Dolina Gór Foliowych / Dziecko na warsztat 4

W styczniu do zabawy inspiruje nas folia. Z okazji dziecka na warsztat wyciągnęłyśmy więc zapasy folii remontowej schowanej na zajęcia plastyczne, dokopałyśmy się też do skrawków folii bąbelkowej, zanurkowałyśmy też w szufladzie szafki kuchennej po folię aluminiową. Aby nie być tak ortodoksyjnym w doborze materiału, do zbioru śliskości i przezroczystości włączyłyśmy też plastik, tiul, koc, futro, tekturę, a nawet figurki Lego i Schleich. Zabawy w mały świat właśnie takimi zasadami się rządzą – nie ograniczać się, dodawać, twórczo przetwarzać. Podążać tam, gdzie wędruje wyobraźnia…

Pudełko sensoryczne z folią

Dla każdego coś dobrego, czyli każda córka miała swoją zabawę dostosowaną do indywidualnych możliwości i etapu rozwoju. Na początek stworzyłyśmy z Milo pudło sensoryczne, ślisko-transparentne, wielozadaniowe. Wanienka pełna szeleszczących dźwięków i faktur do odkrywania bardzo zaangażowała malutką. W środku znalazły się: cienka folia, folia bąbelkowa, karty ze zwierzętami Antarktydy, tuba tekturowa obciągnięta folią spożywczą, kule o różnych rozmiarach w sreberku oraz trzy dinozaury do wydobycia z foliowej osłonki. Wszystkie elementy przyciągnęły uwagę młodszej córeczki, próbowała wszystkiego po trochu, ćwiczyła małą motorykę, poznawała różnorodne kształty, bawiła się. Milo uświetniła tę część foliowym tańcem. Mała, zafascynowana, siedziała w nią wpatrzona. Folia zdała egzamin. Okazało się, że pomimo pozornej zwykłości, folia jest bardzo inspirującym materiałem.

Dolina Gór Foliowych

Przyszedł czas Milo. Sama wymyśliła swoją zabawę, a ja raczej służyłam pomocą od strony technicznej. Miejscem akcji stało się łóżko, a cienka folia posłużyła za budulec. Milo uformowała pasmo górskie wraz z doliną, w której popłynęła Kryształowa Rzeka. Na wędrowców czyhały tam liczne pułapki i spękane Lodowe Jezioro. Były też groty i skarby. Dodam tylko, że miejsce było złowrogie, a nad pejzażem dominowała czarna wieża wykonana z tektury z pomocą Taty. Pełne grozy iglice zawisły nad doliną wbite w niebo. A wszystko co wydawało się na pierwszy rzut oka ładne i przytulne, też okazywało się efektem czarów. Wędrowcy przeżyli tam swoją niebezpieczną przygodę, a ja tam byłam, z boku się przyglądałam i co ujrzałam, na zdjęciach zdokumentowałam!

Lodowe Jezioro

Czary Mary Abrakadabra

Czarna Wieża, pełna niebezpieczeństw.

Przeprawa przez góry

Pasmo górskie

Taniec foliowy

Mściwa wiedźma Ragana ze swą armią… Wyczuwam inspiracje trylogią Tolkiena ;-)

    

Zapraszam do odwiedzenia pozostałych uczestniczek projektu!

Szaro-srebrne kuchenne pudło sensoryczne

Wanienka pełna blasku

Nasz szary w projekcie o kolorach Spoza tęczy przybrał w tym wydaniu odcień srebrno-metaliczny z licznymi odblaskami światła. Kolejny kolor i kolejne pudło sensoryczne. Postawiłam na prostotę i spójny temat. Stąd pudło-wanienka przypomina założeniem raczej treasure basket, czyli tematyczny koszyk skarbów. Wątek wiodący to metalowe akcesoria kuchenne. Są tu wszelkiej maści chochle, łopatki, foremki, części do miksera, dziadek do orzechów, czosnkarka, łyżka… Wszystkie chłodne i śliskie w dotyku, w większości ciężkie i solidne. Różnice w wielkości niewielkie, ale za to różnorodność form i kształtów jest fascynującym polem do odkrywania!

Sprzęt kuchenny skontrastowałam z bardzo przyjemnym i miękkim szarym futerkiem wyściełającym dno wanienki. Najwyraźniej kojarzyło się córeczce z przytulankami, bo, głaszcząc je, wydawała z siebie takie dźwięki jak przy tuleniu się do swoich miśków :) Tak przygotowana zabawa daje dziecku możliwość czynienia ciekawych odkryć na polu sensoryki. Malutka szybko sprawdziła metalowe gadżety i dość płynnie przeszłyśmy do drugiego etapu srebrnych zabaw.

Szczęśliwa ryba

Ryba wycięta z tektury i owinięta folią aluminiową zachęciła malutką do zabaw z kolorem. Ja cięłam paski folii samoprzylepnej i taśmy izolacyjnej na kawałeczki, a moja półtoraroczniaczka przyklejała je z dziką ochotą. Wkrótce ryba zyskała barwne „łuski” i złowrogie oko, by po chwili zawisnąć na ścianie jako część naszej rozrastającej się ekspozycji. Nie wyszły nam szarości, za to błysnęłyśmy srebrem. Jak się Wam podobają srebrne zabawy?

Wpis powstał w ramach projektu Spoza tęczy organizowanego przez Bubę z Bajdocji :) Przez 5 kolejnych miesięcy pojawiają się u nas zabawy sensoryczne związane z wybranym kolorem spoza tęczy: białym, czarnym, szarym, brązowym i różowym.

Więcej o projekcie przeczytacie tutaj. Zajrzyjcie do innych uczestniczek po inspiracje :)

Zagadki Szklanej Krainy / Dziecko na warsztat 4

Zabawy z córką są czasem jak układanie mandali. Poczytajcie jak to ze szkłem było…

Szkło jako materiał do zabawy to spore wyzwanie. W listopadowym odcinku Dziecka na warsztat podjęłyśmy je z Milo i nie żałowałyśmy ani przez chwilę. Moja kochana entuzjastka budowania małych światów, które mimo upływu lat wcale jej się nie nudzą, tym razem zaproponowała od razu Szklaną Krainę. A ja zaczęłam się rozglądać po domu w poszukiwaniu szklanych obiektów, które będą jednocześnie bezpieczne i odpowiednie do zabawy. Oto migawki z naszego szklanego placu budowy!

Konstrukcja? Lustro przede wszystkim. Trochę na wzór Montessoriańskich zabaw z odbiciem, kiedy ustawia się klocki i różne elementy na lustrzanej powierzchni dla dodatkowych efektów przestrzennych. Trochę dlatego, że zabawa z odbiciami i zwielokrotnionym wizerunkiem po prostu wspaniale pobudza wyobraźnię! Lubimy takie efekty specjalne. Latem, w terenie, pod gołym niebiem, bawiłyśmy się kiedyś w układanki na lustrze, a układałyśmy co akurat miałyśmy pod ręką – metalowe części i drewniane kółka. Nie bójmy się więc lustra!

Nazbierałyśmy słoików, podstawek na jajka z grubaśnego szkła z zatopionymi bąbelkami, kubeczków, kokilek, małych szklaneczek. Kieliszki do wina postawione do góry dnem, z nóżkami wycelowanymi w sufit, stworzyły fajną przestrzeń, którą Milo od razu nazwała Szklanym Lasem. Rzeczywiście, można było przechadzać się między pniami… Pojawiło się też łazienkowe lusterko, mała choinka z lampką na baterię, szklane kolorowe kółeczka w metalowych ramkach oraz delikatne guziki z plastiku co prawda, ale nadające lekkości właściwej szklanym wyrobom. Do tego kulki szklane, błyszczące serca, a nawet zwykłe, stare guziki, niekiedy szklane, z moich starych zbiorów odziedziczonych po babci Neli. Cudowny, efektowny budulec!

Powstała mapa, ścieżki, most, zatrute jezioro, dziwne miejsca i niezrozumiałe budowle. Co więcej, kraina ta kryła swoje tajemnice i zagadki. Ekipa podróżników, która wkroczyła tam na parę dni, miała parę ciężkich zadań do wykonania. Bardzo polubiłam nastrój tej naszej szklanej mapy w trójwymiarze. Światło padało z ukosa, z oddalonego nieco okna, przefiltrowane przez zdobioną fakturę największego kielicha, przebijało się przez barwne serca, kładło na powierzchni lustra, aby powędrować jeszcze głębiej…

Przez tę chwilę wspólnej zabawy czułam się jak w baśni albo we śnie. Cieszę się, że wyrwałam się z objęć codzienności, porzuciłam obowiązki i powinności… Nasza szklana pogoda była bardzo piękna. Lustro się nie stłukło na szczęście. Szkło po skończonej zabawie grzecznie powędrowało do nudnych szafek i zastygło w nich, czekając na jakąś odświętną okazję :)

 

Zapraszam do odwiedzenia pozostałych uczestniczek projektu!

Różowe pudełko sensoryczne

Oto kolejne pudło sensoryczne. Padło na róż. I już! Przerabiałyśmy wannę pełną białych skarbów i brązowych różności, czas więc na lekkie ożywienie. Pełne rumieńców :)

Jak przygotowałam moje landrynkowo-różowe „zaproszenie do zabawy”? Postawiłam na różnorodność faktur – do wanienki poleciały pióra, kulki z cienkiej bibuły i szklane serduszka. Parę gadżetów o zróżnicowanych kształtach – samochodzik, lokomotywka, klocek – wszystko w odcieniach różu. Hitem była wielka kula masy solnej zabarwionej na ciemny róż wyposażona w zestawy sztućców oraz narzędzia do rzeźbienia. To zachęta do ugniatania, odrywania, uklepywania i wszelkich zabaw wspierających małą motorykę.

Nawet starsza córka się skusiła… Po chwili jedni wałkowali, inni próbowali wydusić z foremki ciasteczko. I tak oto niespodziewanie i spontanicznie ruszyła domowa produkcja pierwszych w tym roku ozdób świątecznych :)

Wpis powstał w ramach projektu Spoza tęczy organizowanego przez Bubę z Bajdocji :) Przez 5 kolejnych miesięcy pojawiają się u nas zabawy sensoryczne związane z wybranym kolorem spoza tęczy: białym, czarnym, szarym, brązowym i różowym.

Więcej o projekcie przeczytacie tutaj. Zajrzyjcie do innych uczestniczek po inspiracje :)

Białe pudełko sensoryczne

Uwielbiam pudełka sensoryczne. W zeszłym miesiącu bawiłyśmy się brązami i kasztanami, a tym razem poprowadziła nas biel. Gdy młodsza córeczka oswoiła już większe formy, przyszła kolej na drobnicę, bo prawie już nie wkłada do buzi małych rzeczy. Szczęśliwie można więc zacząć Montessoriańskie przesypywanki :)

Wanienki sensoryczne były tak naprawdę dwie. Pierwsza stała się przestrzenią do zabaw z ziarnami fasoli. Zaproponowałam także małą degustację dotykową cukru i ryżu w filiżankach. Ech, kocham ten zachwyt dziecka w kontakcie z różnymi fakturami, badania nad konsystencją, fascynację pojedynczym ziarnem… Do filiżanek wpadły po chwili dwie styropianowe kulki. Córka bez końca wyjmowała je, przekładała i wkładała. Ćwiczenia, zabawy i odkrycia. Wchodzenie do wanny, czyli motoryka mała dopełniona praktyką motoryki dużej. To jest to!

Druga odsłona pudełka to zaproszenie do kąpieli w białej wacie. Rozpracowałyśmy cały worek wypełnienia do zabawek, które po chwili zmieniło wanienkę w puchatą chmurkę, w której młoda oczywiście musiała zanurkować. A nawet starsza wyrosła jak spod ziemi i też się chętnie zanurzyła w miękkiej bieli. Świetne zabawy i fajnie spędzony czas. Jak się domyślacie, kopciuszkowa część roboty została dla mamy – oddzielić ziarna od ziarenek i drobinek, uzbierać watę kłębek po kłębku i garść po garści, spokojnie, cierpliwie, jak to matka potrafi :))) Samo życie. Ale przynajmniej piękne. Jak Wam się podobają takie proste, rozwojowe zabawy? W przyszłym miesiącu kolejny kolor!

Wpis powstał w ramach projektu Spoza tęczy organizowanego przez Bubę z Bajdocji :) Przez 5 kolejnych miesięcy pojawiają się u nas zabawy sensoryczne związane z wybranym kolorem spoza tęczy: białym, czarnym, szarym, brązowym i różowym.

Więcej o projekcie przeczytacie tutaj. Zajrzyjcie do innych uczestniczek po inspiracje :)

Pudełko sensoryczne z kasztanami

Kasztany sypały się z drzew, układały pod nogami w nieregularne wzory, turlały jeszcze trochę, kusząco, na znak, aby za nimi podążać. Łapałam się na głowę, żeby nie zaliczyć guza. Charakterystyczny trzask przy uderzeniu w ziemię czy chodnik oznaczał tylko jedno. Znów. I kolejny. Co za obfitość! Przypomniały mi się moje wędrówki w wielkim parku, który codziennie przemierzałam w drodze do i ze szkoły. Jesień zawsze była dla mnie zaczarowana i do dziś taka pozostała. Uwielbiam chrupiące kasztany, bo mają w sobie coś takiego, że, zbierając je, znów się czuję jak dziecko, za każdym razem. I nie mogę się oderwać. Dziś miałam szczęście. Byłam tam jeszcze przed dziećmi z pobliskiej podstawówki. Kasztany czekały na mnie. Zbierałam garściami :)

Piękny, słoneczny spacer i plecak z kasztanami mógł oznaczać tylko jedno. Zabawę w domu z córeczką. I już wiedziałam co będziemy robić w tym projekcie – pudełka sensoryczne, a raczej wanienki :) Dziś zaproszenie do zabawy z kolorem brązowym i fajne doznania dotykowe i dźwiękowe. Wanienkę do kąpieli wypełniłam świeżą kolekcją kasztanów, dołożyłam parę gadżetów, ale to kasztany grały zdecydowanie pierwsze skrzypce. Same naturalne materiały, no, może nie uwzględniając guzików w szarych brązach, jednej z najlepszych zabawek mojego dzieciństwa.

Malutka oszalała ze szczęścia!

Dawno nie widziałam, żeby tak dogłębnie, długo i z dziką radością eksplorowała świat w zabawie. Doświadczała całym ciałem, z błyszczącymi oczyma, z tym swoim uśmieszkiem, rękami i nogami. Bardzo dużo dla niej się zdarzyło w tak prosto przygotowanym otoczeniu, które zachęciło ją do odkryć kształtu, wielkości, faktury, dźwięku jakie mogą wydać kasztany.

Super czas spędziłyśmy razem. Obserwowałam jej taniec w wannie z kasztanami. Wyrzucanie ich, chowanie w pudełku tekturowym, wrzucanie przez otwór, nabieranie łyżką, przekładanie, przesypywanie, mieszanie. Nie chciała wychodzić z wanienki, wciąż wracała do kasztanów, była jak zaczarowana. Piękny brąz z odcieniem rudości, zwyczajna zabawa, a tyle emocji. Lubię takie proste gesty i ukryty w nich potencjał. Szykujemy na październik kolejne pudło z kolorami :)

Wpis powstał w ramach projektu Spoza tęczy organizowanego przez Bubę z Bajdocji :) Przez 5 kolejnych miesięcy pojawiać się będą u nas zabawy sensoryczne związane z wybranym kolorem spoza tęczy: białym, czarnym, szarym, brązowym i różowym.

Więcej o projekcie przeczytacie tutaj. Zajrzyjcie do innych uczestniczek po inspiracje :)

 

9 zabaw bez zabawek dla roczniaka / Dziecko na warsztat 3

Czy do zabawy dziecko potrzebuje zaproszenia?
Czy zabawa może zdarzyć się przypadkiem i niechcący?
Czy istnieje zabawa bez zabawek?
Taka zabawa z niczego, z nie-wiadomo-czego, z byle czego. Z tego co pod ręką. To moja ulubiona kategoria – bez przepłacania, za grosze albo bez płacenia w ogóle. Bez kupowania i gromadzenia bardzo drogich zabawek, głośnych i kolorowych, które oferują przyciski i melodyjki w określonym schemacie działania. A taka zabawa z niczego to nawet nie wiadomo, że akurat właśnie się zdarza i że w ogóle jest zabawą. Bo może być akurat śmieceniem, brudzeniem, rozwałką i ogólnym rozmontowaniem rzeczywistości…

Dużo zależy od reakcji rodzica. Czy w działaniu dziecka dostrzeże chaos czy potencjał? Czy skarci czy będzie obserwować? Czy weźmie głęboki oddech, uśmiechnie się i doceni ciekawość dziecka, czy też wkurzy się, że znów czeka sprzątanie i mycie, podczas gdy w planach była chwila odpoczynku ;-) To zależy, prawda?

Na warsztat wzięłam zabawy, które w dużej mierze zdarzyły się mimochodem, gdy dziecko miało radochę, a ja się ledwo co spostrzegłam, że to fajna aktywność na kilka-kilkanaście minut. Najczęściej jak cisza się nieznośnie przedłużała i nie wiadomo było o co chodzi! Niektóre były poprzedzone zaproszeniem w postaci przygotowanych gadżetów, z ciekawością czy propozycja zainteresuje moje dziecko. Malutka jest teraz na etapie wywalania rzeczy z pojemników czy toreb, dlatego takie w większości akcje były odpowiedzią na jej aktualne potrzeby. Po niektórych zabawach niezbędne było małe czyszczenie terenu i potomka. Najważniejsze, że dało się wypić w spokoju kawę :)

Kuchenne skarby

Zwykłe przedmioty z szuflady lub szafki kuchennej czynią cuda! Sama przypomniałam sobie, że szuflady były dla mnie w dzieciństwie tajemniczymi wyspami pełnymi skarbów :)
Wkładam gadżety do większych pojemników, żeby mała mogła obadać kształty i… wszystko wyrzucić.

Przechwycone zakupy

Z paczki porwano szampony. Gdy tylko rozpakowałam pudło, cała bateria kolorowych, mieniących się butelek, poszła w ruch. To przecież istne butelki sensoryczne! Dziecko zachwycone. Turlanie, łapanie, podnoszenie, rzucanie, oglądanie pod światło, próbowanie dziąsłem.

Wielka siła w małych rękach

Zanim się spostrzegłam, rolka ręcznika kuchennego została przechwycona. Po chwili pojęłam, że córka fantastycznie ćwiczy małą motorykę, siłując się z papierowymi kwadratami i rozrywając je na strzępy. Z dziką satysfakcją i szelmowskim uśmiechem na twarzy ;-)

Reklamówka tajemnic

Podobna kategoria zabawy co poprzednio. Po sprzątaniu dokumentów przez tatę, została pod biurkiem torba z podartymi papierami. Córeczka dokonała odkrycia i w tej samej chwili świat stał się jeszcze bardziej fascynujący :) Torba była pełna, więc wyjmowaniu nie było końca. A potem, jak się nie znudzi, można zapakować papierzyska znów do środka i cała zabawa zaczyna się od początku.

Latające pranie

W wieszaniu prania też jest potencjał. Kotłowanina mokrych ubrań ląduje na sofie, ja poruszam się tanecznym krokiem między łóżkiem a suszarką, a malutka rzuca się na ciuchy. Każdą sztukę chwyta, obraca w dłoniach i ciska na podłogę. Moim zadaniem jest podnieść, strzepnąć i rozwiesić. Ta współpraca może w przyszłości zaowocuje wieszaniem prania przez dziecko, kto wie?

Sensoryczna miska

Do michy z niewielką ilością wody wrzucamy tak naprawdę cokolwiek. Ważne, żeby było atrakcyjne, kolorowe, w kilku sztukach, o ciekawej fakturze, splocie, kształcie… Ja wrzuciłam bransoletki, do tego dołożyłam łyżeczki oraz pędzel. Doświadczenia wodne, taplanie, wylewanie (na szczęście mało tej wody!), moczenie pędzla, mieszanie łyżeczką, wyrzucanie bransoletek. Sporo możliwości!

Naturalne farby do zjedzenia

Farby to w rzeczywistości jogurt naturalny w dwóch odsłonach. Mieszanka ze zblendowanymi truskawkami oraz jogurt wymieszany z kurkumą. Czyli farby czerwona i żółtawa :)
Dziecko w foteliku, jedzenie na stoliku. Patrzymy co się dzieje… Zaawansowane badania nad konsystencją i smakiem. Eksplorowanie nieskończonych możliwości rozmazania mazi po twarzy, nogach i ścianach. Niestety, trzeba zmywać wszystko, łącznie z dzieckiem.

Autobus z ludzikami

Pudełko z przegródkami albo forma do muffinek będzie super. Do środka idzie cokolwiek co się zmieści i nadaje się do wywalania. U nas hitem są drewniane kołeczki-ludziki. Wszyscy zajmują miejsca… odliczamy… i jedziemy na wycieczkę! Po drodze wszyscy pasażerowie wypadają z pędzącego autobusu :) Oczywiście ja nie jestem pomysłodawczynią tej zabawy.

Lodowe zabawy

W upalny dzień fajnie sprawdza się zabawa z lodem. Miałam zamrożone dwie miski, więc dałam malutkiej do zabawy razem z pędzelkiem. Wyrzuciła kawały lodu z naczyń, jeździła nimi po podłodze w kuchni, dotykała rączkami i stópkami. Bardzo, bardzo zdziwiona temperaturą ;-)

To ostatni warsztat w tej edycji. Ostatnia szansa, aby odwiedzić pozostałe uczestniczki i zaczerpnąć świeżych inspiracji :)

Książka sensoryczna

Książka sensoryczna powstała ponad 2 lata temu we współpracy ze starszą córką (która nie tylko wymyśliła zadania w tej książce, ale też stwierdziła, że przydałby się nam bobas do tej książki), a teraz, odnaleziona po latach w zapomnianych zakamarkach szafy, znów ma szansę się przydać – młodszej. Zaglądamy do środka? Kto chętny?

Doświadczalna książka sensoryczna DIY, domowa  i recyklingowa, do zabawy dla najmłodszych „czytelników”, bogata w różne kręcidełka, sznurki, kształty, kolory i faktury, angażuje oprócz wzroku przede wszystkim dotyk, a także słuch. 

Same plusy. Maluch jest zachwycony, a mam ma chwilę dla siebie. Ponadto produkcja nie kosztuje ani grosza i należy do robót w mojej ulubionej kategorii „z tego co pod ręką”. Wszystkie materiały można znaleźć w domu. Uważam, że jest o niebo atrakcyjniejsza od wrzeszczących fiszerprajsów i innych tzw. zabawek edukacyjnych w podobnym stylu.

Co skrywają karty i jak zrobić taką książkę samemu? Czego nam potrzeba?

Tektura, nakrętki, druciki kreatywne, sznurek, torba papierowa, kolorowe papiery albo inne resztki z wycinanek, tasiemki lub wstążki. Zaokrąglamy rogi, przekłuwamy boki i spinamy tekturowe karty drutem kreatywnym (najlepsze byłoby kółko, łatwiej przewracać stronice).

Okładka – tematy kuchenne. Kształty ciasteczek i małe kurki do kręcenia jak w kuchence.

Po lewej zabawa z kształtami. Po prawej kolorowa plątanina. Ruszające się kolory do łapania w rękę, motania, plątania, etc.

Po lewej dróżki z taśmy izolacyjnej do eksplorowania śliskiej powierzchni, po prawej poletko z folii bąbelkowej.

Różne kształty wycięte z drobnoziarnistego papieru ściernego.

Papierowa torba-borba po burgerach do szarpania, pękania i robienia huku :)

Wariacje kwiatowe!

Ulubiona strona młodszej córeczki – zamotany sznurek z dzwonkiem.

Przyciski z rozczłonkowanej myjki do naczyń (twarde i miękkie). Jak wiemy, dzieci uwielbiają przyciskać.

Mój ulubiony paw – klamerki, mała motoryka, chwyt pęsetkowy.

Książka sensoryczna jest łatwa i przyjemna w przygotowaniu. Ma duży potencjał. W zależności od nastroju i potrzeb, dziecko skupi się na wybranych zadaniach, a jak mu się znudzi, można książkę schować na 2-3 tygodnie i znów mu pokazać. A gdy będziecie mieli ochotę na więcej, stwórzcie tom drugi, trylogię, a nawet serię :)

Niektóre dzieci będą o wiele bardziej zainteresowane rozmontowaniem takiej książki i to będzie dla nich najbardziej ekscytujące doświadczenie! Nawet jak ulegnie zniszczeniu, nie będzie nam specjalnie szkoda, bo z racji materiałów jest prosta i tania w naprawie. Podoba Wam się pomysł? Jestem ciekawa jakie będą Wasze książki domowej roboty.

5 zabaw ze zwierzętami plus książki dla roczniaka / Dziecko na warsztat 3

Zwariowałam! Postanowiłam, że dokończę projekt Dziecko na warsztat z roczniakiem. Skoro już nie ma chemii z siedmiolatką, która, od kiedy jest w szkole, nie ma głowy i czasu do maminych zabaw blogowych, to może zaprosić do udziału drugą córkę i pokazać tym samym coś dla najmłodszych :) Odrobina desperacji plus spora dawka improwizacji to może wcale nie takie złe połączenie. Przekonamy się. Motyw przewodni to zwierzęta.

Rybka lubi pływać

Zabawa z wodą w morski świat. Moje zaproszenie do zabawy wygląda następująco: miska w wodą, na ręczniku, figurki rybek i innych stworzeń morskich. Plus kolorowe łyżki do mieszania. To była wielka atrakcja i strzał w dziesiątkę!

Wyrzucanka z obrazkami

Mała jest teraz w fazie wyrzucania i wybebeszania wszystkiego z pojemników i szuflad. Wiadomo, że zabawa oparta na wyrzucaniu przedmiotów będzie cieszyć się powodzeniem. Użyłam do tego kartonowych obrazków z ilustracjami ukochanego Benjamina Chaud (tego od Babo i Pomela i wielu innych Zakamarkowych książek). W memo co prawda z córcią nie zagrałyśmy, ale wyrzucanie trwało bez końca, bo to akurat jej się nie nudzi. Za to od kilku dni obserwuję, że nie tylko wyrzuca te obrazki i chowa pod dywan, ale też bardzo skrupulatnie się przygląda zwierzątkom z wielkimi oczami grającym na różnych instrumentach. Odrobina koncentracji w wydaniu mojego młodszego dziecka-torpedy to jest coś o czym marzę każdego dnia :)

Złap królika 1

Motyw wybebeszania ubrań z szuflad tak nam bliski zainspirował mnie do zabawy w poszukiwanie królika. Mały zwierzak-przytulanka ukryty wśród skarpet czeka na przytulenie!

Złap królika 2

Podobna zabawa w nieco innej wersji. Królik tym razem ląduje pod ręcznikiem i czeka na akcję. Dwa razy nie trzeba zachęcać! Mnóstwo śmiechu i zabawy :)

Malowanki sensoryczne niebrudzące

Zabawa plastyczna i sensoryczna w jednym tak jak lubię. Co ważne – niebrudząca! Dająca wiele doznań. Wykorzystałam do niej zaprojektowane przeze mnie karty ze zwierzętami do nauki kolorów, które stworzyłam na zajęcia z maluszkami. Bardzo fajnie się przydały, choć tak naprawdę mogą to być jakiekolwiek wizerunki zwierząt, np. obrazki wycięte z gazety.

Wkładamy każdy obrazek do woreczka strunowego (świetnie sprawdzają się małe torebki ikeowskie lub zwyczajne woreczki z allegro, byle szczelne), a do środka kapiemy trochę farb. Farba powinna być dość gęsta, aby umożliwić dziecku rozprowadzanie jej wewnątrz woreczka oraz doświadczanie konsystencji poprzez dotyk, poklepywanie, nacisk o zróżnicowanej sile, przesuwanie zawartości. Wszystko to świetne ćwiczenia dla rączek. Przy okazji pierwsza zabawa z kolorami, które mogą w postaci farby same w sobie zagościć w woreczku, bez udział zwierząt. Tutaj jednak próbowałyśmy tak przesuwać farbę, aby stopniowo zakryć zwierzaki oraz pomieszać barwy.

Jeśli zawiesicie lub przykleicie taki woreczek sensoryczny na szybie (np. drzwi balkonowych, z łatwym dostępem do szyby), będzie to dodatkową atrakcją. Światło zaczaruje kolory jeszcze piękniej!

Magnesowe historie

Magnesy to wdzięczna zabawka do wykorzystania w różnych wariantach i odsłonach. W zależności na co dziecko ma akurat ochotę. Już samo wyciąganie skarbów z woreczka zaciekawiło małą. Rozkładanie elementów na dywanie lub wciskanie pod dywan, oglądanie, obracanie w dłoniach, czasem próba ugryzienia, oraz rzucanie to cały zestaw czynności, w których dziecko ma szansę się ćwiczyć. Układanie piramidy zwierząt i burzenie jej poprzedziło klasyczną zabawę z magnesami na lodówce i pralce. Fajnie połączyć to z opowiadaniem historii na przykładzie bohaterów-zwierzaków.

Kartonówki dla najmłodszych

A na koniec ulubione książeczki ze zwierzętami. Gąska, Koala, Myszka i inni :)

Tylko z Bobo się rozpędziłam do zdjęcia. Ani kartonówka, ani dla roczniaka ;-)

1. Myszka / autor: Dorota Gellner / Wydawnictwo Bajka
2. Pierwsze urodziny prosiaczka / autorka: Aleksandra Woldańska-Płocińska / Wydawnictwo Czerwony Konik
3. Koala nie pozwala / autor: Rafał Witek / Wydawnictwo Bajka
4. Krecik i śliwki / autorka: Małgorzata Strzałkowska / Wydawnictwo Bajka
5. Bardzo głodna gąsienica / autor: Eric Carle / Wydawnictwo Tatarak
6. Zwierzęta/Animals / autor: Andrzej Owsiński / Wydawnictwo Muchomor

1. Dobranoc, Gąsko! / autorka: Laura Well / Wydawnictwo Galaktyka
2. Co kto lubi jeść? / opracowanie zbiorowe / Wydawnictwo Aksjomat
3. Zwierzęta tu i tam. Książeczki kontrastowe / autorka: Zofia Małachowska / Wydawnictwo Wilga
4. Zwierzęta/Animals/Animaux/Animales / autor: Robert Romanowicz / Wydawnictwo Tashka
5. Czy chcesz być moim przyjacielem? / autor: Eric Carle / Wydawnictwo Tatarak
6. Wstawaj, Gąsko! / autorka: Laura Well / Wydawnictwo Galaktyka

1. 1 2 3 z Gąską / autorka: Laura Well / Wydawnictwo Galaktyka
2. Zwierzęta wokół nas. Książeczki kontrastowe / autorka: Zofia Małachowska / Wydawnictwo Wilga
3. Mniam! / autor: Canizales / Wydawnictwo Tatarak
4. Od stóp do głów / autor: Eric Carle / Wydawnictwo Tatarak
5. Bobo. Historyjki obrazkowe dla najmłodszych dzieci / autor: Markus Osterwalder / Wydawnictwo Hokus Pokus
6. Kolory z Gąską / autorka: Laura Well / Wydawnictwo Galaktyka
7. The Velveteen Rabbit / autorka: Margery Williams

Co działo się w maju u innych uczestniczek projektu? Zajrzyjcie!

Podróż na pustynię bez granic / Dziecko na warsztat 3

A oto nasza podróż bez granic w ramach mocno spóźnionego marcowego odcinka Dziecka na warsztat. Wszystko zaczęło się od starych map. To znaczy nie tak bardzo starych, bo niedawno zrobiła je moja córka, ale w zabawie, którą zainicjowała, zwierzęta odkryły bardzo stare mapy i postanowiły wyruszyć w podróż na pustynię…

W klimatach podróżniczych, z planami wypraw w głowie, Milo rysowała mapy, wytyczała szlaki, wymyślała nieistniejące krainy, które przyjdzie przemierzać jej małym bohaterom. Tak powstał mapownik Mapy. Wyłącznie dla dzikich zwierząt :)

W tym miesiącu warsztat nie był typowo warsztatowy. Okazał się raczej zabawą otwartą, wijącą się leniwie jak rzeka latem w upalne popołudnie, połyskującą od promieni wciąż zmieniającego się światła. Tak więc u nas zabawa ewoluowała z dnia na dzień, co miało też swoje fajne, dobre strony. Punktem wyjścia były hasła: geografia, podróże, pustynia. Podążając tym tropem, Milo wpadła na pomysł stworzenia wielkiej bezgranicznej pustyni (już się bałam, że chce wysypać piaskiem pół mieszkania) i zorganizowania pasma przygód – przystanków w przeróżnych lokalizacjach. Pustynia na szczęście okazała się szeleszcząco-papierowa, miejscami o spękanej od suszy ziemi…

Przy okazji tak pojemnego tematu jak pustynia zajrzałyśmy do książek i atlasów, przypomnieć sobie bądź poznać garść istotnych faktów. Milo zainteresowała się fauną pustynną. Do zabawy zaprosiła zwierzaki z kolekcji figurek, a ten oto jegomość odgrywał rolę biczogona egipskiego z Afryki Północnej, przewodnika w terenie.

Jak pustynia, to oaza. Jak oaza, to fatamorgana. Wydmy, susza, flora i fauna, pogoda. Ludy zamieszkujące pustynię. Trochę przydały nam się znów książki o kontynencie afrykańskim i azjatyckim z bardzo dobrej serii Atlas świata.

Wyprawa dotarła do Fortecy Jaszczurek, w sercu której ukryty był starożytny skarb – Skarabeusz. Były też przygody w Zaklętej Oazie i wyławianie pierścienia, spotkanie z bandą groźnych węży i ucieczka… Wizyta w wiosce Psów oraz wiosce Koni. W końcu wszyscy bezpiecznie dotarli do Wielkiej Świątyni. Zainspirowały nas do jej zbudowania ciągoty recyklingowe na widok pudeł-wypełniaczy paczek, o niespotykanych kształtach… oraz fantastyczna świątynia w opuszczonym w dżungli mieście Angkor w Kambodży!

Rzut z góry na Wielką Świątynię. Mnóstwo zabawy, której towarzyszyły rozmowy na temat religii, funkcji i architektury świątyń. Przekuwane od razu w twórczy czyn – budowy świętego miejsca, do którego ciągną pielgrzymki przez pustynię z całego świata. Z siedmiolatkiem można już ciekawie porozmawiać o religiach, bogach, świętych księgach.

Wzgórze, a na nim Kamienny Stworek.

Rampa trochę przypomina rozwiązania znane ze świątyń-zikkuratów na starożytnym Bliskim Wschodzie. Wszystko to inspirująca tektura z odzysku :)

Ciekawe jak następna kraina geograficzne i środowisko naturalne przyjdzie nam tworzyć.

Kamienny Stworek obrał wzgórze za swą siedzibę. Okazał się tak wyrazistym bohaterem, że z czasem doczekał się własnych przygód w serii mini-książeczek DIY Przygody Kamiennego Stworka.

Co działo się u innych uczestniczek projektu? Zajrzyjcie!

Podróże do krajów Ciastolandu

Od kiedy w styczniu ruszyły moje warsztaty plastyczno-sensoryczne dla maluszków, łapię się na tym, że nadzwyczaj często ugniatam ciastolinę o poranku lub późną nocą. Niby dla maluszków, ale Milo jak już ujrzy mnie utytłaną w kolorowej masie, zawsze zażyczy kawałek dla siebie. Nie odmówię przecież. Fascynacja ciastoliną trwa i trwa, a przy okazji powstają coraz to nowe krainy i odległe cele wielkich podróży. Do krajów Ciastolandu!

Tak więc zupełnie przy okazji odświeżam przepis na najlepszą ciastolinę. Dla mnie najlepszą, bo bez gotowania. Od niedawna bazuję na ulepszonym przepisie, bo dzięki Lidii z bloga Zabawy z N. zastąpiłam zimną wodę gorącą. Wyszło na to, że może być jeszcze lepiej. Oto przepis dla prawdziwych fanów :)

SKŁADNIKI
1 szklanka soli
2 szklanki mąki
1,5 szklanki gorącej/wrzącej wody
2 łyżki oliwy z oliwek lub oleju
2 łyżki proszku do pieczenia (opcjonalnie)
brokat (opcjonalnie)
zapach do ciasta (np. waniliowy lub migdałowy)
barwnik spożywczy (np. w proszku)

PRZYGOTOWANIE
Suche składniki wymieszać. Dodać oliwę i zapach. Wlać gorącą wodę, wymieszać i poczekać do ostygnięcia. Wyrobić masę.
Wskazówka – jeśli barwnik jest w proszku, najlepiej dodać go na etapie suchym jeszcze przed oliwą (w tłustej mazi trudniej się rozprowadza).
Można przechowywać w lodówce w szczelnie zamkniętym opakowaniu.

ZIOŁOWA I NATURALNA CIASTOLINA
Zamiast barwników spożywczych dodać suszonych ziół, przypraw (kurkuma, cynamon) lub kakao. Super zapachowo :)

WERSJA BROKATOWA
Dla niektórych bez brokatu nie ma prawdziwej ciastoliny!

Na niebiesko

Na początek powstała tajemnicza skała. Zatarasowane przejście. Skrzynia pełna skarbów. Laserowe włócznie. Sceneria niczym z powieści Juliusza Verne’a.

W czerwieni

Kolejny świat to labirynt w czerwieni. W każdej komnacie skrywał się stwór. Kamienie miały oczy i łypały groźnie. Bohaterowie wyprawy wpadali w pułapki labiryntu jak Minotaur. Wszystko zaczęło się od wielkiej kuli…

W pewnym momencie światy połączyły się…

Ziołowo

Aż pewnego dnia powstał jeszcze inny twór z ziołowej masy solnej. Pachnąca osada o murach wysadzanych ziarnami. Rzut z góry pozwala odczytać ją jak mapę.

Przez wiele dni krainy Milo cieszyły oczy, zajmując całe parapety. Potem naturalnie odeszły. Niedługo pewnie znowu coś ulepimy.

Słone Jeziorko.

Jabłoniowy Sad.

Wypróbujcie przepis i rozprzestrzeniajcie, bo jest dobry, a ciastolina wspaniała!

Tutaj kilka naszych działań z ciastoliną z poprzednich lat:

• Ogród z ziołowej ciastoliny

• Ogród Snów z ciastoliny

• Tort urodzinowy z ciastoliny

• Jaja z ciastoliny

Chwytanki – bransoletki do chwytania

Trochę koloru w taki ponury, ciężki dzień. Listopad nie jest moim ulubionym miesiącem, ale co tam, skoro w domu dzieją się radosne rzeczy, a małe rączki ruszają się niepewnie, niecierpliwie, w poszukiwaniu czegoś do złapania :)

Chwytanki, czyli zabawki do chwytania. Tak na szybko, bez większych wydatków. Drewniane pierścienie / bransoletki / kółka od karnisza, z naturalnego drewna i nielakierowane (to ważne, bo za chwilę lądują w małej buzi celem bliższego poznania i sprawdzenia) plus kolorowe wstążeczki (ze względów bezpieczeństwa nie za długie) . Jest zabawa! A zarazem – choć trudno tak na to spojrzeć z dorosłej perspektywy – jest prawdziwe odkrywanie świata :)

Radosnych dni pomimo późnojesiennej senności i śmiechu wokół, tego Wam życzę.

Wisiorki z masy solnej

Biżuteria do noszenia, do obdarowana, do dekorowania :)

Latem Milo uczestniczyła w półkoloniach dla małych leśnych ludzi. Na zakończenie i pożegnanie uczestnicy dostali sympatyczne wisiorki z symbolami związanymi z ich przyrodniczymi odkryciami. Inspirujące, bo po jakimś czasie z radością powróciłyśmy do malowanych wisiorków! Pewnego dnia uruchomiłyśmy prawdziwą manufakturę.

Milo wycięła z masy solnej kółka z pomocą kieliszka. Kółka, dużo kółek!

Jak powstawał relief? Milo wykonała wgniecione rysunki i nacięcia z wykorzystaniem takich oto półprofesjonalnych narzędzi: patyk do szaszłyka, wykałaczka, widelec.

Pamiętamy o zrobieniu otworów przed wsadzeniem „placuszków” do piekarnika, aby potem można było przewlec przez nie sznurek ;-)

Po wypieczeniu (ok. 2-3 godziny w temperaturze 70-100 stopni) i ostudzeniu pomalowałyśmy krążki zwykłymi farbami. Można pociągnąć je potem lakierem, aby prace były trwalsze, ale akurat sobie darowałyśmy warstwę ochronną.

Fajna i pełna wyobraźni była zabawa w robienie nacięć-symboli. Rozmawiałyśmy o tym, co mogą oznaczać różne symbole.

Zabawom z kolorem nie było końca…

Gotowe! Można nosić :) Mój ulubiony projekt to wisiorek z uśmiechniętą twarzą, który zrobiła Milo.

Chyba zainspirowałam się logo Dzikiej Jabłoni :)

Ekspozycja na żywo!

 

Jarzębina w lodzie

Świat się zmienia. Wiele moich propozycji zabaw nie znajduje uznania w oczach córki. Powoli zaczynam się z tym godzić, choć już ostrzę sobie apetyt na zabawy z młodszą, która, wiadomo przecież, przynajmniej przez kilka najbliższych lat będzie zachwycona :) Milo ma swój lot, swoje sprawy i opinie. Ma też własne scenariusze zabaw, w których nie zawsze pojmuję o co chodzi, ale pewnie o to chodzi, uff! Nie muszę nadążać, rozumieć, uczestniczyć. Czasem tylko zakradam się z aparatem…

Taką zabawę podejrzałam na balkonie w upalny dzień, a więc rządzi woda i lód! Kostki lodu wcześniej przygotowałyśmy z Milo, gdy przyniosłam kiście jarzębiny ze spaceru z młodszą. Tego dnia przydały się jej do zabawy w wodne miasta, które przynosiły przyjemny chłód mieszkańcom.

Sensorycznie, z wyobraźnią i kolorem, orzeźwiająco oraz… empatycznie. Siedząc z najmłodszą na kolanach, przysłuchiwałam się zdarzeniom mającym miejsce w wodnym mieście zbudowanym z dwóch pudełek zasypanych cekinami i kolorowizną, zalanych wodą, w której taplały się jarzębinowe kostki lodu i wynurzały się wyspy zasiedlone przez zwierzaki. Zwierzęta, główni bohaterowie większości zabaw Milo ostatnimi czasy, namawiały się do skoków do wody. Jedynie wiewiórka bała się do tego stopnia wody, że nie mogła uczestniczyć w wodnych zabawach. Kotek, jej przyjaciel, postanowił się nią zająć, oswoić ją z wodą, być obok, dodać otuchy i poświęcić jej tak dużo czasu, aż będzie gotowa spróbować i przekonać się, że woda nie jest straszna.

Nie potrafię przytoczyć całej rozmowy między zwierzętami, wspierających słów kotka, opisać topniejącego lęku wiewiórki i jej rosnącej gotowości do spróbowania najpierw płytkiej, a stopniowo coraz głębszej wody, potrzeby trzymania kotka za łapę we wspólnym skoku i wielkiej radości z doświadczania wody, gdy już nie czuła lęku… Byłam pod wielkim wrażeniem empatii i wyczucia z jakim moja córka odegrała tę scenkę, emocji w jakie wyposażyła swoje zwierzęta, głębokiego zrozumienia jak pięknie można potraktować drugą osobę, która się boi. Tak naprawdę w życiu, nie tylko w zabawie…

Po tej przygodzie, Milo,  która w zeszłym roku nad morzem nie miała ochoty na głębszy kontakt z wodą i nie dała się namówić na żadne próby pływania, oświadczyła nagle:

– Mama, chcę się nauczyć pływać. Myślę, że jestem gotowa spróbować!

Świat się zmienia… <3

Stemplowanie na balkonie

W któryś gorący dzień sierpnia Milo połączyła farbowanie, przelewanie i stemplowanie w serię kolorowych eksperymentów. Zaczęło się od moczenia nóg, a skończyło na pieluszce tetrowej. Hm.

Barwienie bibułą wody w miskach sprawiło jej dużo radości. Wyciśnięte farfocle i resztki bibuły zgromadziła na dnie konewki. Jeszcze nie wiedziała, że za chwilę się przydadzą.

Znany wszystkim fanom eksperymentów z kolorem etap pozyskania ciemnej brei… Wieszczy zbliżający się koniec zabawy.

Chińska bibuła na cały dzień zabarwiła ręce Milo amarantem :)

Pomysł się rozwinął. Robimy odciskanki z mokrych resztek bibuły. Akurat pieluszek tetrowych u nas dostatek, jedna trafiła więc na warsztat. Malarstwo inne niż zwykle.

Sporo fajnej zabawy bez scenariusza, leniwej jak upalny dzień i żar z nieba, niewymuszonej, bardzo improwizowanej… Wciąż uwielbiam to oczekiwanie dokąd dziecko da się prowadzić swojej wyobraźni :)

Pachniało miętą…

Po wyschnięciu „tkanina” zawisła na oknie, dając pod światło ciekawe efekty kolorystyczne. Na pytanie co zrobimy z tą zdobioną pieluchą, Milo odpowiedziała, że będzie to kwiatowa łąka dla jej zwierząt, na której zbudują nowe miasto.

Wyobraźnia nie zatrzymuje się w jednym miejscu!

Malarstwo spontaniczne

Swobodne malarstwo gestu z nurtu szkoły nowojorskiej lat 40-tych ubiegłego wieku i technika drippingu, która pchnęła malarstwo Jacksona Pollocka na nowe tory, ponownie zainspirowały do twórczego działania uczestniczki zajęć o sztuce prowadzonych przeze mnie w studio sztuki Pole Widzenia. Sytuacja okazała się bardzo rozwojowa, więc szybko odrzucono szczotki i pędzle na rzecz dłoni i stóp, a nawet kolan!

Proces twórczy był fascynujący i wciągający! Świetna zabawa pozwoliła dziewczynom zapomnieć na chwilę o zmęczeniu szkołą, obowiązkach i pracach domowych :)

Flagi i sztandary

Rzeźbią w drewnie miecze i łuki. Strugają groty strzał.
Zdobią tarcze wielkich wojowników.
Kopią doły i wznoszą obronne warownie.
Krzyczą. Wspinają się na drzewa. Najwyżej!
Celują, trafiają, pudłują, próbują jeszcze raz.
Wybiegają na deszcz i witają burzę w objęciach!
Kolekcjonują patyki i podróżują boso w kałużach.
Gonią pająki, zbierają chrząszcze i ślimaki.
Pilnują niezależności i zdobytego terytorium.
Wtykają flagi i sztandary. Walczą, pertraktują, współpracują :)
Bawią się i uczą, w nieograniczonych przestworzach wyobraźni!

Podwórkowe warsztaty malowania bez farb w Wolnej Szkole Harmonia były zaproszeniem do samodzielnego pozyskania barwników naturalnych i zabawy z wodą i krepiną. Na płótnie dzieci wyczarowały barwne wzory, a herby i symbole rozlały się w abstrakcyjne kompozycje. Spryskiwacze pełne wody zapewniły w ciepły dzień mnóstwo mokrej zabawy :)

Lodowe wyspy w kolorze

Zamrożonki, lodowe zawieszki i zabawy z lodem jak zwykle nie przestają intrygować. Temat wraca bez względu na porę roku :)

Zimną wiosną powstały efemeryczne wyspy lodowe i… znikły, stopniały, rozpłynęły się. Sytuacja wyjściowa jak na zdjęciu poniżej:

• rozpuszczone w wodzie barwniki spożywcze
• kroplomierz
• bryły lodu z misek i talerzyków

Zabawy z kolorami, kształtami, temperaturą (czasem polewamy gorącą wodą, prowadzimy obserwacje), eksperymenty ze zmianą stanu skupienia. Milo lubi wymyślać nazwy własne i historie związane z obiektami sowich badań. Geografia jest u nas na topie, więc bryły stały się więc wyspami…

Lubimy proste w przygotowaniu zabawy. Tyle radości!!

Wyspa Lawy… Wyspa Różnorodności… Wyspa Ognia… Wyspy Leśne…

Ogród Snów z ciastoliny

Ostatnio Milo przypomniała sobie pachnący ogród z ziołowej ciastoliny i zabawę z ziarnami z zeszłego roku. Zachciało się jej powtórzyć motyw. Poczyniłam szybkie przygotowania, na stół wjechała taca z kolorową ciastoliną, pudełko skuwek po wyschniętych mazakach i miseczki z ziarnami fasoli. Reszta dodatków przyleciała już w trakcie lepienia, gdy powstawał Ogród Snów.

Nie tak dawno Milo formowała wyspę z szybkoschnącej masy plastycznej. W zabawie sensorycznej z ciastoliną też króluje ugniatanie. Formowanie przestrzeni ogrodu (pagórki, jeziora, spiętrzenia lądu) to całe spektrum doświadczeń dla rąk. Gdy zaś teren gotowy, dziecko zaprasza wyobraźnię i zaczyna się urządzanie. Uwielbiam obserwować ten etap :)

W centrum mini-wszechświata wyrosło opierzone drzewo, ziarna ozdobiły kolorowe warstwy ciastoliny. Przy użyciu filcowych kształtów powstał choinkowy zakątek. Pozostało już tylko zaprosić mieszkańców :)

Zamrożonki

W czasie świąt za oknem panował śnieg, deszcz, czasem grad, ogólnie mokro, zimno i niezbyt przytulnie. Chyba z sentymentu, a może i z przekory, Milo przywołała jedną z ulubionych zabaw sensorycznych (latem!). Zamrożonki, czyli lodowe skarby.

Zimą skrobaliśmy całą rodziną dzielnie i wytrwale gips, w którym ukrył się szkielet dinozaura, a wiosną… Milo wydobywała zahibernowane w lodzie klocki lego. Lód jest oczywiście pretekstem, bo zamrozić można wszystko – przerabialiśmy już to co akurat pod ręką lub późnojesienne plony zebrane z drzew i krzewów.

Młodszym dzieciakom proponuję dodatkowo kubek ciepłej wody i zabawę w zmianę temperatury, która w tym zestawieniu dzieje się bezpośrednio na ich oczach. Nie trzeba więc czekać długo na efekty, i o to chodzi! Można przy tym podrapać lód pędzelkiem, a zamrożone elementy niemal same się uwalniają z lodu. Stukanie, walenie widelcem, dłutem, młotkiem to już domena doświadczeń starszych, silniejszych i bardziej wytrwałych dzieci. Takich, które są gotowe fizycznie „popracować” nad tajemniczą bryłą lodu, obserwując przy tym powolną przemianę ciała stałego w ciecz. Sensorycznie, naukowo, zabawowo, ruchowo. Nie wiem jak Wasze dzieciaki, ale Milo lubi zabawy z lodem w różnych postaciach. Zabawa banalna, a angażuje nie tylko wyobraźnię!