama Pękalskiego mamy od niedawna hit! Dzięki tej historii ciągle nam do śmiechu :) Cieszy się 2-latka, chichocze 8-latka i pęka ze śmiechu też matka!

Mydło to jednoznaczna historyjka opowiedziana dobitnie, podana jednak wieloznacznie, głównie dzięki warstwie wizualnej. Znowu jestem wdzięczna Adamowi Pękalskiemu za najwyższy poziom wibracji w kontakcie z jego autorską opowieścią pełną piany. Ilustrator jednak nie bije piany, a uwalnia królestwo i jego mieszkańców od ciężaru istnienia!

Królowi w kąpieli wyślizguje się z rąk mydło i czmycha przez okno susem na brudną ulicę pełną brudasów. Nad miastem unoszą się muchy, niebo jest poszarzałe, pejzaż przytłumiony, domy wyblakłe, zwierzęta niemrawe, ludzie dawno wody nie widzieli. Ogólnie nieciekawie. Nic dziwnego, że władca wzdycha i nie wierzy własnym oczom ;-)

Mydło jednak długo się nie zastanawia. Nie popadając w negatywne rozmyślania, robi wycieczkę ulicami miasta, zostawiając za sobą niezapomniany ślad i zapach. Jak na zawołanie zbiera się na deszcz. Miasto nagle ginie w pianie. Jest to moment przepysznej zabawy, gdy śledząc te same miejsca na kolejnych stronach w coraz to nowej odsłonie bawimy się wybornie – place, słupy ogłoszeniowe, miejskie fontanny, stragany i wozy z dyniami przechodzą totalną metamorfozę. To samo dotyka mieszkańców. Sprawiają wrażenie inteligentnych i szczęśliwych. Gdy opada piana, deszcz z pomocą mydła dokonuje cudu!

Patrzymy na znajome uliczki i zaułki w odmienionym stanie. Wszystko błyszczy! Niebo pojaśniało! Twarze ludzi też! Ciała są czyste, ponętne i zdrowe, zwierzęta już nie przemykają ukradkiem, lecz wypełniają królestwo radosną obecnością, szyldy wreszcie rzucają się w oczy, domy zapraszają do środka, kataryniarz i jego małpa już nie wydają się tak posępni. Wraz z kąpielą miasto odzyskuje życie :)

Pani Małgorzato! Panie Adamie! Po prostu dziękuję za wspaniałą zabawę i Wasze poczucie humoru!

Druga kartonówka w tym świeżym duecie to już zupełnie inna historia, trochę poważniejsza w klimacie i obrazie. Tytułowy Pisklak okazuje się paskudą po wykluciu z jaja pieczołowicie pielęgnowanym przez ptasią parę osiadłą na zamkowej wieży. Cóż z tego, skoro cały dwór bez wyjątku zakochuje się w maleństwie! Autorka Dorota Gellner i ilustratorka Jona Jung prowadzą tu własną grę. W warstwie tekstowej pełno jest zaskoczeń, jak gdyby rzeczywistość nie sprostała oczekiwaniom i marzeniom, choć zarazem przyniosła akceptację i miłość dla odmienności.

Nawet słowa użyte przez autorkę sprzyjają nieco koślawemu, niedoskonałemu odbiorowi rzeczywistości: ptaszyska, zamczysko, paskuda, straszydełko… Po czasie ustępują one słownictwu miłości – cały dwór skacze i tańczy wokół pisklaka, niańczy go, przeżywa, angażuje się i zachwyca nowo zdobytymi umiejętnościami. Od tej miłości maluch pięknieje i jaśnieje. Miłość i uwaga najbliższych sprawia, że ładnieje w oczach! A najmądrzejsze jest i tak samo pisklę. Swoje wie! Czy paskudne, czy też nie… Ważne, że kochacie mnie! Jest to najpiękniejsza puenta samozadowolenia i miłości własnej, której każdemu można życzyć. Tak zdrowa miłość własna jest niezbędnym kompasem w skomplikowanym świecie relacji :)

Jona Jung, sięgając po specyficzny, przesadzony styl pełen wielkich, obłych kształtów, owłosionych ciał, ogromnych, nieco przestraszonych oczu, rozczapirzonych kończyn, nierealnie skonstruowanych dziobów, dziwnych postaci o zachwianych proporcjach, mających jak gdyby problem z równowagą…, czyni tę opowieść niesamowicie spójną, choć niekoniecznie pozbawioną odrobiny odrazy.

Obie kartonówki podnoszą na duchu i przywracają wiarę w świat. Nie jest taki brudny i paskudny jak się na pierwszy rzut oka może wydawać. gdy zeskrobiemy wierzchnią warstwę i dotrzemy głębiej, gdy spojrzymy na niego z miłością, mamy szansę doświadczyć przemiany. Warto spróbować? TAK! 

Mydło
tekst: Małgorzata Strzałkowska
ilustracje: Adam Pękalski
Wydawnictwo Bajka
oprawa: twarda, książka całokartonowa
wiek: 2+
cena okładkowa: 22,90 zł

Pisklak
tekst: Dorota Gellner
ilustracje: Jona Jung
Wydawnictwo Bajka
oprawa: twarda, książka całokartonowa
wiek: 2+
cena okładkowa: 22,90 zł

Tajemnica teatru, baletu i opery

Jestem wdzięczna za książki, które wprowadzają dziecko w świat sztuk scenicznych w sposób absolutnie magiczny. Przygotowują je na doświadczenie magii na scenie teatru i opery. Pomagają zrozumieć czym jest balet, dramat, komedia, śpiewaczka operowa, dyrygent… A że wzięły mnie w obroty ostatnio sceniczne inspiracje, dzielę się takim wyjątkowym zestawem inspirujących książek, dzięki którym możecie zaprosić dziecko na scenę. Najpierw na kartach, w rozwibrowanych muzyką obrazach, kolorowych tanach i podskokach, w wyciętej w papierze historii miłosnej. Aby za chwilę znaleźć się w prawdziwym teatrze czy w operze, gdy już razem wybierzecie się na koncert, spektakl i balet. Aby osobiście dotknąć, zobaczyć, usłyszeć i poczuć całym sobą!

Z duchem (do) teatru, Nika Jaworowska-Duchlińska, Wydawnictwo Bajka

Skromna i trochę niepozorna książeczka stworzona przez Nikę Jaworowską-Duchlińską okazuje się bramą otwierającą się z cichym skrzypieniem i zapraszającą do świata teatru. Jej bardzo klarowna i minimalistyczna formuła pozwala z łatwością sięgnąć po wiedzę prosto od Ducha – narratora i głównego „oprowadzacza” po teatrze od kuchni. Oszczędna zaś kolorystyka, pełna wygaszonych plam i wyważonych kontrastów staje się inspirującym tłem do poruszeń własnej wyobraźni. Oprawa graficzna jest jak cisza po ostatnim dzwonku na chwilę przed uniesieniem się kurtyny – przygotowuje na więcej, wzbudza apetyt i pozostawia niedosyt.

Autorka przywołuje przewodnika  z przestrzeni, którą sama zna doskonale z racji tego, że projektuje scenografię, a teatr jest jej drugim domem. Rysunkowy duch oprowadza czytelnika po wszystkich zakamarkach teatru, a jego opowieść przybiera formę encyklopedii złożonej z haseł. Nie obawiajcie się jednak, że są to hasła nudne i przydługie! Nic bardziej mylnego! Pod każdym z nich pojawia się wciągająca mini-opowiastka, a one same brzmią jak kolekcja magicznych zaklęć albo słów pochodzących z nieznanego dialektu. Zaproście dziecko w tę podróż, która rozpoczyna się, gdy gasną światła po skończonym spektaklu i teatr opuszcza ostatni widz. Kurtyna czeka, aby za nią zajrzeć!

Jezioro łabędzie, Charlotte Gastaut, Wydawnictwo Mamania

Można obejrzeć kultowy balet w teatrze lub wysłuchać nagrania w perfekcyjnej jakości. Można też podziwiać opowieść wytańczoną w papierze. Wycyzelowaną w pejzaże nocne, ciemne pnie drzew, witrażowe suknie. Wyrzeźbioną w galop, szelest i światło księżyca. Tak, że widać tylko biel, czerń i odcienie złota. Księżniczka łabędzi zaklęta przez czarnoksiężnika i poruszony młodzieniec. Na balu dziewczyna w białych piórach i córka czarnoksiężnika w czarnych. Pomyłka i pojedynek. A na koniec uwalniający pocałunek miłości.

Dzięki ilustratorce Charlotte Gastaut dostajemy piękny, zaczarowany sposób na zapoznanie młodego czytelnika z historią najsłynniejszego baletu Piotra Czajkowskiego. Wszystko wycięte w papierze misternym szlaczkiem, co czytelnika onieśmiela, gdy książkę trzyma w dłoniach. Wykonanie to perełka. Książka na specjalne okazje.

Gdzie? Jak? Dlaczego? Kacper w operze, Adam Święcki, Wydawnictwo TADAM

Kacper też zaprasza w niezapomnianą podróż. Po raz pierwszy wybiera się do opery – wybierzcie się z nim, a będzie to niezwykłe przeżycie! O tej książce pisałam całkiem niedawno, więc jeśli macie ochotę poczytać więcej i nacieszyć się nią od środka, zapraszam TUTAJ.

Ilustracje kołyszą i unoszą. Autor połączył wszystkie sceny w jedną graficzną pieśń. Pełną nocnych świateł miasta, oświetlonych okien budynku opery, rozgwieżdżonego nieba, roztańczonej sukni. Z ławicą nut w powietrzu, z nurtem dźwięków wypełniających pomieszczenia, z wirującą i wszechobecną muzyką, która dzięki Adamowi Święckiemu staje się widoczna. Kreska, kolor i magia!

Z Duchem (do) teatru
tekst i ilustracje: Nika Jaworowksa-Duchlińska
Wydawnictwo Bajka
oprawa: twarda
wiek: 6+
cena okładkowa: 29,90 zł

Jezioro łabędzie
ilustracje: Charlotte Gastaut
Wydawnictwo Mamania
oprawa: twarda
wiek: 6+
cena okładkowa: 59 zł

Gdzie? Jak? Dlaczego? Kacper w operze
tekst i ilustracje: Adam Święcki
Wydawnictwo TADAM
oprawa: twarda
wiek: 4+
cena okładkowa: 29 zł

Znasz tę książkę? Zaciekawiła Cię recenzja?
Napisz w komentarzu. Ślad Twojej obecności to szansa na inspirującą wymianę!
Wpadnij z wizytą do Dzikiej Jabłoni na Facebooku :)

O potrzebie zrozumienia, o szukaniu bratniej duszy, o iluzji i nie tylko

I co teraz? Guido van Genechten, Wydawnictwo ADAMADA

Wciąż zachwycamy się belgijskim ilustratorem Guido van Genechten. Każda jego książka jest jak cenne spotkanie z przyjacielem wskazującym na to, co w życiu ważne, prowadzącym ciepłym, życzliwym tonem w chwilach zwątpienia, cierpliwie odpowiadającym na najtrudniejsze pytania.

I co teraz? zaprasza czytelnika do świata odmienności, której symbolem, aż nadto wyrazistym i namacalnym stają się rogi na głowie – wielkie i niewygodne. To ciężkie do dźwigania – dosłownie i w przenośni – brzemię sprawia, że funkcjonowanie bohatera w przestrzeni staje się niezgrabne i zawstydzające, jakby chłopcu było zbyt trudno, aby się wpasować. Z drugiej strony odkrywa on w sobie zadziwiające pokłady dobrego humoru, przeplatającego się czasem z dystansem do siebie i elementami błazenady.

Tak naprawdę książka jest zbiorem propozycji jak radzić sobie z odmiennością. Autor, zwracając się bezpośrednio do czytelnika, niejako wplątując go w konkretną sytuację, stawiając na miejscu bohatera, ingeruje w emocje, sprawdza reakcje, pyta o rzeczy trudne. Składa się w większości z pytań. Takich, które zmuszają do konfrontacji, a niekiedy stawiają pod ścianą. Ten konfrontacyjny styl wzmacnia warstwę emocjonalną tekstu. Sam tytuł jest pytaniem i wszystko zaczyna się od pytania: Co byś zrobił, gdybyś obudził się w nocy z jelenimi rogami na głowie?

Oto repertuar dostępnych reakcji. Uderzyć w krzyk. Nie uwierzyć i schować się pod kołdrą. Przestraszyć się. Zmartwić. Ukryć to coś przed klasą na 365 sposobów? Odpiłować. Iść do lekarza. Spróbować się z tym pogodzić? Postawić na użyteczność. Rogi mogą służyć za wieszak, ptasie lądowisko, antenę, instrument muzyczny, a może nawet choinkę! Lekkie, nieco senne, jakby rozmazane i nierzeczywiste ilustracje w sepiowo-niebieskiej kolorystyce doskonale obrazują ten stan zawieszenia i niepewności.

I moje ulubione pytanie: A może spotkasz kogoś, kto też ma takie coś na głowie? Kogoś, kto cię naprawdę zrozumie. Z bratnią duszą można nawet założyć klub. Idąc dalej tym tropem… można zacząć dostrzegać świat rozpościerający się poza własną odmienność, a w nim innych ludzi, z których każdy COŚ ma… W takim ujęciu odmienność jawi się jako różnorodność. A Wy, jak uczycie dzieci o odmienności?

Jakie to szczęście, że cię znalazłem, Guido van Genechten, Wydawnictwo ADAMADA

Mam dla Was jeszcze jedną książkę Guida van Genechtena, bardzo przyjemnie zilustrowaną, kolorową niczym letnia łąka pieśń o samotności. Zaczyna się klasycznie (pięknym baśniowym wprowadzeniem, jednym z moich ulubionych zwrotów otwierających krainę magii) – Był sobie raz… I tu poznajemy młodego, filuternego i żądnego przygód zajączka, który w zasadzie niczym się nie przejmuje, korzysta z życia, odkrywa świat. Jego życie, pomimo codziennych wędrówek przez łąki i pola, płynie ustalonym rytmem. Pewnego razu zaczyna się niepokoić, odczuwać jakiś niewypowiedziany brak i… tęsknić!

Świetny w kicaniu, lądowaniu w samym środku marchewkowej grządki i drzemaniu pod jodłą, nie umiał wysiedzieć w jednym miejscu spokojnie. Szczególnie wtedy, gdy wyczuł w lesie nowy zapach. Trop zawiódł go do Zuzy, zajączkowej dziewczyny, która od tej pory stała się jego nieodłączną towarzyszką. To urocza, tym razem malarsko zilustrowana opowieść, o potrzebie bycia razem. Słodka jak ulubione przez bohaterów marchewki. Piękna jak wyznania Kicka na tle spektakularnego zachodu słońca: Jakie to szczęście, że Cię znalazłem!

Odkryj, co…, Guido van Genechten, Wydawnictwo ADAMADA

Jakby komuś było mało różnorodnego i pełnego pomysłów van Genechtena, to zapraszam na jeszcze jedną książkę –  obrazkową opowiastkę z okienkami. To interaktywna książeczka dla maluchów, które z wrodzoną ciekawością chętnie eksplorują wizualne zagadki. Zabawa polega na tym, by odgadnąć z czym się kojarzy kształt, odsłonić papierową zakładkę i ujrzeć rzeczywistego bohatera danej strony. Zmyłki, triki, gry na spostrzegawczość i wyobraźnię – to wszystko jest w pakiecie! Książka powoduje wybuchy śmiechu i dostarcza dużo fajnej zabawy :) Polecam do rodzinnych wygłupów.

P.S. Szkoda tylko, że do tego typu zabaw z zaginanymi stronami nie da się zastosować grubszego papieru. To sprawia, że książeczka nie jest, niestety, niezniszczalna jak kultowe kartonówki, a jej żywot się niebezpiecznie skraca w rękach dwulatki :)

Na koniec jeszcze zachęcamy starsze dzieciaki w wieku 6-9 lat do podjęcia krzyżówkowego wyzwania!

Jakie to szczęście, że cię znalazłem
tekst i ilustracje: Guido van Genechten
Wydawnictwo ADAMADA
oprawa: twarda
wiek: 5+
cena okładkowa: 37,90 zł

I co teraz?
tekst i ilustracje: Guido van Genechten
Wydawnictwo ADAMADA
oprawa: twarda
wiek: 5+
cena okładkowa: 37,90 zł

Odkryj, co…
tekst i ilustracje: Guido van Genechten
Wydawnictwo ADAMADA
oprawa: twarda
wiek: 2+
cena okładkowa: 24,90 zł

Plac tajemnic. Krzyżówki obrazkowe
autor: Aleksandra Golecka-Mazur
Wydawnictwo ADAMADA
oprawa: miękka
wiek: 6+
cena okładkowa: 8,90 zł

Znasz tę książkę? Zaciekawiła Cię recenzja?
Napisz w komentarzu. Ślad Twojej obecności to szansa na inspirującą wymianę!
Wpadnij z wizytą do Dzikiej Jabłoni na Facebooku :)

Obronić królową

Greta nie ma łatwo. Spiętrzone wyzwania, ciężkie emocje, wiek dorastania plus refleksyjne, dociekliwe i wrażliwe podejście do świata nie ułatwiają sprawy. Status nowej w klasie jeszcze wszystko utrudnia. A może jednak staje się nowym początkiem? Wyjazd do jednego z cichych miasteczek pod Wrocławiem i zamieszkanie z dawno niewidzianym ojcem i jego nową rodziną, obiecujące szkolne znajomości, choroba matki i nagłe odejście babci – to doświadczenia mocno zabarwione poczuciem samotności rudowłosej piętnastolatki, Grety.

Autorka Barbara Kosmowska stworzyła ciekawą, zagmatwaną fabułę, stosując dwa rodzaje narracji. Obserwacje klasycznego narratora wszechwiedzącego przeplatają się z wglądami Grety w nurt rzeczywistości. Jej osobiste rozważania ubrane są w inny krój pisma, oddzielając świat wewnętrzny dziewczyny od wszystkiego, co dzieje się na zewnątrz. Jestem zachwycona językiem literackim pisarki. Dawno nie spotkałam tak wrażliwego i mądrego sposobu pisania o rozterkach młodych ludzi – rozedrganych i targanych emocjami w okresie dojrzewania. Nic dziwnego, że książka została doceniona i wyróżniona przez jury IV Konkursu Literackiego im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży.

Autorka kreśli przekonujące portrety bohaterów. Pełni życia, nie jakieś wydumane postacie z papieru! Posługują się pięknym, a zarazem naturalnym językiem (choć pewnie zarezerwowanym dla dobrych, inteligentnych dzieciaków). Głęboko wnikają w rzeczywistość, nie zatrzymując się na powierzchni spraw. Mają empatyczne, ludzkie odruchy, chcą pomagać, dbają o siebie w ramach swojej społeczności. Z drugiej strony, niektórzy z nich zajmują się też plotkami, mają tajemnice, podkładają czasem świnie. Obraz dorastającej młodzieży nie jest więc, mimo wszystko, płaski ani wyidealizowany. W naszkicowanym przez Barbarę Kosmowską portrecie nastolatków jest wiele do odkrycia!

Energia tej książki przepływa wartko jak iskra w interesujących konfiguracjach towarzyskich. Klasowych, szkolnych i rodzinnych. Świat dorosłych ściśle przenika się ze światem dzieci, a co jest zaskakujące – często to dzieci radzą sobie lepiej z życiem niż ich rodzice. A przynajmniej bardzo się starają poradzić sobie z życiem. Milena, dusza towarzystwa, próbuje przejąć kontrolę nad rzeczywistością. Greta szuka sobie miejsca, próbując oswoić lęk przed niewiadomą – co ją czeka po upływie roku? Zostanie u ojca w miasteczku czy powróci do Warszawy? Igor ma duszę poety, na pozór osadzony w świecie, a nie potrafi uporządkować swoich spraw. Zagubiony pośród dziewczyn, które mu się podobają. I jeszcze parę innych dziewczyn i kilku chłopaków… Kto kryje prawdziwe oblicze za parawanem tajemnicy? Kto dba o pozory bardziej niż reszta? Komu opadną łuski z oczu i dostrzeże upadek ideału? 

Opowieść trzyma właściwą równowagę – jasności i pozytywy są błyskotliwie dopełnione tajemnicą, mrokiem lub cierpieniem. Okazuje się, że z bliska widać rysy i pęknięcia. Postacie przechodzą transformację, dorastają, wciąż próbują zrozumieć świat i samych siebie. To książka o wrażliwych i dla wrażliwych – tych, którzy chcą od rzeczywistości więcej, ostrożnie i z namysłem dobierając słowa, by wyrazić siebie :)

Język powieści to największy jej skarb i atut. Język drobiazgowy, drogocenny, wrażliwy, pełen humoru i absurdu, wyrastający z doświadczeń życiowych, mądrości, umiejętności słuchania. Język o smaku słodko-gorzkim, słonym, cierpkim i ostrym w jednej sekundzie. Posmakujecie?

Obronić królową
autor: Barbara Kosmowska
projekt graficzny: Agata Raczyńska
Wydawnictwo Nasza Księgarnia
oprawa: broszurowa
wiek: 10+
cena okładkowa: 26,90 zł

Znasz tę książkę? Zaciekawiła Cię recenzja?
Napisz w komentarzu. Ślad Twojej obecności to szansa na inspirującą wymianę!
Wpadnij z wizytą do Dzikiej Jabłoni na Facebooku :)

Brzechwa dzieciom. Wspomnienia wszystkie

Pan Kleks, dzieła wszystkie i wszystkie wspomnienia! Czyż postać szalonego profesora z chrapiącym, niskim, żartobliwym głosem o brzmieniu Piotra Fronczewskiego nie  jest częścią niewymazywalnych danych dysku twardego, które wgrano nam, dzieciom z pokolenia lat 70-tych, pochwytujących magię dzieciństwa w samowystarczalnych czasach peerelu? Czy przygody wrażliwego i spragnionego uwagi Adasia, z dzisiejszej perspektywy w nieco infantylnym odcieniu,  i jego udział w życiu Akademii, nie naznaczyły naszej masowej wyobraźni na zawsze? Któż się nie bał wilków maszerujących na zamek z przygody szpaka Mateusza, jednej z najciekawszych i najbardziej tajemniczych postaci tej historii? Film zrobił swoje, przyznaję. Książkę czytałam jako dziecko, lecz już bez takich wypieków na twarzy jakie dał mi ruchomy obraz. Przygody pana Kleksa ani Podróże już nigdy nie poruszyły tej struny duszy jak pierwsza część przygód.

Dziś z wielką przyjemnością sięgam po książkę łączącą mnie w tempie ekspresowym z wrażliwością dziecka tamtych czasów. I choć nie znajduję już dawnych połączeń i podniet, czysty sentyment do tekstu nie pozwala mi oderwać się od perypetii Akademickich uroczych hultajów. I choć pamiętam własną dziecięcą niezgodę na brak dziewczyn w roli uczennic ekscentrycznego Kleksa z policzkami pełnymi piegów, pamiętam strach z gęsią skórką wędrującą wzdłuż kręgosłupa na wieść o Anatolu, który zasiał zamęt i zniszczenie oraz wielki smutek z powodu zamknięcia Akademii, dziś już mnie ta historia nie elektryzuje, ani nie porusza. Wzbudza raczej pobłażliwy uśmiech, a czasem nawet wprawia w lekkie poczucie zażenowania, że tak infantylne wiersze i piosenki mogły aż tak rozpalać pragnienia… zastanawiam się czy jako osoba dorosła złapałam aż taki dystans do dziecięcych fascynacji czy czasy aż tak bardzo się zmieniły?

Bez względu na wszystkie moje ukłucia w sercu, niedopowiedziane żale czy niezrozumiałe po latach odczucia, książka jest piękna! To wydanie składa się z trzech historii – Akademii pana Kleksa, Podróży pana Kleksa i Tryumfu pana Kleksa. Stanowi część większej serii Brzechwa dzieciom. Dzieła wszystkie, z której już jesienią ujrzymy kolejny tom Teatrzyki. Pozostałe to: Bajki, Wiersze oraz cykl o panu Kleksie. warto odbyć taką podróż, spotkać się z Kleksem i duchami dawnych ekscytacji.

Poza tym, to moje drugie spotkanie z twórczością Marianny Sztymy i – tak jak poprzednio, w wypadku Mojego cudownego dzieciństwa w Aleppo – jestem pod wielkim wrażeniem jej kunsztu. Ta książka jest warta uwagi właśnie ze względu na bogate, wrażliwe, rozpościerające się przed naszym wzrokiem niezwykłe ilustracje. Dodajcie jeszcze pokaźny format, twardą oprawę i dobry papier! Taką publikację warto mieć u siebie :)

Kleks już na zawsze będzie miał dla mnie oblicze znanego polskiego aktora, nic na to nie poradzę – ta kreacja zapisała się zbyt głęboko w świadomości dziecka, jakim byłam ponad trzydzieści lat temu w określonym momencie dziejów Polski. Dziś, będąc dorosłą kobietą i mamą dwójki dzieci, do tego zafascynowaną ilustracją książkową, w pełni tracę głowę dla wizji Marianny Sztymy!

Są piękne, lekkie, wszędobylskie, roztańczone, wibrujące na podobieństwo muzyki, wdzierają się pod powieki, aby pozostać tam na dłużej. Są bardzo niezależne od tekstu, choć z nim za nim nadążają; powiedziałabym, że jednocześnie mocno z nim konkurują, Szata graficzna ma tak odrębną dynamikę i promieniuje własną magią, że obraz stworzony przez autorkę mógłby swobodnie obejść się bez tekstu. Ilustracje są zaproszeniem do zgłębiania drobnostek, niuansów, zakamarków i tajemnic. Tu i tam można w nich przepaść jak w głębinie czy będąc wciągniętym przez wir. Delikatne w stylu, pełne plam i kresek, podszyte wewnętrzną melodią i emocjami, opowiadają spójną historię złożoną z dziesiątek niepozornych scenek. Był taki moment, że wzruszyły mnie do głębi, bo gdzieś na kartach, w niepochwyconym ułamku sekundy, poczułam powinowactwo tych obrazków z magią ilustracji mistrza Szancera… Tą magią, która stworzyła moje dzieciństwo w osobistych, głębokich, samotnych spotkaniach z książką, która wciąż wibruje we mnie do dziś. I za te niezwykłe przeżycia wizualne i emocjonalne jestem wdzięczna Mariannie Sztymie :)

O samym Kleksie już nie piszę, nie przywołuję fabuły poszczególnych części – sami wiecie – klasyka! Wszyscy znamy tę historię. Nie przedłużając więc (bo i tak już utonęłam w zachwytach), napiszę tylko, że taka czarodziejska książka powinna zawitać do Waszych domów i zamieszkać na tej półce, do której często się sięga. A przynajmniej zapamiętajcie to wydanie dzieł Brzechwy jeszcze z pewnego prozaicznego, praktycznego powodu – książka świetnie nadaje się na prezent!

Brzechwa dzieciom. Dzieła wszystkie. Pan Kleks
autor: Jan Brzechwa
ilustracje: Marianna Sztyma
Wydawnictwo Nasza Księgarnia
oprawa: twarda
wiek: 6+
cena okładkowa: 69 zł

Znasz tę książkę? Zaciekawiła Cię recenzja?
Napisz w komentarzu. Ślad Twojej obecności to szansa na inspirującą wymianę!
Wpadnij z wizytą do Dzikiej Jabłoni na Facebooku :)

Kacper w operze. O miłości do muzyki

Gdzie? Jak? Dlaczego? Kacper w operze Adama Święckiego (tego od hałasowania w lesie – znacie ilustrowaną przez niego serię leśnych kartonówek?) to książka, która płynie. Wraz z nią płynie czytelnik w takt muzyki, batuty dyrygenta, szumu sceny i burzy oklasków. Jak się domyślacie, nieocenione są walory edukacyjne tej publikacji i magia spotkania z muzyką w takiej przestrzeni jak opera, do której można zabrać już kilkuletnie dziecko, ale… ja polubiłam tę książkę właśnie za to, że jest pełna ruchu i muzyki! No dobrze, serce mi bije szybciej także z powodu pierwszego patronatu Dzikiej Jabłoni i na widok logo na okładce :)

Fabuła jest prosta. Rodzice zabierają Kacpra po raz pierwszy do opery. Tak jak mówiła mama, miejsce naprawdę okazuje się magiczne. Mały czarodziej świetnie odnajduje się w alternatywnej rzeczywistości, bo już sama scena i to, co się na niej dzieje, jest kreacją, która odsłania się w czasie na oczach widzów. Odrębnym światem, którym kieruje magik z różdżką, a bohaterowie czekają na śmiałka do przeprowadzeniu pewnej misji. Pomoc Kacpra okazuje się kluczowa – dzięki niemu czas może ruszyć naprzód, tancerka jest w stanie zatańczyć, a spektakl spokojnie dobiega końca. Chłopiec ma poczucie uczestnictwa w wyjątkowym wydarzeniu. To pierwsze głębokie przeżycie może mieć charakter inicjacji w drodze do fascynacji muzyką i operą. Początkiem pięknej pasji!

Książka porządkuje i ułatwia zapamiętanie słownictwa typowego dla opery. Czytelnik ma szansę wyłapać z tekstu i łatwo zapamiętać wyróżnione słowa: spektakl, widownia, dzwonek, scena, cisza, balkon, uwertura, dyrygent, batuta, libretto, kanał orkiestrowy, tancerka, aria, oklaski. Opowieść skrywa więc mini-słowniczek podstawowych pojęć :)

Ilustracje kołyszą i unoszą. Autor połączył wszystkie sceny w jedną graficzną pieśń. Pełną nocnych świateł miasta, oświetlonych okien budynku opery, rozgwieżdżonego nieba, roztańczonej sukni. Z ławicą nut w powietrzu, z nurtem dźwięków wypełniających pomieszczenia, z wirującą i wszechobecną muzyką, która dzięki Adamowi Święckiemu staje się widoczna. Kreska, kolor i magia! Przed Wami dużo zdjęć, więc poczujcie ją sami i dajcie się ponieść…

 

Gdzie? Jak? Dlaczego? Kacper w operze
tekst i ilustracje: Adam Święcki
Wydawnictwo TADAM
oprawa: twarda
wiek: 4+
cena okładkowa: 29 zł

Znasz tę książkę? Zaciekawiła Cię recenzja?
Napisz w komentarzu. Ślad Twojej obecności to szansa na inspirującą wymianę!
Wpadnij z wizytą do Dzikiej Jabłoni na Facebooku :)