W poszukiwaniu 30 miast i Niebieskiej Marchewki

Życzę wszystkim dzieciom takich książek! Dzięki nim wszelkiej maści poszukiwania – geograficzne, kulturowe i wzrokowe stają się wspaniałym i wartym podjęcia wyzwaniem. Przygodą. Zabawą. Nauką. Podróżą. Misją!

Obie wielkoformatowe książki ukazały się w lutowych nowościach Naszej Księgarni. Są to książki do wyszukiwania dedykowane bystrym i ciekawskim detektywom rzeczywistości. Od razu skradły nasze serca i rozpaliły wyobraźnię do czerwoności. Wizualny przepych, bogactwo szczegółu, śmiałe wizje i pomysły, lekkość rysunkowa, szalone zestawienia kolorystyczne, wciągające mapy, powiew tajemnicy… Trzeba doświadczyć tych walorów samemu, bo nie sposób brać wszystkiego na słowo recenzenta czy upajać się zdjęciami w sieci. Co w nich jest takiego, że czytelnikowi wcale się nie nudzą poszukiwania niebieskiej marchewki ani wędrówki w atlasie-mapowniku, będącym zarazem galerią portretów 30 miast świata?

W poszukiwaniu Niebieskiej Marchewki

Bohaterowie Niebieskiej Marchewki stworzonej przez Sebastiena Telleschi to króliki, które opanowały wszystkie epoki cywilizacji, uprzednio wypierając z jej dziejów historię człowieka. Mityczna Niebieska Marchewka, niczym Złote Runo, rzuciła się im na wyobraźnię i nęci licznych poszukiwaczy przygód. W tej książce czytelnik staje się jednym z nich, by w szaleńczym pędzie, pod przewodnictwem Jasia Króliczka skoczyć w wir wydarzeń, w objęcia nieznanego. W podróży od króliczej prehistorii, kiedy to ginie święty skarb, przez starożytność i współczesność, aż po futurystyczny podbój kosmosu.

Po drodze zaglądamy na ucztę do Górnego Egiptu nad rzeką Marchwil. Mijamy rzymski cyrk Maximus Królikus, poznajemy prawdziwą przyczynę wypraw krzyżowych (domyślacie się, że oczywiście jest w to zamieszana Najświętsza Niebieska Marchewka?). Na karaweli „Santa Marchewka” dokonujemy wielkich odkryć geograficznych, co wyznacza nowy bieg w króliczej historii świata. W biegu przyglądamy się królikom budowniczym linii kolei żelaznej na Dzikim Zachodzie i rzucamy okiem na marchewkową rewolucję przemysłową. Jeszcze tylko wojna i lot Marchwadłowcem na Księżyc! Czy to nie jest najbardziej zakręcony sposób na poznanie dziejów świata?

Atlas miast. Podróżuj po świecie z przewodnikiem po 30 miastach

Tego przewodnika nie da się oczywiście zabrać ze sobą w podróż – nie jest to bowiem kompaktowa wersja kieszonkowa. To imponujących rozmiarów atlas z przystankami w trzydziestu czarujących miastach świata. Jest tak barwny i oszałamiający wizualnie, że spokojnie można nie wybierać się w żadną długą podróż, a jeździć palcem po czarodziejskich mapach miast i szukać wrażeń. Jak te miasta są pokazane? Wycinkowo i schematycznie jeśli chodzi o szczegóły geograficzne, topograficzne. Wyróżniają się odrębną, intensywną kolorystyką i zbiorem najbardziej typowych informacji i szczegółów kulturowych ujętych w zabawne rysunki. Na mapie odczytamy charakterystyczną architekturę, zarys ulic, uproszczoną linię brzegową, górujące pomniki, zabytki, zwykłych ludzi, bohaterów popkultury, a także wybitne postacie związane z miejscem zamieszkania. Każde miasto opisane jest pokrótce w ramce – to jest miejsce na typowe encyklopedyczne wiadomości w dużym skrócie. Wszystko rozgrywa się na mapach – czuć tutaj pęd miasta, lekki chaos dnia codziennego, natłok wydarzeń i sytuacji rozgrywających się na planszy w tym samym czasie.

Które miejsce jest warte odwiedzenia? W którym kierunku podążać? Czego spróbować, a co koniecznie zjeść, by poczuć smaki miasta? Stoisz na rozdrożu i masz mnóstwo możliwości. Tu się tak naprawdę zaczyna Twoja przygoda. Polecenia i rekomendacje zachęcają do wybrania wszystkiego: wejdź po 283 schodach Oratorium… spróbuj słodkiej tarty maślanej… znajdź fontannę Krannera w sercu Starego Miasta… uświadom sobie wielkość starożytnej Grecji w świątyni Zeusa… zatańcz tango w Buenos Aires! Czy ta formuła nie przypomina Wam gry planszowej z wyciąganiem kart przygód? Tak, a może jednak uda się upchnąć ten wielki atlas gdzieś w walizce między japonkami a kosmetyczką ;-)

Lubię takie książki. Idealne do pochylania się nad nimi całą rodziną.

 

Atlas miast. Podróżuj po świecie z przewodnikiem po 30 miastach
autor: Georgia Cherry
ilustracje: Martin Haake
Wydawnictwo Nasza Księgarnia
oprawa: twarda
wiek: 6-10 lat
cena okładkowa: 49,90 zł

W poszukiwaniu Niebieskiej Marchewki
tekst i ilustracje: Sébastien Telleschi
Wydawnictwo Nasza Księgarnia
oprawa: twarda
wiek: 0-10 lat
cena okładkowa: 36,90 zł

Karnawałowe serca dla 2-latka

Na serca nas naszło. I tak sobie kleimy co popadnie. Z młodszą to już nasz rytuał, dzień bez klejenia jest dniem straconym. Pokażę Wam nasze wyklejanki, które można dowolnie modyfikować w zależności od okazji, potrzeb i umiejętności dziecka. Ja testuję na niespełna dwulatce, a działania z taśmami klejącymi zaczęłyśmy, gdy miała trochę ponad rok. Muszę przyznać, że jest to jeden z prostszych sposobów na wspieranie motoryki małej u dziecka i przyjemna zabawa sama w sobie, którą można zaproponować maluchowi, który nawet nie miał jeszcze kontaktu z kredkami czy mazakami.

Nasza współpraca wygląda tak, że ja ogarniam taśmę i nożyczki, ucinam kawałek i podaję dziecku. Ono sobie odkleja z mojego palca i nakleja na papier (bądź na inną fascynującą powierzchnię… oby nie mebla!). I tak sobie tniemy i podajemy, aż zabawa się znudzi. Zaczynałyśmy od kartki papieru i kartek z kolorowego bloku – mała błyskawicznie załapała o co chodzi i jaka to frajda! W swoim artystycznym przyborniku ma kilka rodzajów i kolorów taśm, no i codziennie zaciąga mnie do roboty, wskazując na nożyczki. Jak będzie starsza, będę dopuszczać ją coraz bliżej nożyczek, aż nadejdzie ten dzień, że przejmie stery.

W zabawie w naklejanki podoba mi się jeszcze to, że jest mega prosta, nie wymaga wielkich nakładów finansowych ani przygotowań oraz fakt, że daje dziecku wielkie poczucie sprawczości, bo to ono decyduje o każdym kroku w naklejaniu. Teraz przeskoczyłyśmy na wyższy poziom – kleimy całe magazyny lifestylowe. Z płaskich nawarstwionych kawałków powstają reliefy :) Ale o tym już w innym odcinku.

Nasze trzy karnawałowe serca powstały tak.

1. Wyklejane taśmami i kawałkami folii samoprzylepnej na gotowym, wyciętym sercu z bloku technicznego.

Do pozostałych dwóch potrzebujemy taśmy dwustronnej, bo ona zapewni małemu dziecku świetną możliwość „przykładania” różnych elementów ozdobnych do klejącej się powierzchni. Dla najmłodszych to najlepsze rozwiązanie, nie jest zbyt wymagające, a zabawa sama się dzieje :)

2. Serce z piór. Mamy na składzie trochę wielobarwnych sztucznych piórek. Tak naprawdę dodałam do wyboru jakieś zaplątane sztuczne płatki kwiatów oraz kawałki folii aluminiowej, które robią nam tu efektowne błyski.

3. Balowe serce krepinowe. Tutaj przygotowanie jak poprzednio – papierowe serce pokryte paskami taśmy dwustronnej. Zdejmujemy żółtą powłoczkę i powierzchnia jest gotowa do klejenia. Mała przykłada sobie kawałeczki krepiny. Proste? Banalne.

Dajcie znać jak Wam się podoba i koniecznie sami spróbujcie z dziećmi. Jak już wyprodukujecie wspólnie parę serc, niech zawisną na ścianach i swoimi kolorami, blaskiem, wypełnią wnętrza, rozświetlając myśli o wyczekiwanej wiośnie :)

Zeszyt kreatywny do projektowania mody

Tyle zabawy z zeszytem do projektowania! Nieograniczone możliwości stylizacji. Ponad 200 szablonów pełnych ubrań, torebek, butów i modnych dodatków. Style, trendy, inspiracje i konwencje. Chciałabym też zostać projektantką, nie tylko ilustratorką! – słyszę od Milo po dwóch dniach spędzonych nad Pokazem mody, dopiero co opublikowanym przez Wydawnictwo Bajka. Ta nowość to teczka zawierająca zeszyt kreatywny ze szkicami postaci modelek, propozycje stylizacji (np. strój na imprezę, festiwal, babciny szyk, boho, moda uliczna, na czerwony dywan…) oraz 10 sztywnych kart z szablonami do odrysowania. Teczka jest fajnym dodatkiem do kompendium mody Szaty, stroje, ciuszki wydanego w Bajce pod koniec zeszłego roku.

Jak pracować z teczką i szablonami? Najpierw wybierasz elementy stroju potrzebne do Twojej stylizacji. Używasz szablonu, wkładając sztywną kartę pod kartkę w szkicowniku, aby przerysować ciuch czy buty. Następnie uzupełniasz projekt o dodatki i dorysowujesz wzory tkanin. Jeszcze wybór fryzury i możesz zacząć kolorować. Na koniec możesz opisać swoją stylizację i nazwać ją w oryginalny sposób. Projekt będzie wyjątkowy… może warto pomyśleć o pokazie mody?

Publikacja ta nie tylko rozwija dziecięcą wyobraźnię i oferuje konkretne sposoby na stworzenie kolekcji mody. Jest wartościowa od strony edukacyjnej, bo w bardzo praktyczny sposób uczy o modzie. Odsłania przed dziećmi tajniki projektowania i zachęca do poszukiwania własnego stylu. Wzbogaca też słownictwo z dziedziny mody – dzięki zabawie w stylistę dziecko z pewnością będzie wiedziało czym są oksfordki i buty na słoninie, odróżni kowbojki od muszkieterek, kapelusza fedora nie pomyli z kaszkietem, a narzutki z bolerkiem. W mig rozpozna suknię dociętą pod biustem oraz wskaże trapezową, kopertową i rozkloszowaną. Bez wahania zorientuje się komu pasuje naszyjnik z agrafkami, komu pas „obi”, kto nosi nieśmiertelnik, a kto aksamitkę z zawieszką. Tankini nie pomyli się z bikini, parka z budrysówką, a ramoneska z bomberką. No i wisienka na torcie – ćwiczenia z rysunku. Całkiem sporo możliwości jak na jeden zeszyt kreatywny :)

Stwórz własny pokaz mody. Zeszyt projektów
Kreacja i ilustracje: Louise Scott-Smith
Opracowanie graficzne: Georgia Vaux
Teczka: szkicownik + 10 kart z szablonami
Wydawnictwo Bajka
wiek: 6+
cena okładkowa: 29,90 zł

Szaro-srebrne kuchenne pudło sensoryczne

Wanienka pełna blasku

Nasz szary w projekcie o kolorach Spoza tęczy przybrał w tym wydaniu odcień srebrno-metaliczny z licznymi odblaskami światła. Kolejny kolor i kolejne pudło sensoryczne. Postawiłam na prostotę i spójny temat. Stąd pudło-wanienka przypomina założeniem raczej treasure basket, czyli tematyczny koszyk skarbów. Wątek wiodący to metalowe akcesoria kuchenne. Są tu wszelkiej maści chochle, łopatki, foremki, części do miksera, dziadek do orzechów, czosnkarka, łyżka… Wszystkie chłodne i śliskie w dotyku, w większości ciężkie i solidne. Różnice w wielkości niewielkie, ale za to różnorodność form i kształtów jest fascynującym polem do odkrywania!

Sprzęt kuchenny skontrastowałam z bardzo przyjemnym i miękkim szarym futerkiem wyściełającym dno wanienki. Najwyraźniej kojarzyło się córeczce z przytulankami, bo, głaszcząc je, wydawała z siebie takie dźwięki jak przy tuleniu się do swoich miśków :) Tak przygotowana zabawa daje dziecku możliwość czynienia ciekawych odkryć na polu sensoryki. Malutka szybko sprawdziła metalowe gadżety i dość płynnie przeszłyśmy do drugiego etapu srebrnych zabaw.

Szczęśliwa ryba

Ryba wycięta z tektury i owinięta folią aluminiową zachęciła malutką do zabaw z kolorem. Ja cięłam paski folii samoprzylepnej i taśmy izolacyjnej na kawałeczki, a moja półtoraroczniaczka przyklejała je z dziką ochotą. Wkrótce ryba zyskała barwne „łuski” i złowrogie oko, by po chwili zawisnąć na ścianie jako część naszej rozrastającej się ekspozycji. Nie wyszły nam szarości, za to błysnęłyśmy srebrem. Jak się Wam podobają srebrne zabawy?

Wpis powstał w ramach projektu Spoza tęczy organizowanego przez Bubę z Bajdocji :) Przez 5 kolejnych miesięcy pojawiają się u nas zabawy sensoryczne związane z wybranym kolorem spoza tęczy: białym, czarnym, szarym, brązowym i różowym.

Więcej o projekcie przeczytacie tutaj. Zajrzyjcie do innych uczestniczek po inspiracje :)

Magiczna dżungla nie tylko relaksująca

Magiczna dżungla. Koloruj i odkrywaj tajemnice tropików to kolejna po Tajemnym ogrodzie, Zaczarowanym lesie i Zaginionym oceanie kolorowanka Johanny Basford, którą wypuszcza na rynek polski Nasza Księgarnia. Jeśli mieliście okazję relaksować się w barwnej podróży z wyżej wspomnianą rysowniczką i fanką przyrody, to jej styl jest Wam już dobrze znany. Tym razem autorka bierze dżunglę na warsztat i zaprasza do lasów gęstych od liści, lian, ukrytych zwierząt i ptaków przyglądających się spomiędzy liści. One tylko czekają, aż nadamy im trochę życia.

Jak to jest z tym kolorowaniem? Książek do kolorowania jest zatrzęsienie i coraz trudniej odróżnić te naprawdę oryginalne, wyjątkowe i stworzone z duszą od dziesiątek zwyczajnych kopii produkowanych masowo. Wszystkie mają nas odstresować i zrelaksować. Lecz czy każda kolorowanka ma rzeczywiście taki sam potencjał? Tak się nad tym zastanawiałam, kolorując, malując, bazgrząc którąś z poprzednich książek Basford. Odkryłam trzy wartości dobrej kolorowanki. Są to moje subiektywne odkrycia.

1. Propozycja powinna być spójna. Oparta na pomyśle, wątku lub temacie, który wiąże wszystkie strony z obrazkami w całość. Niech ma znamiona podróży, która inspiruje i prowadzi. Przypadkowość obrazków i bałagan wizualny sprawiają, że poruszanie po książce staje się całkowicie przypadkowe. Miszmasz natychmiast mnie zniechęca.

2. Lubię odrobinę tajemnicy. Fajnie jak nie wszystko jest od razu widoczne, podane na tacy, kawa na ławę. Forma może wynikać z treści. Niech autor/autorka trochę się bawi z odbiorcą, proponując pewnego rodzaju grę. Grę na spostrzegawczość, grę w poszukiwanie, wytężanie wzroku czy skupianie uwagi. Zmiana skali – szeroki kadr i zbliżenie na detal. Kontrasty wielkości i kształtów. Niech kolorowanka będzie wymagająca. Niech intryguje!

3. Formuła otwarta daje więcej możliwości i bardziej uruchamia kreatywność. Niech linie nie istnieją wyłącznie po to, aby je skrzętnie kolorować, nie wychodząc poza czarny kontur. Gdy czasem zmienia się natężenie narzędzia, kreska słabnie, wprowadzając inną dynamikę kompozycji, druk miejscami jaśnieje, staje się delikatniejszy, misterny, a gdzieś indziej znów kreska się wzmaga i czernieje… mam poczucie, że potencjał moich działań jest nieograniczony. Kolorowanka dostraja się do mojego nastroju. Mogę grzecznie kolorować. Bazgrolić bez sensu i głębszego namysłu. Mogę kontemplować i medytować jak gdybym sypała mandalę. Mogę malować sama bądź zaprosić córkę do współpracy. Gdy mam stres, mogę się odstresować i zrelaksować. Gdy potrzebuję rozmachu i swobody, mogę szaleć i wychodzić poza linię!!!

Kolorowanki Johanny Basford spełniają te kryteria. Po prostu je lubimy :)

 

Magiczna dżungla. Koloruj i odkrywaj tajemnice tropików
autorka: Johanna Basford
wydawnictwo: Nasza Księgarnia
oprawa: papierowa
wiek: 0-100
cena okładkowa: 26,90 zł

Znasz tę książkę? Zaciekawiła Cię recenzja?
Napisz w komentarzu. Ślad Twojej obecności to szansa na inspirującą wymianę!
Wpadnij z wizytą do Dzikiej Jabłoni na facebooku :)

Konik morski

Śmiem twierdzić, że Konik morski to jedna z najlepszych książek Erica Carle w polskiej wersji obok słynnej już głodnej gąsienicy. Moja starsza córka wychowała się na książkach tego autora, kilka więc przetrwało w spadku dla młodszej w mocno już nadwerężonym stanie. Do ukochanej kolekcji dołączyła najnowsza książka Erica Carle właśnie wydana przez Wydawnictwo Tatarak. Bardzo kibicujemy zacnej inicjatywie stopniowego wprowadzania na rynek polski twórczości tak docenianego i fantastycznego autora. Przed Wydawnictwem nie lada wyzwanie, bo książek powstało ponad czterdzieści, a całą ich listę można zobaczyć na stronie autora. Sami sprawdźcie!

Tatusiowie! To książka o Was. O odpowiedzialnych, opiekuńczych i dzielnych ojcach z podwodnych krain i morskich podróży. Pochwała roli samców – na wszelkie możliwe sposoby, czasem niewiarygodne z perspektywy człowieka, dbających o potomstwo celem zapewniania ciągłości gatunku. Konik morski zachwycił mnie trzy razy :)

Okienka. Uwielbiam tę książkę (i moja młodsza córka też) za kilka transparentnych okienek, przez które podglądać można fletnice i brodaczyki ukryte wśród wodorostów, skrzydlicę schowaną za koralowcem, szkaradnicę przyczajoną wśród skał. Przeczuwacie, że fascynujących nazw gatunków ryb będzie więcej? Dobry trop. Ta mała książeczka to pierwsza mini-encyklopedia w temacie stworzeń morskich dla maluszka. Nie tylko poszukujemy ich zakamuflowanych przed wzrokiem morskiego konika, ale możemy też – z drugiej strony okienka – podpatrywać naszego bohatera.

Przekaz. Opowieść o ojcach. Świetny i zabawny pomysł na zrównoważenie pieśni pochwalnych o matkach i świętym macierzyństwie. Tutaj prym wiodą ojcowie zatroskani o losy swych maluchów. Pomysłowość natury na sposoby przechowywania jajeczek jest imponująca! Tata Konik Morski trzyma je w kieszeni na brzuchu, Tata Ciernik pilnuje ich w gnieździe własnej roboty, Tata Tilapia nosi je w pyszczku, Tata Kurtus na głowie, a Tata Iglicznia pod brzuchem. Formuła na fabułę typowa dla autora – bohater w podróży spotyka innych i poznaje życie. Dzieje się!

Kolor. Feeria nasyconych barw oraz kontrasty w połączeniu z fakturą wynikające z autorskiej techniki plastycznej Erica Carle decydują o atrakcyjności wizualnej jego książek. Konika morskiego nie chce się wypuszczać z rąk. Wyraziste i klarowne ilustracje, dynamiczne, ale nie przeładowane kompozycje to niezaprzeczalne atuty tej książki. Na pewno rozbudzą wyobraźnię, a przy okazji wrażliwość plastyczną niejednego malucha.

Świat Erica Carle to nie tylko książki dla dzieci – to marka sama w sobie. Pomysły autora zostały rozwinięte w linię produktów takich jak zabawki, gry, puzzle i akcesoria. A to nie wszystko. Od 2002 roku działa założone przez artystę i jego żonę muzeum The Eric Carle Museum of Picture Book Art w Amherst, Massachusetts. Twórcy książek obrazkowych dla dzieci z całego świata wystawiają w nim swoje prace. Jak widzicie, działalność Erica Carle to prawdziwa fabryka nieokiełznanej wyobraźni!

Konik morski
tekt i ilustracje: Eric Carle
Wydawnictwo Tatarak
książka kartonowa
wiek: 1+
cena okładkowa: 30 zł

Zagadki Szklanej Krainy / Dziecko na warsztat 4

Zabawy z córką są czasem jak układanie mandali. Poczytajcie jak to ze szkłem było…

Szkło jako materiał do zabawy to spore wyzwanie. W listopadowym odcinku Dziecka na warsztat podjęłyśmy je z Milo i nie żałowałyśmy ani przez chwilę. Moja kochana entuzjastka budowania małych światów, które mimo upływu lat wcale jej się nie nudzą, tym razem zaproponowała od razu Szklaną Krainę. A ja zaczęłam się rozglądać po domu w poszukiwaniu szklanych obiektów, które będą jednocześnie bezpieczne i odpowiednie do zabawy. Oto migawki z naszego szklanego placu budowy!

Konstrukcja? Lustro przede wszystkim. Trochę na wzór Montessoriańskich zabaw z odbiciem, kiedy ustawia się klocki i różne elementy na lustrzanej powierzchni dla dodatkowych efektów przestrzennych. Trochę dlatego, że zabawa z odbiciami i zwielokrotnionym wizerunkiem po prostu wspaniale pobudza wyobraźnię! Lubimy takie efekty specjalne. Latem, w terenie, pod gołym niebiem, bawiłyśmy się kiedyś w układanki na lustrze, a układałyśmy co akurat miałyśmy pod ręką – metalowe części i drewniane kółka. Nie bójmy się więc lustra!

Nazbierałyśmy słoików, podstawek na jajka z grubaśnego szkła z zatopionymi bąbelkami, kubeczków, kokilek, małych szklaneczek. Kieliszki do wina postawione do góry dnem, z nóżkami wycelowanymi w sufit, stworzyły fajną przestrzeń, którą Milo od razu nazwała Szklanym Lasem. Rzeczywiście, można było przechadzać się między pniami… Pojawiło się też łazienkowe lusterko, mała choinka z lampką na baterię, szklane kolorowe kółeczka w metalowych ramkach oraz delikatne guziki z plastiku co prawda, ale nadające lekkości właściwej szklanym wyrobom. Do tego kulki szklane, błyszczące serca, a nawet zwykłe, stare guziki, niekiedy szklane, z moich starych zbiorów odziedziczonych po babci Neli. Cudowny, efektowny budulec!

Powstała mapa, ścieżki, most, zatrute jezioro, dziwne miejsca i niezrozumiałe budowle. Co więcej, kraina ta kryła swoje tajemnice i zagadki. Ekipa podróżników, która wkroczyła tam na parę dni, miała parę ciężkich zadań do wykonania. Bardzo polubiłam nastrój tej naszej szklanej mapy w trójwymiarze. Światło padało z ukosa, z oddalonego nieco okna, przefiltrowane przez zdobioną fakturę największego kielicha, przebijało się przez barwne serca, kładło na powierzchni lustra, aby powędrować jeszcze głębiej…

Przez tę chwilę wspólnej zabawy czułam się jak w baśni albo we śnie. Cieszę się, że wyrwałam się z objęć codzienności, porzuciłam obowiązki i powinności… Nasza szklana pogoda była bardzo piękna. Lustro się nie stłukło na szczęście. Szkło po skończonej zabawie grzecznie powędrowało do nudnych szafek i zastygło w nich, czekając na jakąś odświętną okazję :)

 

Zapraszam do odwiedzenia pozostałych uczestniczek projektu!

Różowe pudełko sensoryczne

Oto kolejne pudło sensoryczne. Padło na róż. I już! Przerabiałyśmy wannę pełną białych skarbów i brązowych różności, czas więc na lekkie ożywienie. Pełne rumieńców :)

Jak przygotowałam moje landrynkowo-różowe „zaproszenie do zabawy”? Postawiłam na różnorodność faktur – do wanienki poleciały pióra, kulki z cienkiej bibuły i szklane serduszka. Parę gadżetów o zróżnicowanych kształtach – samochodzik, lokomotywka, klocek – wszystko w odcieniach różu. Hitem była wielka kula masy solnej zabarwionej na ciemny róż wyposażona w zestawy sztućców oraz narzędzia do rzeźbienia. To zachęta do ugniatania, odrywania, uklepywania i wszelkich zabaw wspierających małą motorykę.

Nawet starsza córka się skusiła… Po chwili jedni wałkowali, inni próbowali wydusić z foremki ciasteczko. I tak oto niespodziewanie i spontanicznie ruszyła domowa produkcja pierwszych w tym roku ozdób świątecznych :)

Wpis powstał w ramach projektu Spoza tęczy organizowanego przez Bubę z Bajdocji :) Przez 5 kolejnych miesięcy pojawiają się u nas zabawy sensoryczne związane z wybranym kolorem spoza tęczy: białym, czarnym, szarym, brązowym i różowym.

Więcej o projekcie przeczytacie tutaj. Zajrzyjcie do innych uczestniczek po inspiracje :)

Białe pudełko sensoryczne

Uwielbiam pudełka sensoryczne. W zeszłym miesiącu bawiłyśmy się brązami i kasztanami, a tym razem poprowadziła nas biel. Gdy młodsza córeczka oswoiła już większe formy, przyszła kolej na drobnicę, bo prawie już nie wkłada do buzi małych rzeczy. Szczęśliwie można więc zacząć Montessoriańskie przesypywanki :)

Wanienki sensoryczne były tak naprawdę dwie. Pierwsza stała się przestrzenią do zabaw z ziarnami fasoli. Zaproponowałam także małą degustację dotykową cukru i ryżu w filiżankach. Ech, kocham ten zachwyt dziecka w kontakcie z różnymi fakturami, badania nad konsystencją, fascynację pojedynczym ziarnem… Do filiżanek wpadły po chwili dwie styropianowe kulki. Córka bez końca wyjmowała je, przekładała i wkładała. Ćwiczenia, zabawy i odkrycia. Wchodzenie do wanny, czyli motoryka mała dopełniona praktyką motoryki dużej. To jest to!

Druga odsłona pudełka to zaproszenie do kąpieli w białej wacie. Rozpracowałyśmy cały worek wypełnienia do zabawek, które po chwili zmieniło wanienkę w puchatą chmurkę, w której młoda oczywiście musiała zanurkować. A nawet starsza wyrosła jak spod ziemi i też się chętnie zanurzyła w miękkiej bieli. Świetne zabawy i fajnie spędzony czas. Jak się domyślacie, kopciuszkowa część roboty została dla mamy – oddzielić ziarna od ziarenek i drobinek, uzbierać watę kłębek po kłębku i garść po garści, spokojnie, cierpliwie, jak to matka potrafi :))) Samo życie. Ale przynajmniej piękne. Jak Wam się podobają takie proste, rozwojowe zabawy? W przyszłym miesiącu kolejny kolor!

Wpis powstał w ramach projektu Spoza tęczy organizowanego przez Bubę z Bajdocji :) Przez 5 kolejnych miesięcy pojawiają się u nas zabawy sensoryczne związane z wybranym kolorem spoza tęczy: białym, czarnym, szarym, brązowym i różowym.

Więcej o projekcie przeczytacie tutaj. Zajrzyjcie do innych uczestniczek po inspiracje :)

Mała biała rybka

Wasze maluchy zapoznały się już z Małą Białą Rybką? Moja młodsza córka przybiła z nią piątkę i chyba wiem dlaczego.

Na serię o ciekawej wrażeń rybce z Wydawnictwa Mamania składają się trzy książki: Mała biała rybka, Mała biała rybka ma wielu przyjaciół oraz Mała biała rybka ma urodziny. Krótkie i pełne uroku opowieści z głębin zachęcają, aby trzymać się blisko z sympatyczną bohaterką i razem z nią oswajać świat. Ten jest bogaty i różnorodny – brudna i czysta rozgwiazda, długi i krótki wąż morski, gruba i chuda ośmiornica, mały i duży jeżowiec. Ta wyliczanka to w rzeczywistości lista gości przybywających na przyjęcie. W tak pięknie zawoalowany sposób czytelnikowi przedstawia się przeciwieństwa. Wielki błękit jest pełen urodzinowych gości i tętniący spotkaniami z przyjaciółmi. W tej przygodzie dziecko poznaje znane, fajne zabawy. Bohaterowie bawią się w berka, w chowanego i w ciuchcię, tańczą czaczę, puszczają bańki. Mała biała rybka ma wiele powodów do radości!

Tekstu w tych trzech książkach Guido van Genechtena jest mało, bo historia jest w zasadzie opowiedziana w obrazkach. Z małą białą rybką warto poćwiczyć. Na przykład kolory, szukając jej zgubionej mamy. Niech młoda nie płacze w podwodnym świecie, tylko rozejrzy się wokół i zacznie pytać! Czerwony krab, żółty ślimak i zielony żółw nie znają odpowiedzi. Inne kolorowe mamy nie przyznają się do rybki, tylko wielka tęczowa ryba pasuje do niej jak ulał. Mamy więc kolorowy happy end. Ta seria to oda do radości życia. Najmłodsze maluchy będą w siódmym morskim niebie!

Mała biała rybka
Mała biała rybka ma urodziny
Mała biała rybka ma wielu przyjaciół
tekst i ilustracje: Guido van Genechten
Wydawnictwo Mamania
oprawa: twarda
wiek: 1+
cena okladkowa: 19,90 zł

Pudełko sensoryczne z kasztanami

Kasztany sypały się z drzew, układały pod nogami w nieregularne wzory, turlały jeszcze trochę, kusząco, na znak, aby za nimi podążać. Łapałam się na głowę, żeby nie zaliczyć guza. Charakterystyczny trzask przy uderzeniu w ziemię czy chodnik oznaczał tylko jedno. Znów. I kolejny. Co za obfitość! Przypomniały mi się moje wędrówki w wielkim parku, który codziennie przemierzałam w drodze do i ze szkoły. Jesień zawsze była dla mnie zaczarowana i do dziś taka pozostała. Uwielbiam chrupiące kasztany, bo mają w sobie coś takiego, że, zbierając je, znów się czuję jak dziecko, za każdym razem. I nie mogę się oderwać. Dziś miałam szczęście. Byłam tam jeszcze przed dziećmi z pobliskiej podstawówki. Kasztany czekały na mnie. Zbierałam garściami :)

Piękny, słoneczny spacer i plecak z kasztanami mógł oznaczać tylko jedno. Zabawę w domu z córeczką. I już wiedziałam co będziemy robić w tym projekcie – pudełka sensoryczne, a raczej wanienki :) Dziś zaproszenie do zabawy z kolorem brązowym i fajne doznania dotykowe i dźwiękowe. Wanienkę do kąpieli wypełniłam świeżą kolekcją kasztanów, dołożyłam parę gadżetów, ale to kasztany grały zdecydowanie pierwsze skrzypce. Same naturalne materiały, no, może nie uwzględniając guzików w szarych brązach, jednej z najlepszych zabawek mojego dzieciństwa.

Malutka oszalała ze szczęścia!

Dawno nie widziałam, żeby tak dogłębnie, długo i z dziką radością eksplorowała świat w zabawie. Doświadczała całym ciałem, z błyszczącymi oczyma, z tym swoim uśmieszkiem, rękami i nogami. Bardzo dużo dla niej się zdarzyło w tak prosto przygotowanym otoczeniu, które zachęciło ją do odkryć kształtu, wielkości, faktury, dźwięku jakie mogą wydać kasztany.

Super czas spędziłyśmy razem. Obserwowałam jej taniec w wannie z kasztanami. Wyrzucanie ich, chowanie w pudełku tekturowym, wrzucanie przez otwór, nabieranie łyżką, przekładanie, przesypywanie, mieszanie. Nie chciała wychodzić z wanienki, wciąż wracała do kasztanów, była jak zaczarowana. Piękny brąz z odcieniem rudości, zwyczajna zabawa, a tyle emocji. Lubię takie proste gesty i ukryty w nich potencjał. Szykujemy na październik kolejne pudło z kolorami :)

Wpis powstał w ramach projektu Spoza tęczy organizowanego przez Bubę z Bajdocji :) Przez 5 kolejnych miesięcy pojawiać się będą u nas zabawy sensoryczne związane z wybranym kolorem spoza tęczy: białym, czarnym, szarym, brązowym i różowym.

Więcej o projekcie przeczytacie tutaj. Zajrzyjcie do innych uczestniczek po inspiracje :)

 

Co kryje morze?

Aina Bestard znów zaszalała. Po sukcesie nieziemsko pięknej książki do podglądania Co kryje las? stworzyła obłędną część drugą, tym razem o morskich głębinach. Co kryje morze? z wydawnictwa Tatarak przyprawia mnie o jeszcze większe dreszcze. Tak jak w pierwszej książce można było wędrować przez las i zaglądać między drzewa, tak tym razem schodzimy do podwodnych stref, coraz głębiej i głębiej, dostrzegając to co ukryte zarazem na papierze, jak i w bezimiennym świecie oceanów.

Co kryje ta książka z kieszonką, w której wydawca schował okienka w trzech kolorach do podglądania głębin? Nie takie zwyczajne okienka czy różowe okulary, lecz fragmenty sprzętu do podwodnej żeglugi – czerwone okno batyskafu, zielona szybka w hełmie do nurkowania i niebieskie szkło maski. Każde spojrzenie na papier wydobędzie inne niuanse trójkolorowego obrazka. Mimo że znamy już konwencję autorki z Lasu, to wcale nie jest nudno, gdy znów wybieramy się z nią w podróż :)

Wśród misternie rysowanych morskich fal i wirujących powierzchni wody przyjdzie nam opuścić bezpieczne wyspy i zanurkować w wielki błękit. W toń pełną podwodnych gatunków ryb i zwierząt ukrytych w wodorostach, roztańczonych meduz i nieskończonych ławic. Poznamy muszle i ukwiały. Aż zejdziemy na samo dno, które jest jak wielki ogród, do którego jednak nie sięgają promienie słoneczne. Zamieszkujące go stworzenia same produkują światło. Przeżyjemy sztorm na morzu, podglądniemy mistrzów kamuflażu, będziemy oglądać statki i góry lodowe. W tym wypadku i dziecko i dorosły wciągną się w poszukiwanie, wyostrzanie ostrości spojrzenia i ćwiczenie spostrzegawczości. Interaktywność zaproponowana przez Ainę Bestard jest bez wątpienia przygodą. Tekst subtelnie wskazuje kierunek poszukiwań, co można wykorzystać do fajnych rozmów z dzieckiem o życiu oceanów. Mam wrażenie, że ta książka w ogóle otwiera różne intrygujące możliwości, ścieżki żeglugi po morzach wyobraźni. Wykorzystajmy to! Bawmy się nią na wiele sposobów. W podstawówce się mówiło: Morze jest głębokie i szerokie… To dokąd płyniemy?

Co kryje morze?
tekst i ilustracje: Aina Bestard
Wydawnictwo Tatarak
oprawa: twarda
wiek: 3+
cena okladkowa: 54 zł

Szopięta i wyobraźnia z tkaniny

Filce, polary, futerka, tkaniny szorstkie, gładkie, śliskie, lejące, płótna o grubych splotach, kordonki, muliny, szwy, hafty, ściegi… Uwielbiam! Dlaczego nie wydobyć w ilustracji ich wielkiego potencjału? Szytym, haftowanym, materiałowym światem poruszyć wyobraźnię dziecka… Spokojnie, są takie ilustratorki na polskim rynku, które z powodzeniem wykorzystują te możliwości, i twórczość obu autorek zasługuje na uwagę. Dziś rzucam okiem na kolorową bajkę Ewy Kozyry-Pawlak – Szopięta – nowość z Naszej Księgarni. Ta sama ilustratorka opowiedziała w tkaninowych obrazkach jeszcze dwie inne historie o zwierzakach: Liczypieski oraz Ja, Bobik. Szkoda tylko, że książki nie są całokartonowe, bo maluchy łatwo się w nich zakochują i zawzięcie wertują strony pełne przygód.

Zafascynowana obrazkami z materiałów i wspomnieniami babcinych haftów, do tej pory powracam do książek Elżbiety Wasiuczyńskiej stworzonych z kolorowych polarów. Mamy kilka z nich w domu i lubimy po nie sięgać. Cieszę się, że grono pięknych książek-wyszywanek powiększa nam się wraz z zapoznaniem się z twórczością Ewy Kozyry-Pawlak. Jej najnowsza książka opowiada o rodzinie szopów czyściochów.

Już wewnętrzna strona okładki, cała w stosach barwnych tkanin, robi smaka na kolory. I rzeczywiście, pod tym względem jest przepysznie. Pranie w kolorach tęczy schnie na sznurku, a żartobliwe szopięta kombinują jak ściągnąć uwagę rodziców. Przypomina mi się powiedzenie niedoskonałych matek „Lepiej mieć szczęśliwe dzieci niż wysprzątany dom”. Mama Szop i tata Szop bowiem są takimi czyściochami, że niemal zapominają o swoich pociechach. Dają im co prawda jeść i dbają o ich zdrowie, ale nie starcza już im czasu na zabawę z dziećmi. Tylko im porządek i czystość w głowach. Są tak profesjonalni w dziedzinie prania, że spokojnie mogliby reklamować jakiś proszek.

A dzieci mają tego dość. Ciągłe kąpiele, mydliny i wieczne szorowanie – tego już za wiele. W samą porę zostają porwani przez lisicę do jej brudnej nory. Przygoda kończy się szczęśliwie i – na szczęście – zrozpaczeni szopi rodzice wyciągają wnioski na temat ich dotychczasowego życia. Relacje z dziećmi ulegają niesamowitej poprawie.

I to jest cenna lekcja! Czy warto fiksować się na dbaniu o porządek kosztem wspólnej zabawy i czasu spędzanego razem z dziećmi? Nie lepiej się powygłupiać, pobrudzić i mieć co wspominać? Ta przeurocza książeczka ustawia sprawy na właściwym miejscu. Pochwała zabawy i zachęta dla wiecznie zajętych rodziców, aby trochę wrzucili na luz. Obowiązki nie zając, nie uciekną! Prawda? :)

Szopięta
tekst i ilustracje: Ewa Kozyra-Pawlak
wydawnictwo: Nasza Księgarnia
oprawa: twarda
wiek: 0-6
cena okładkowa: 29,90 zł

Pierwsze encyklopedie obrazkowe dla dzieci

Do naszego domu zawitały niemal w tym samym czasie dwie encyklopedie obrazkowe, które mają ambicję opowiedzieć najmłodszym świat w obrazkach. Nadchodzi czas, że zaczynamy szukać takich książek dla maluchów, bo powoli oswajają się już ze szczegółami, szykują do nadzwyczajnych zadań detektywistycznych, do wytężania i wlepiania wzroku, wędrowania wszędobylskim palcem po labiryntach barwnych plam i kresek.

Roczniaki łatwo wciągają się w obrazkowe historyjki o tym co nas otacza i przewracają kartonowe kartki z zaokrąglonymi rogami, czasem jednak nie mogąc się powstrzymać, zagryzają ciekawość książką, aż im ten smak papieru zostaje w ustach… Takie maluchy to już będą zakochane w książkach na dłużej. Będą chwytać encyklopedie i słowniki spontanicznie i z wielką ochotą powracać do uporządkowanych mini-światów w pigułce. Przyjrzyjmy się więc dwóm encyklopediom, nowościom na rynku wydawniczym.

Moja pierwsza encyklopedia obrazkowa wydana przez Naszą Księgarnię ukazuje świat od jednostki i jej części ciała oraz ubrań, poprzez rodzinę, pokój i dom, aż po zataczające coraz szersze kręgi świat. Odwiedzamy zatem plac zabaw, wieś, miasto i przedszkole. Poznajemy liczby, kształty, kolory, pory roku, pogodę. Przyglądamy się jedzeniu, dzikim zwierzętom i podróży. Na czternastu kolorowych rozkładówkach pokazujemy dziecku świat i opowiadamy o nim, zachęcając do szukania postaci czy przedmiotów, dając dziecku przestrzeń na własne odkrycia.

Encyklopedia bez wątpienia skierowana jest do najmłodszych odkrywców. Czy jednak w gęstych, jaskrawych i miejscami chaotycznych ilustracjach Jana Kallwejta będzie im łatwo podjąć wyzwanie bez zniechęcania się? Trudno skupić się na poszczególnych elementach, gdy krzyczy kolorem zarówno tło, jak i wypełniające je przedmioty. Pomijając już lekko infantylizujący styl obrazków, który może utrudniać dziecku proces rozpoznawania rzeczywistości, razi mnie trochę konwencja portretowania postaci z nienaturalnie wielkimi, wytrzeszczonymi oczami. Moja córka, która spędziła wiele godzin na rysowaniu twarzy, ćwiczeniu oczu, nosów, wypracowywaniu własnego stylu, tworząc swoje rysunki, komiksy i książki, nazwała tę książkę Encyklopedią przestraszonych. I coś w tym jest – twarze bohaterów powodują we mnie lekki zgrzyt i niepokój ;-) Fajnym uzupełnieniem obrazków byłyby podpisy. Młodszej córce jednak, póki co, nic nie przeszkadza. Brawurowo i niezmordowanie ćwiczy się w przewracaniu kartek. Kto wie, może za chwilę zacznie podążać za małym, zabawnym króliczkiem, który z okładki zachęca, aby go śledzić na kartach książki :)

W domu, w dziczy, na ulicy. Rozbrykany słownik obrazkowy jest nieco mniejszą, ale za to grubszą kartonówką wydaną w formacie kwadratowym przez Dwie Siostry, także pretendującą do opisania i uporządkowania świata według czytelnych kategorii. Książka tryska humorem ilustracji wybitnej ilustratorki holenderskiej Fiep Westendorp i zachęca do poznawania świata, znaczenia słów, przygód oraz zabawy.

Podróż rozpoczynamy w sercu miasta, od sklepu i ogródka kawiarnianego. Przemierzamy ulice, oglądamy pojazdy, zwierzęta w zoo, park, cyrk, zaglądamy do wnętrz domów, buszujemy w kuchni i salonie, myjemy zęby przed pójściem spać. Bawimy się w ogrodzie, w szkole, muzykujemy, uprawiamy sporty, przemierzamy dzicz, wiejskie gospodarstwo, las, a na koniec wyjeżdżamy na wakacje, aby cieszyć się latem i świętować. Podział jest czytelny, obrazki opatrzone są podpisami, rysunkowy świat wciąga, pełno w nim życia, powietrza, śmiechu dzieci.

Podoba mi się atmosfera książki i jakość ilustracji. Jest tu bardzo dzieciakowo, bo głównymi bohaterami są w większości dzieci. Z zadartymi noskami, zatopione w czynnościach, którym oddają się z pasją. Czasami nieznośne, czasem rozbawione, ale niezmiennie urocze i budzące pozytywne uczucia. Dwójki, trójki, a nawet całe bandy dzieciaków przedstawione są z sympatią i humorem. Przypominają łobuziaków z Bullerbyn albo nieprzewidywalnych koleżków Mikołajka. Mają w sobie lekkość Fistaszków oraz styl retro rodem ze starych kieszonkowych serii rozmówek językowych. Obrazki nie są tylko i wyłącznie wizerunkami, bo łączą się niekiedy w historyjki i mini-narracje, zatrzymując małego odbiorcę na dłużej w miejscach, gdzie dzieje się akcja. Duża doza realizmu nie przeszkadza absolutnie w podkreślaniu magii świata i dzieciństwa. Ilustracje, choć kolorowe i szczegółowe, nie są przytłaczające, a białe tło kartki pomaga się skupić. Uwaga, to jest bardzo rozbrykana książka – w najlepszym tego słowa znaczeniu!

W domu, w dziczy, na ulicy. Rozbrykany słownik obrazkowy
ilustracje: Fiep Westendorp
wydawnictwo: Dwie Siostry
oprawa: kartonowa
wiek: 1+
cena okładkowa: 39,90 zł

Moja pierwsza encyklopedia obrazkowa
ilustracje: Jan Kallwejt
wydawnictwo: Nasza Księgarnia
oprawa: kartonowa
wiek: 0-6
cena okładkowa: 39,90 zł

Kreatywne malowanki. Między kreskami

Kolorowankowy zawrót głowy! Między kreskami Marzeny Mackiewicz to kolejna propozycja książki do kolorowania z wydawnictwa Nasza Księgarnia. Niemal co miesiąc wśród nowości pojawia się w ofercie Naszej Księgarni nowa kolorowanka – jest więc w czym wybierać. I tym razem zostajemy – my dorośli albo dzieciaki – zaproszeni do pokolorowania kawałka świata tak jak nam w duszy gra :)

Kredkami, mazakami, akwarelami, w dowolnej technice, według indywidualnych potrzeb, baśniowo lub zgodnie z rzeczywistością, sennie lub dynamicznie, świadomie jak w medytacji, albo zapominając o całym świecie. Autorka zachęca do kolorowania narysowanych przez nią owadów, ryb, ptaków i ssaków. Fani zwierząt znajdą tu wspaniałe papugi, pawie, sowy, jelenie, lwa, muszle i podwodny świat, żyrafę, zebrę, słonia, żółwia, wielbłąda i wiele innych rysunków. Gdzieś między kreskami i magicznymi plamami koloru czeka twoja przestrzeń do artystycznego wyżywania się. A gotową pracę możesz oprawić w ramkę!

Czasami pytacie w mailach czy kolorowanki są kreatywne i rozwijające, zastanawiając się czy proponować je dziecku czy raczej pominąć. Czy rzeczywiście wspierają czy ograniczają kreatywność dziecka?

Moda na kolorowanki trwa w najlepsze. Widać, że trafia w potrzeby ludzi w różnym wieku, stąd tak szeroka oferta książek do kolorowania i przeróżnych szkicowników, bazgrołków, przetworników, arcydziełek i bloków kreatywnych. Ludzie lubią się bawić i wyrażać siebie bez skrępowania, a tego typu publikacje im to umożliwiają. To takie poprawiacze nastroju oraz ćwiczenia z kreatywności w jednym.

Są zwyczajne kolorowanki, takie jakie pamiętamy z dzieciństwa, które mogą sprawić dziecku wiele frajdy, i kolorowanki rozwijające konkretne obszary i zainteresowania. To czy nazwiemy ją kreatywną, zależy od naszych potrzeb oraz sposobu w jaki zostanie ona użyta. Zakładając, że nie mamy na myśli kolorowania utożsamianego z niewychodzeniem poza linię (które samo w sobie może być dobrym wsparciem motoryki małej dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym), kolorowanki są fascynującą przygodą. Autorzy-rysownicy, polscy i zagraniczni, prześcigają się w propozycjach – można wybierać według klucza tematycznego (podwodne światy, tajemnicze lasy i ogrody, miasta i podróże) czy wieku odbiorcy i stopnia skomplikowania.

Potencjał jest naprawdę duży. Jedni kolorują solo, ćwicząc koncentrację i precyzję, inni lubią razem. Młodsi dla zabawy, starsi dla relaksu. Kiedy angażuje się cała rodzina, czas kolorowania staje się sposobnością do spędzania więcej czasu razem, poświęcania sobie nawzajem uwagi. Flamastry w dłoń! Szukajcie w kolorowankach tego co dla Was najlepsze :)

Między kreskami

koncepcja i ilustracje: Marzena Mackiewicz
wyawnictwo: Nasza Księgarnia
oprawa: broszurowa
wiek: 0-100
cena okładkowa: 19,90 zł

Bajka o rozczarowanym rumaku Romualdzie

Kto to słyszał, żeby bajki prawić o rozczarowanych, zbuntowanych rumakach, co wypadają z roli?Niezauważone, pominięte, przemilczane konie nagle domagają się uwagi? Nie dostają w bajkach ważnych kwestii do wypowiedzenia i nie wykonują dramatycznych gestów, a ich obecność jest w końcu czysto pomocnicza, dopełniająca, prawda? Kto to widział, żeby wierzchowce ratowały z opresji śpiące królewny, ukrywającym się księżniczkom przymierzały pantofelki czy zdobywały królestwa w zamian za uratowanie królewskich córek? To pomyłka. Nie ma bajek o koniach. Chociaż…

Jest taka jedna książka. Bajka o rozczarowanym rumaku Romualdzie wydana przez wydawnictwo Tashka. Z koniem w roli głównej. Z liczącym się bohateram ważnej misji ratunkowej. Romuald zna swoją wartość i, choć rozczarowany wielce zastaną bajkową rzeczywistością, po odbyciu stu wypraw, po których nikt mu nie podziękował za pomoc i obecność, przypomina o swoich przymiotach. Potrafi galopować, kłusować, stepować i prychać na niebezpieczeństwo. Jest odważny i mądry. A jak słyszy wołanie „ratunku!”, bez wahania na nie odpowiada.

Malina Prześluga spisała wynurzenia rumaka Romualda, a Jaga Słowińska namalowała jego portret i zilustrowała niesamowite przygody. No, może nie do końca porywające, bo okazuje się, że nasz rumak   pogalopował… ratować muchę w opałach, nic romantycznego, powiecie, ale nawet taka niepozorna sytuacja może okazać się mądrą lekcją życia i początkiem przyjaźni.

Książka ma imponujący format i, jak to bywa w przypadku wydawnictwa Tashka, została wydana z wielką dbałością o szatę graficzną. Warto docenić bajecznie kolorowe i szalone ilustracje. Widać w nich niczym nieskrępowaną wyobraźnię plastyczną ilustratorki, zabawy formami, fakturami, kreskami i stylami. Od graficznego rysunku płynnie przechodzi do kolażowych pejzaży z przyrodą i architekturą zbudowaną z podstawowych figur, od natryskiwanego tła do abstrakcyjnych wzorów przypominających tkaniny lub tapety. Piękna jest ta różnorodność, a w niej zaklęte uproszczone wizerunki konia Romualda i muchy Marzeny.

Do tych nasyconych ilustracji mniej pasuje mi ton opowieści naszego rozżalonego rumaka, jakby trochę za bardzo wszedł w rolę ofiary użalającej się nad sobą. Mało przekonujący jest też koński język lekko stylizowany miejscami na młodzieżowy, slangowy. Wolę już mistrzostwo konwencji w postaci podwórkowej gwary bandy gołębi-kibiców walczących o swą tożsamość w sztuce Dziób w dziób, tej samej autorki.

W każdym razie, rozczarowanie Romualda jest wyraźnie słyszalne i to ono pcha go do działania, podejmowania wyzwań w zgodzie z własną naturą. Warto być sobą! Autentyczność zostaje nagrodzona. W czarodziejskiej bajce o rumaku padają na końcu upragnione słowa: „I żyli długo i szczęśliwie.” Tak przy okazji, z baśni o fajnych rumakach przychodzi mi na myśl uroczy i pomocny Konik Garbusek. A Wy znacie jeszcze jakieś bajki o nierozczarowanych rumakach?

Bajka o rozczarowanym rumaku Romualdzie
tekst: Malina Prześluga
ilustracje: Jaga Słowińska
wydawnictwo: Tashka
oprawa: twarda
wiek: 5+
cena okładkowa: 38,50 zł

5 zabaw ze zwierzętami plus książki dla roczniaka / Dziecko na warsztat 3

Zwariowałam! Postanowiłam, że dokończę projekt Dziecko na warsztat z roczniakiem. Skoro już nie ma chemii z siedmiolatką, która, od kiedy jest w szkole, nie ma głowy i czasu do maminych zabaw blogowych, to może zaprosić do udziału drugą córkę i pokazać tym samym coś dla najmłodszych :) Odrobina desperacji plus spora dawka improwizacji to może wcale nie takie złe połączenie. Przekonamy się. Motyw przewodni to zwierzęta.

Rybka lubi pływać

Zabawa z wodą w morski świat. Moje zaproszenie do zabawy wygląda następująco: miska w wodą, na ręczniku, figurki rybek i innych stworzeń morskich. Plus kolorowe łyżki do mieszania. To była wielka atrakcja i strzał w dziesiątkę!

Wyrzucanka z obrazkami

Mała jest teraz w fazie wyrzucania i wybebeszania wszystkiego z pojemników i szuflad. Wiadomo, że zabawa oparta na wyrzucaniu przedmiotów będzie cieszyć się powodzeniem. Użyłam do tego kartonowych obrazków z ilustracjami ukochanego Benjamina Chaud (tego od Babo i Pomela i wielu innych Zakamarkowych książek). W memo co prawda z córcią nie zagrałyśmy, ale wyrzucanie trwało bez końca, bo to akurat jej się nie nudzi. Za to od kilku dni obserwuję, że nie tylko wyrzuca te obrazki i chowa pod dywan, ale też bardzo skrupulatnie się przygląda zwierzątkom z wielkimi oczami grającym na różnych instrumentach. Odrobina koncentracji w wydaniu mojego młodszego dziecka-torpedy to jest coś o czym marzę każdego dnia :)

Złap królika 1

Motyw wybebeszania ubrań z szuflad tak nam bliski zainspirował mnie do zabawy w poszukiwanie królika. Mały zwierzak-przytulanka ukryty wśród skarpet czeka na przytulenie!

Złap królika 2

Podobna zabawa w nieco innej wersji. Królik tym razem ląduje pod ręcznikiem i czeka na akcję. Dwa razy nie trzeba zachęcać! Mnóstwo śmiechu i zabawy :)

Malowanki sensoryczne niebrudzące

Zabawa plastyczna i sensoryczna w jednym tak jak lubię. Co ważne – niebrudząca! Dająca wiele doznań. Wykorzystałam do niej zaprojektowane przeze mnie karty ze zwierzętami do nauki kolorów, które stworzyłam na zajęcia z maluszkami. Bardzo fajnie się przydały, choć tak naprawdę mogą to być jakiekolwiek wizerunki zwierząt, np. obrazki wycięte z gazety.

Wkładamy każdy obrazek do woreczka strunowego (świetnie sprawdzają się małe torebki ikeowskie lub zwyczajne woreczki z allegro, byle szczelne), a do środka kapiemy trochę farb. Farba powinna być dość gęsta, aby umożliwić dziecku rozprowadzanie jej wewnątrz woreczka oraz doświadczanie konsystencji poprzez dotyk, poklepywanie, nacisk o zróżnicowanej sile, przesuwanie zawartości. Wszystko to świetne ćwiczenia dla rączek. Przy okazji pierwsza zabawa z kolorami, które mogą w postaci farby same w sobie zagościć w woreczku, bez udział zwierząt. Tutaj jednak próbowałyśmy tak przesuwać farbę, aby stopniowo zakryć zwierzaki oraz pomieszać barwy.

Jeśli zawiesicie lub przykleicie taki woreczek sensoryczny na szybie (np. drzwi balkonowych, z łatwym dostępem do szyby), będzie to dodatkową atrakcją. Światło zaczaruje kolory jeszcze piękniej!

Magnesowe historie

Magnesy to wdzięczna zabawka do wykorzystania w różnych wariantach i odsłonach. W zależności na co dziecko ma akurat ochotę. Już samo wyciąganie skarbów z woreczka zaciekawiło małą. Rozkładanie elementów na dywanie lub wciskanie pod dywan, oglądanie, obracanie w dłoniach, czasem próba ugryzienia, oraz rzucanie to cały zestaw czynności, w których dziecko ma szansę się ćwiczyć. Układanie piramidy zwierząt i burzenie jej poprzedziło klasyczną zabawę z magnesami na lodówce i pralce. Fajnie połączyć to z opowiadaniem historii na przykładzie bohaterów-zwierzaków.

Kartonówki dla najmłodszych

A na koniec ulubione książeczki ze zwierzętami. Gąska, Koala, Myszka i inni :)

Tylko z Bobo się rozpędziłam do zdjęcia. Ani kartonówka, ani dla roczniaka ;-)

1. Myszka / autor: Dorota Gellner / Wydawnictwo Bajka
2. Pierwsze urodziny prosiaczka / autorka: Aleksandra Woldańska-Płocińska / Wydawnictwo Czerwony Konik
3. Koala nie pozwala / autor: Rafał Witek / Wydawnictwo Bajka
4. Krecik i śliwki / autorka: Małgorzata Strzałkowska / Wydawnictwo Bajka
5. Bardzo głodna gąsienica / autor: Eric Carle / Wydawnictwo Tatarak
6. Zwierzęta/Animals / autor: Andrzej Owsiński / Wydawnictwo Muchomor

1. Dobranoc, Gąsko! / autorka: Laura Well / Wydawnictwo Galaktyka
2. Co kto lubi jeść? / opracowanie zbiorowe / Wydawnictwo Aksjomat
3. Zwierzęta tu i tam. Książeczki kontrastowe / autorka: Zofia Małachowska / Wydawnictwo Wilga
4. Zwierzęta/Animals/Animaux/Animales / autor: Robert Romanowicz / Wydawnictwo Tashka
5. Czy chcesz być moim przyjacielem? / autor: Eric Carle / Wydawnictwo Tatarak
6. Wstawaj, Gąsko! / autorka: Laura Well / Wydawnictwo Galaktyka

1. 1 2 3 z Gąską / autorka: Laura Well / Wydawnictwo Galaktyka
2. Zwierzęta wokół nas. Książeczki kontrastowe / autorka: Zofia Małachowska / Wydawnictwo Wilga
3. Mniam! / autor: Canizales / Wydawnictwo Tatarak
4. Od stóp do głów / autor: Eric Carle / Wydawnictwo Tatarak
5. Bobo. Historyjki obrazkowe dla najmłodszych dzieci / autor: Markus Osterwalder / Wydawnictwo Hokus Pokus
6. Kolory z Gąską / autorka: Laura Well / Wydawnictwo Galaktyka
7. The Velveteen Rabbit / autorka: Margery Williams

Co działo się w maju u innych uczestniczek projektu? Zajrzyjcie!

Malowane bajki i wystawa na lato

Wiosną obiecywałam techniki malarskie i zabawy z kolorami. No tak, mamy prawie lato, czas się wywiązać z obietnic. U nas co prawda króluje rysunek, malunki zajmują wyjątkowo mało miejsca  w życiu Milo, ale od czasu do czasu córka łapie natchnienie do malowania. Tak było i tego dnia, gdy zawładnęła nią potrzeba koloru. Teren przygotowany, farby i pędzle gotowe, można działać!

Zabawa, którą proponuję, jest świetna zarówno dla młodszaków, jak i starszych dzieci, bo łatwo ją dostosować do możliwości dziecka. Właściwie to taki samograj, gdzie temat jest jedynie pretekstem do dobrej, swobodnej zabawy. Robiłyśmy większość prac razem, bo od kiedy Milo poszła do szkoły, mamy mało czasu dla siebie jak dawniej, wtedy każda chwila wspólnie spędzona jest cenna.

Pejzaż ze zwierzętami z odrobiną komiksu

Zaczęłyśmy od kolorowych krajobrazów. Bajkowych, sennych, nierealnych. Można iść dowolnym tropem. U nas motywem przewodnim stały się drzewa.

Gdy pejzaże schły na parapecie, zabrałyśmy się za bohaterów. Zmieniamy technikę, np. na rysunek ołówkiem lub mazakami. Milo jest mistrzynią wymyślania, obserwowania i rysowania zwierząt, więc w tej kwestii akurat się nie wyrywałam za bardzo, zostawiając jej pole do popisu. Gotowe zwierzaki wycięłam, a Milo je nakleiła na suchych obrazkach. Zaludnianie pustej przestrzeni jest już samo w sobie jest świetną zabawą – dzieci uwielbiają komponować scenki, czując się trochę przy tym jak w teatrze.

Jeszcze lepsze jednak czekało nas na koniec. Rozmowa, dialogi, konwersacje. Ożywiłyśmy scenki ze zwierzętami, wkładając im w pyszczki przeróżne kwestie. Narysowałyśmy dymki komiksowe, a w nich pojawiły się zabawne dialogi. Wymyślanie tego kto co mówi dało nam mnóstwo radości!

Gdy szał twórczy i klimat zabawy już minął, gdy córka chwyciła się innego zajęcia, a matka zabrała się za sprzątanie krajobrazu po bitwie, przyszedł czas na galerię prac. Dobrze się złożyło, bo nasza zimowa-dziewczyńska wystawa wydała się już mocno przeterminowana, z przyjemnością więc zawiesiłam nowe, tym razem malarskie, prace Milo nad łóżkiem. Wyobraźnia dziecka to wciąż najbardziej magiczna i fascynująca dla mnie część procesu twórczego…

Zabawę wypróbujcie w dogodnej wolnej chwili. Niewiele trzeba, a przyniesie Wam dużo radości. Mamy pejzaże, zwierzęta i komiksy. Łączenie dwóch technik fajnie wzbogaca doznania dziecka  i jego warsztat artystyczny. Malarstwo krzyżuje się z rysunkiem i wyklejanką. Formuła jest otwarta, tak jak lubię. Można w ten sposób namalować niejedną bajkę :)

Podróż na pustynię bez granic / Dziecko na warsztat 3

A oto nasza podróż bez granic w ramach mocno spóźnionego marcowego odcinka Dziecka na warsztat. Wszystko zaczęło się od starych map. To znaczy nie tak bardzo starych, bo niedawno zrobiła je moja córka, ale w zabawie, którą zainicjowała, zwierzęta odkryły bardzo stare mapy i postanowiły wyruszyć w podróż na pustynię…

W klimatach podróżniczych, z planami wypraw w głowie, Milo rysowała mapy, wytyczała szlaki, wymyślała nieistniejące krainy, które przyjdzie przemierzać jej małym bohaterom. Tak powstał mapownik Mapy. Wyłącznie dla dzikich zwierząt :)

W tym miesiącu warsztat nie był typowo warsztatowy. Okazał się raczej zabawą otwartą, wijącą się leniwie jak rzeka latem w upalne popołudnie, połyskującą od promieni wciąż zmieniającego się światła. Tak więc u nas zabawa ewoluowała z dnia na dzień, co miało też swoje fajne, dobre strony. Punktem wyjścia były hasła: geografia, podróże, pustynia. Podążając tym tropem, Milo wpadła na pomysł stworzenia wielkiej bezgranicznej pustyni (już się bałam, że chce wysypać piaskiem pół mieszkania) i zorganizowania pasma przygód – przystanków w przeróżnych lokalizacjach. Pustynia na szczęście okazała się szeleszcząco-papierowa, miejscami o spękanej od suszy ziemi…

Przy okazji tak pojemnego tematu jak pustynia zajrzałyśmy do książek i atlasów, przypomnieć sobie bądź poznać garść istotnych faktów. Milo zainteresowała się fauną pustynną. Do zabawy zaprosiła zwierzaki z kolekcji figurek, a ten oto jegomość odgrywał rolę biczogona egipskiego z Afryki Północnej, przewodnika w terenie.

Jak pustynia, to oaza. Jak oaza, to fatamorgana. Wydmy, susza, flora i fauna, pogoda. Ludy zamieszkujące pustynię. Trochę przydały nam się znów książki o kontynencie afrykańskim i azjatyckim z bardzo dobrej serii Atlas świata.

Wyprawa dotarła do Fortecy Jaszczurek, w sercu której ukryty był starożytny skarb – Skarabeusz. Były też przygody w Zaklętej Oazie i wyławianie pierścienia, spotkanie z bandą groźnych węży i ucieczka… Wizyta w wiosce Psów oraz wiosce Koni. W końcu wszyscy bezpiecznie dotarli do Wielkiej Świątyni. Zainspirowały nas do jej zbudowania ciągoty recyklingowe na widok pudeł-wypełniaczy paczek, o niespotykanych kształtach… oraz fantastyczna świątynia w opuszczonym w dżungli mieście Angkor w Kambodży!

Rzut z góry na Wielką Świątynię. Mnóstwo zabawy, której towarzyszyły rozmowy na temat religii, funkcji i architektury świątyń. Przekuwane od razu w twórczy czyn – budowy świętego miejsca, do którego ciągną pielgrzymki przez pustynię z całego świata. Z siedmiolatkiem można już ciekawie porozmawiać o religiach, bogach, świętych księgach.

Wzgórze, a na nim Kamienny Stworek.

Rampa trochę przypomina rozwiązania znane ze świątyń-zikkuratów na starożytnym Bliskim Wschodzie. Wszystko to inspirująca tektura z odzysku :)

Ciekawe jak następna kraina geograficzne i środowisko naturalne przyjdzie nam tworzyć.

Kamienny Stworek obrał wzgórze za swą siedzibę. Okazał się tak wyrazistym bohaterem, że z czasem doczekał się własnych przygód w serii mini-książeczek DIY Przygody Kamiennego Stworka.

Co działo się u innych uczestniczek projektu? Zajrzyjcie!

Co kryje las?

Dzieci uwielbiają poszukiwania, tajemnice i odkrycia. Lubią oglądać, podglądać, wypatrywać, obserwować. Wytężać wzrok, znajdować różnice, patrzeć przez lupę, kolorowe okienka i różowe okulary… Poznawać świat inaczej. Czują magię w każdym najdrobniejszym szkiełku układającym się w niepowtarzalne wzory w starym kalejdoskopie. Do dzisiaj przechowuję taką pamiątkę od babci Ali, pachnącą jej pokojem, papierem drukowanym w drobne obrazki na tle ciemnej zieleni, szeleszczącą lekko przy każdym ruchu tuby w dłoniach. Pomimo paru rys, uszkodzeń ścianki i wytartego papieru, kalejdoskop stanowi wspaniałą oprawę moich wspomnień z dzieciństwa. Szczególnie z wizyt w babcinym pokoju, do którego zaglądał przez okno stary kasztanowiec, a na stole układało się pasjansa z pocztówek. W nim materializują się wszystkie zachwyty i olśnienia związane z patrzeniem, zaglądaniem do środka, zapatrzeniem w wiecznie zmieniające się obrazki, przesypujące się wraz z cichym stukotem szkiełek.

Dzieci, z tą swoją nienasyconą i wszędobylską ciekawością świata, kochają i potrafią patrzeć.

Co kryje las?

To książka o patrzeniu. Do patrzenia i odkrywania. Do smakowania. Do powracania, dla frajdy i dla magii. Przeżywania po raz kolejny tego momentu, gdy z rysunku wydobywają się nowe linie, ożywają dalsze plany oraz niewidzialne do tej pory kształty, a kolorowe detale nagle przykuwają wzrok. Las wydaje się pusty i uśpiony, lecz po chwili widzimy już jego mieszkańców. Drzewa, rzeki i trawy są pełne życia. Wystarczy tylko dobrze się przyjrzeć.

Niezwykła interaktywna książka od Wydawnictwa Tatarak jest nowym projektem hiszpańskiej artystki Ainy Bestard. To postać wielowątkowa, a w jej dorobku możemy znaleźć projekty tapet, ilustracje do książek, plakaty, wzory dla mody, ozdoby i zabawki do pokoju dziecięcego, i nie tylko. Nie da się prac Ainy Bestard zamknąć w jednej kategorii. Wiadomo tylko, że ich wspólnym mianownikiem jest wielka wyobraźnia, lekkość bez granic i charakterystyczna, kropkowano-kreskowana, konwencja rysunkowa. Autorka ma dar przedstawiania rzeczywistości w bajkowy sposób. To wszystko razem sprawia, że mamy ochotę natychmiast wskoczyć do jej świata i spotkać wszystkie te przesympatyczne stworzenia.

Interakcja z książką polega na możliwości wykorzystania trzech kolorowych lupek ukrytych w wewnętrznej kieszeni okładki. Magiczne szkiełka pomogą odkryć świat mieszkańców lasu, rozwiać iluzję ciszy i spokoju, jaki wydaje się panować w lesie na pierwszy rzut oka. Właśnie, to tylko pierwsze wrażenie, a za chwilę okazuje się, że nic nie jest tym czym się wydaje. Że pozory mylą, a wszystko to tylko niewinna gra przestrzenna! Warto przypatrzeć się leśnym pejzażom jeszcze raz.

Nie tylko więc interakcja, lecz także obserwacja. Książka zachęca do skupienia i uważnego obserwowania krainy rozrysowanej na kartach w kolorach czerwieni, żółci i błękitu. Przykładając zielone, niebieskie bądź czerwone szkiełko, będziemy mogli odkrywać w obrazach nowe wątki i poznawać coraz to inne sekrety lasu. Kto mieszka w drzewach, a kto w trawie? Jakie tajemnice skrywa kora drzew? Dlaczego wiosenna łąka przypomina falujący ocean? Jakie zwierzęta mieszkają pod ziemią? Kto się ukrył pod liśćmi nenufarów? Jak zmienia się przyroda w czasie deszczu? Kto nie śpi w nocy?

Te i wiele innych tajemnic lasu czeka na odkrycie. Wystarczy tylko patrzeć :)

Co kryje las?
tekst i ilustracje: Aina Bestard
Wydawnictwo Tatarak
oprawa: twarda
cena okładkowa 54 pln